TᕼE ᗩᒪᖴᗩ ¦𝔱𝔞𝔢𝔨𝔬𝔬𝔨¦

Bölüm-7-

(Yazardan)

Jungkook artık kendinde taehyung"dan uzak durabilecek gücü bulamıyordu, sanki bütün vücudu onu kendisinin yapmak istiyordu,  için de ki kurt bile her gün Jungkook ile kavga içindeydi. Onu artık kendisine mühürlemesi istiyordu.

Artık Namjoon değil,  jungkook götürüyordu yemeği taehyung"a. Onun o masum yüzünü gördüğü zaman bile bütün düşmanlığı unutuyordu.  Fakat taehyung öyle değil,  o jungkook"a karşı hiç bir şey hissetmiyordu.  Onu sadece düşmanları olarak görüyordu. Jungkook ne kadar ona iyi davransa da taehyung bunun altında bir şey olduğunu düşünüyordu.  Ve en önemlisi,  ailesini çok özlemişti..

(Taehyung"dan)

Bugün ile beraber 2 hafta olmuştu, jungkook artık bana kötü davranmıyordu fakat ben yine de burda kalmak istemiyordum.  Ailemi özlemiştim, arkadaşlarımı özlemiştim. 

Jungkook"un içeri girmesi ile bütün düşüncelerim bölünmüştü.  Jungkook yatağa oturup elinde ki tepsiyi kucağıma bıraktı. Üzerime eğilerek boynumda ki tasmayı çıkarttı.  Ben şaşkınca ona bakarken,  o ise tebessüm ediyordu.

"Şaşırma bu kadar, sadece sana güveniyorum artık "

Ağzım şaşkınlık ile açılınca pis liderde bunu fırsat bilerek ağzıma tepside ki yemeklerden tıkmıştı. Bu hareketi ile kahkaha atarak boğulmamaya çalışmıştım. 

Kahvaltı bittiğinde jungkook tepsiyi alıp çıkacak iken onu durdurmuştum.

"Jeon.."

Bana dönüp gözlerimin içine baktı devam etmem için. Başımı eğip ellerimle oynamaya başladım. 

"Şey..ben ailemi çok özledim.  Onları görmeye gitsem olmaz mı?"

Sinirden elinde ki tepsiyi sıkmıştı.  Boynunu çıtlatarak dilini yanağının iç kısmında gezdirmişti.

"Senin ailen artık benim taehyung,  unuttun mu? Sen jeon"lara aitsin,  yani sen bana aitsin!"

Bu sözüm onu neden sinirlendirmişti bilmiyorum.  Ayağa kalkıp yanına giderek bluzunun eteklerinden kavrayıp parmağımda döndürmeye başladım.

"Üzgünüm alfa, seni sinirlendirmek istememiştim,  tek istediğim abilerimi görmekti "

Dudaklarımı  büzmüş ve gözlerimin dolmasına izin vermiştim.  Vay be, tam oscarlık oyuncuyum he.

İçimden kahkahalar atarken jungkook çenemi kavrayıp başımı kaldırarak ona bakmamı sağlamıştı.

"Onları evime barış yemeğine çağırayım,  hem aramızda ki bu düşmanlık tamamen son bulmuş olur, hem de sen hyunglarını görmüş olursun.  Olur mu?"

Sevinçten çığlık atıp jungkook"un kucağına zıplamış ve boynuna sarılmış.

"Teşekkür ederim jungkook, çok teşekkür ederim "

Beni yavaşça aşağı indirmiş ve gözlerime bakmıştı.

"Teşekkür etmeni gerektirecek bir şey yok taehyung,  bu yapacağım şeyi karşılıksız mı yapacağımı sandın?"

Ben korku ile ona bakarken o sadece elinin tersi ile yüzümü okşamış ve kulağıma eğilmişti.

"Akşama hazır olsan iyi edersin omega..."