♠ Chapter Fourteen ♠

1.3K 37 1

ni tagabukid_14

ni tagabukid_14

♠ Chapter Fourteen ♠

Malakas na sinara nito ang pintoan nang makarating sila sa kanilang bahay sakay ng tricycle. Mula sa resort hanggang sa paglulan nila sa byahe—inaasahan ni Ace na magtatalak si Drew dahil sa pagpayag niyang sumama kay Zendrei.

Papasok na sana sa sarili nitong kwarto si Ace. Kahit na hindi nagsasalita si Drew, ramdam niya ang apoy ng binata.

"What are you doing, Ace? What the hell you think you're doing?" Pigil ang pagsigaw ni Alessandro sa tanong nito. Nilingon ito ni Ace nang dahan-dahan pero bakas sa mukha ng dalaga na wala itong pakialam sa pag-aalburoto ni Alessandro.

"Mukhang nalimutan mo kasing dalawa tayong invited sa birthday," Pabalang na sagot ng dalaga rito. His jaw flexed, a signal that he was running out of patience.

"You're disrupting my job, Ace." Humakbang ito palapit kay Ace habang pigil pa rin ang sarili.

Alessandro:

It was not that I hate her being with another man, no sh*t! Huwag muna ngayon—she's still working with me and should pretend as my f**king fake fiancée.

"I am paying you for this, Ace. Are you forgetting that, huh?" Hindi ko siya nilubayan ng nagbabaga kong tingin. Kanina ko pa siya tinitingnan habang kumakain siya—that she kept glaring away from me. Hindi ko man lang malunok ng maayos ang mga kinain ko—she arrived there with that Zen!

That pisses me off!

"Sorry na, okay? May kasalanan nga ako, aminado ako dun. At sorry din, Drew dahil mukhang hindi ko..'di ko pala kaya ang pinapatrabaho mo sa'kin," What? Yumuko ito ng mabilis and rushed inside her room. She slammed it right in from of me. Natigilan ako saglit—did she just turned her back on me like that?

Napakuyom ako. "F**k!" What the hell!? Why was this mission so f**cking difficult!? Gusto kong magwala—I breathed hard. This bloody grim was because of Ace, no doubt!

Ace:

"Manong, sa terminal po." Saglit kong nilingon ang maliit na bahay. Madaling araw pa lang, inunahan ko na ng gising si Drew..para umalis ng walang paalam at bumalik sa dating anong meron ako.

Salamat na rin sa oportunidad, Drew. Nakatulong din naman siya sa'kin—kung hindi ko siya nakilala ng gabing yun, sigurado, napalayas na kami ni nanay Rosario.

Iniwan ko na din ang sobrang pera na ibinigay niya. Actually, sobra-sobra yung paunang bayad ni Drew sa'kin at iilang araw lang din naman akong nagpanggap na girlfriend niya.

"Ace? Ikaw na ba yan?" Sinalubong ako ng boses ni nanay Rosario, mukhang sa sahig lang ito natulog. Wala din sa tamang ayos ang buong bahay—maliit na nga lang, hindi pa magawang maglinis ni nanay. Hayss..

Pumanhik ako sa loob saka nagmano rito. "Lasing ka na naman ba, nay?" Hindi nakalagpas sa mga mata ko ang bote ng mga alak sa ilalim ng mesa.

"Ace, penge naman dyan pambayad utang ko sa bigas," Hindi niya ako sinagot.

Ala-sais pa ng umaga pero pakiramdam ko, hapon na. Gusto ko ng matulog—wala talaga akong tulog. Sa tuwing aawayin ako ni Drew, hindi ako nakakatulog ng maayos. Matamlay akong tumingin uli kay nanay.

"Binigyan kita ng pera, nay bago ako umalis. Ipinusta mo na naman sa sabong?" Sabi ko. E, wala namang ibang dahilan. Ang laki ng pera na ibinigay ko sa kaniya, napailing ako.

"Ace, naman, syempre ibinili ko din ng pagkain—" Dahilan nito. Maniwala ako.

"Ang sosyal naman, nay, parang araw-araw naka Jolibee ka o 'di kaya Mcdo? Ubos talaga lahat ng perang ibinigay ko sa'yo." Napangiti ako ng mapakla. Kilala na kita nanay Rosario.

"Hanap pa ako ng trabaho, nay." Dahil wala na naman akong trabaho ngayon. Isang milyon sana sasahurin ko, eh—pero kung si Drew din naman ang amo mo? Huwag na..

"E, napano yung trabaho mo sa mayamang lalake na nagpunta rito?" Tanong niya. Pumasok na ako sa loob ng kwarto.

"Pahinga lang po ako," 'Pag gising ko, panibagong kayud na naman para mabuhay. Isa pa, malapit na ang entrance exam. Kelangan kong pumasa!