Melez Kız Ve Üvey Abileri

Özlem

  Medya : Alara

     Koşup Berke sarıldım. Kendimi durduramıyordum. Berk şaşkınlıkla bir şey yapamazken ondan ayrıldım ve diğerlerine baktım.

Berk " sen kimsin" burukça gülümsedim.

" Ada'nın en yakın arkadaşıydım. O bana şey demişti. Abilerimi görünce sıkıca sarıl ve birde kardeşine sizin göz kulak olmanızı istemişti." dediğimde hepsinin gözleri doldu. Aras gelip beni kendine çekip sarıldı ve kokumu içine çekince bedeni kasıldı. " kokun Ada'ya çok benziyor. " biz birbirimize sarılırken Mertgil de geride bizi izliyordu.

    Arastan ayrılıp bu seferde Boraya sarıldım. O da beni sıkıca sardı. Ondan ayrılınca bir şey demeden koşarak gitmeye başladım.
Arabama binemezdim çünkü plakasını alıp beni bulabilirlerdi. Nihayet ara sokaklardan birine girince durdum. Sokak lambasının altına oturdum. Dizlerimi kendime çekip kafamı dizlerime koydum.

    Ayak, sesi duyduğumda kafamı kaldırdım. Oha bunlar ne ara geldi. Mert ve Umut başımda dikilmiş bana bakıyordu. Neyseki yüzümdeki maskeyi çıkarmamıştım. Ayağa kalktım ve yürümeye başladım.

Umut " sokak aralarında dolaşman çok tehlikeli." dediğinde omuz silkip yürümeye devam ettim. Onlarda peşimden geliyordu.

" peşimi bırakın!"

Mert " bizim sorularımızı cevaplarsan bırakırız." dediğinde durup onlara baktım.

" tamam sorun ne sorcaksanız." dediğimde İkiside bu kadar kabul etmeme şaşırmış gözüküyordu.

Mert " neden peşimdesin."

" arkadaşım seni seviyor ve sen hep kızlarla takılarak ona zarar veriyorsun. "dediğimde kaşlarını çattı." karşıma çıksın o zaman yada kendisi konuşsun. Neden seni konuşturuyor. "dediğinde omuz silktim.

" bilmem"

Umut " kafenin önündekileri nereden tanıyorsun."

" neden bunu sordun ki sizde mi tanıyorsunuz.?" dediğimde alayla sırıttı. " onları herkes tanır
Ünlü mafya ve iş adamları." dediğinde bir müddet düşündüm.

" kardeşlerinin en yakın arkadaşıyım."

Mert " kardeşleri nerede? " dediğinde derin bir nefes aldım." boşverin. Neuiyse başka sorunuz yoksa gidiyorum. Varsa da gidiyorum." biraz durakladıktan sonra devam ettim." ihtiyacınız her şeyde bizi çağırabilirsiniz. Birde yanınızdaki arkadaşlarınıza dikkat edin. Mert umut hariç diğer arkadaşlarına güvenme derim."

   Hızlıca ordan koşarak uzaklaştım ve kafeye geri döndüm. Arabama binip drekt eve sürdüm.

   Miraya herşeyi anlatmıştım.

" bence abilerine gerçekleri anlatmalısın. Onların bilmeye var."udağımı büzdüm." ya benden korkarlarsa. Hem bana inanmazlar. Nasıl kanıtlayacağım ada olduğumu. "dediğimde bir süre düşündü.

" bilmiyorum ama sadece onlarla ilgili olan, kimsenin bilmediği anılarını söylersin. Veya şu özel güçlerini kullanıp inandırısın. " aslında evet özel güçümü kullanıp inandırabilirdim.

" haklısın, ben yarın buradaki karahan şirketine gidiyim. Orada anlatırım her şeyi. " dediğimde gülümseyip bana sarıldı." merak etme sen doğru olanı yapıyorsun. "

* * * * *

   Sabah güneş ışıklarının bana inat gözüme vurmasıyla uyandım. Saate baktığımda 10'a geliyordu.

   Esneyip ayağa kalktım. Soğuk zemin çıplak ayaklarıma etki etmezken bir daha vampir olduğuma şükrettim. Lavoboya gidip işlerimi hallettikten sonra üstümü değiştirmek için akşamki kombinlediğim kıyafeti giydim.

    Makyaj ve saçımı yaptıktan sonra mutfağa gidip hatırladığım büyülerle kahvaltıyı hazırladım. Büyü kitabına açıp bakmam gerektiğini anladım. Çoğu büyüyü unutmuşum...

   Kahvaltımı yiyip kan içtiktan sonra Mirayı bilgilendirmek için mot yazdım.

Ben şirkete gidiyorum.

  Nihayet kendimi evden atabildiğimde arabama binip şirkete sürmeye başladım. Hız sınırını aşarken arkamda polis sirenlerini farkettim. Tam da zamanıydı. Radara yakalanmıştım. Arabamı yolun kenarında durdurup polislerin gelmesini bekledim.

   Polislerden birisi gelip camı tıklattı. Cam yavaş yavaş açılırken ben rahatça yerimde oturuyordum.

    Adam beni gördüğünde ilk başta afallasa da hemen kendini topladı. Daha fazla uğraşamayacağımı anlayıp gözlerimi mora çevirdim.

" kendini iyi hissetmiyorsun. Ben hız yapmıyordum." deyip arabayı tekrar çalıştrdım.

* * * *

    Şirkete vardığımda hızlıca arabayı parkedip içeri girdim ve danışmanın olduğu yere gittim.

" Aras Karahan'ın odası nerede." dediğimde danışmadaki adam ilk önce beni süzdü. Sonra sırıtıp cevap verdi." rezervasyonunuz var mıydı?"
Bıkkınlıkla nefes aldım. Bu mal adam niye iki saat konuşuyordu.

   Adamın yanından bişey demeden ayrılıp kimsenin beni göremeyeceği bir yere geçtim ve adamın zihninden okuduğum kadarıyla abimin odasına kendimi ışınladım.

    Etrafıma baktığımda odada kimse yoktu. Abimin sandalyesine oturup odayı süzdüm. Genellikle siyah ve gri renklerden oluşuyordu.

    Kafamı sandalyenin başlığına yaslayıp gözlerimi kapattım ve abimin gelmesini bekledim. Büyük ihtimalle toplantıdaydı.

Kapı açılma sesi geldiğinde kafamı kaldırıp gelenlere baktım. Abimler, tanımadığım iki erkek iki kadın içeri girmiş şaşkınlıkla bana bakıyorlardı.

Aras " sen kimsin?"

" bunu yalnız konuşsak daha iyi olur. Berk bora ve seninle." dediğimde biraz düşündü. " yanımdakiler varkende konuşabilirsin. Onlar bana ihanet etmez." dediğinde göz devirdim. " herkese çok çabuk güveniyorsun. Ama mesela yanındaki sarışın kadın seninle şirketin bilgilerini almak için yanında. Neyse şimdi bunlardan daha önemli şeyler var. Diğerleri çıkarsa açıkşayacağım. "dediğimde hepsini dışarı çıkardılar. Sadece ben, aras, berk ve bora kalmıştık.