Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalbim bazen kuru bir tahta gibi çatırdardı. Adım atmayı bırak, üstüne bile basamazdım. Ruhumun kırık dökük yıkıntıları gibi parçalanmıştı tahta parçaları. Dikenli yollarda yürüdüm, ayaklarımdan akan kan zemine döküldü. Bir sıvı yakarak indi yokuşlardan aşağı. Yanaklarım ıslandı ve silinmez bir iz bıraktı.
İnsan sadece suda boğulmazdı ya da yerin üstünde nefes almazdı. Koşarak bir yerlere varamazdı. Bazen insanlar hiçbir şey için çabalamazdı, her şeyi hayattan beklerdi. Bu bencillikten başka bir şey değildi.
Gece nasıl uyuyabildim, sabahı nasıl gördüm bilmiyordum. Alarm yüzünden gürültülü bir şekilde uyanıp berbat bir sabaha gözlerimi açtım. Gözlerim acıyla sızlıyor, uykusuzluk yüzünden başım ağrıyordu. Odamdaki ebeveyn banyosuna girdim ve yüzümü yıkadım. Aynaya bakmak ve korkunç yüzümle karşılaşmak istemiyordum ama bundan kaçış yoktu. Aynaya baktığımda kendimden korktum. Dişlerimi fırçalayıp banyodan çıktım.
Bugün Jun Bin ile buluşacaktım. Kızlara hasta olduğuma dair bir mesaj attım. Jungkook'a da okula gitmeyeceğimi söylemem gerekiyordu. Bu yüzden odamdan çıktım ve Jungkook'un odasına gittim. Kapısının önüne geldiğimde kapıyı tıkladım ama cevap veren olmadı. Bir kez daha tıkladım. Yine cevap vermediğinde kapıyı yavaşça açtım. Başımı ileriye uzattığımda yatağında uyuduğunu gördüm.
İçeri girip kapıyı kapattım ve Jungkook'un yanına kadar yürüdüm. Omzuna dokunup, "Jungkook," dedim ve uyandırmaya çalıştım. Dersine geç kalacaktı.
Bir kez daha omzunu sarstım ama bunu daha güçlü bir şekilde yaptım. Bileğimden hızla tutup beni kendine yaklaştırdığında kendimi geri çekmeye çalıştım ama beceremedim. Güçlü eli yılan misali bileğime dolanmıştı. Çatık kaşları ve koyu gözleriyle konuşmak için dudaklarını araladı ama onu uyandırmaya çalışanın ben olduğumu görünce bileğimi bıraktı. Yüzü normal bir ifadeye büründüğünde, "Jennie?" dedi şaşırarak. "Burada ne yapıyorsun?"
Bakışları yumuşadığında geri çekildim. "Bugün okula gitmeyeceğim. Sana bunu haber vermek ve okula geç kalacağını söylemek için geldim."
