Good Boys Gone Bad Series 4: LUST BULLET

♠ Chapter Three ♠

♠ Chapter Three ♠

Alessandro:

"Bahay mo 'to?" Isa nalang talaga.

"Ba't nandito tayo?" One last word!

"Hindi ba't sa bayan tayo ng Malinaw?" Damn it!

Malakas kong isinara ang pintoan ng sasakyan just after we both went out my car. Of course, I won't bring my Lamborghini with us. Everything had been planned—well, expect sa bibig ng babaeng kasama ko ngayon.

Couldn't believe this! Siya na 'ata pinakamadaldal, e!

"Ay, seniorito, naibaba na po lahat ng gamit niyo." Ani ni Tasyo, ang caretaker ng bahay ko. I didn't have a lot of workers here—hindi naman kasi ako palaging nauuwi rito. Most of the time, I stayed in my penthouse or in my condo.

"Salamat po," I picked up my luggage. I noticed her she only got her full back pack she confidently hanged on her back. "I'll go now, Tasyo." Paalam ko sa matanda. Naglakad nalang kami patungo sa malaking gate ng bakuran ng bahay ko.

"Ah, e—"

"No more f***ing questions, Essah. Ba't ba ang daldal mo?" Singhal ko ngayon sa kaniya. Nagulat lang ito sandal pero sumilay pa rin ang ngiti. What's wrong with this woman?

Well, young and childish! I just hope tama lang ang pagpili ko sa kaniya or she'd sabotage everything with her most blabber mouth!

"Essah? Sino siya?" Was she playing dumb on me? Hindi ko siya sinagot. Malalaking hakbang ang ginawa ko palabas ng gate. She's annoying and almost getting into my nerves—how could I possibly survived weeks with this woman beside me?

No, I'll make sure everything's seamless in just a week or two!

"Ay, ako nga pala si Essah. Ha-ha. Okay, hindi na ako magsasalita—ang boring kasi, walang kausap." She murmured into herself pero dinig ko pa rin naman. We rode a cab to the jeepney terminal. Dun kami sasakay patungong Malinaw. It'd been a year since I been given a new assignment at ngayon lang nakapag-commute uli.

Naunang naupo sa loob ng jeepney si Ace. I was hesitant to, well, did I have a choice but to seat next to her. Ditditan pa naman sa loob ng jeep.

I used to adjust myself in different situations and camouflage my whole identity—lahat ng mga assignments ko were all successful and full of action. But hell, I used to do it alone or sometimes with Ija.

Certainly, not with this Ace Montereal. Na panay ang ngiti sa'kin ngayon. So naïve and immature!

"Naku, Lola, wala na pong bakante. Aandar na po ang jeep ilang minuto nalang." Punong-puno na ng mga pasahero ang loob and it was hell scorching as hell. Punong-puno na 'ko ng pawis. When Ace stood up and dragged her bag with her palabas ng jeep.

"Hey, where are you going?" What the hell?

"Kelangan kong bumaba, nakakaawa yung matanda, oh." What!? She was implying about the old woman waiting outside. Urg! Naiinis na rin akong bumaba kasunod niya—what do you expect?

"Nay, sayo na po yung upuan ko dun." I heard her said as the old lady thanked her ten times before the jeep finally moved on its destination. Gumalaw ang mga panga kong tiningnan siya ng masama—I wanna think about kicking her a*s off this assignment!

F**k! I madly dialled Ija's number habang naghihintay sa susunod na byahe, for a f***ing hour!

"Ija," I started with my agigated tone. "Can I go alone in this assignment? F**k, I can't handle having this set-up with a woman." Ija's laughed pissed me off even more.

(Who picked that woman? Ah, it was you. You should be able to handle her, Al.)

"Damn it!" I annoyingly glanced at the woman who was feeling sleep seating at the terminal bench. Tss!

(You don't have time. Just finished your assignment asap.) Ija notioned. He was hell right. I turned off the call and puffed an air!

***

Ace:

Dito ba kami titira? Sinipat ko ang bahay kung saang tumigil ang cab ngayon. Halos apat na oras din ang byahe naming, a. Ang sakit na ng katawan ko—gusto ko ng maligo! Tsaka, napanis na ang laway ko..

Sobrang suplado ng isang 'to, e! Ayaw ng madaldal—ayaw ng mga tanong—ayaw makipag-usap. Tsk!

Kung pipi nalang kaya ang kinuha niya 'no?

Bigla nalang niyang kinuha ang backpack ko ngayon mula sa balikat ko habang papasok kami sa loob ng bahay na gawa sa semi-concrete. "Ay, salamat ha," Baling ko kay Drew na samabakol ang mukha. Pero hindi yun kabawasan sa kagwapohan niya huh! Nakakainis lang rin, e.

"Your role starts now, Essah. Be sure to cooperate well." Tumikhim ako. Nang lumingon ako sa likod, maraming mga kapit-bahay na pilit sumisilip sa'min. Na-gets ko na ibig niyang sabihin!

Kaagad kong ikinawit ang braso ko sa braso niya.

"Yes, my labs.." Gulat na gulat ang mukha niyang nakatingin sa'kin. O, ano na naman ba? Heto na nga't nakiki-cooperate sa kaniya! "cooperate ka rin, Drew—halatang nagugulat ka, e.. May mga tao sa likod." Bulong ko sa tenga nito. Ang bango niya pa rin huh.. Patuloy na kaming pumasok sa loob. Ibinaba niya ang mga bitbit na gamit at bumalik para isara ang pintoan.

Diretso naman akong pumasok sa isang kwarto. May dal'wang kwarto rito, so tama lang!

"Essah," Tawag niya sa'kin, kahit hindi naman talaga yun ang pangalan ko pero mukhang dapat ko ng i-practice ang sarili ko.

Nilingon ko si Drew. Sobrang dilim ng mukha niya.

"Remember your role here, as we stay here—kung papalpak ka, babawiin ko ang bayad ko sayo." Warning ni Drew sa'kin. Tumango ko. Loud and clear! Ang maging isang mabuting asawa coming right up! Fake niyang asawa.. Ang dali lang naman nun uy! Madali nga lang kaya?