~SAKLAMBAÇ~

159 66 6
                                    

Asıl bölümde ele alacağım konunun yükü ağır. O yüzden bu bir geçiş bölümüdür. Soru işaretlerinizi gelecek bölümde cevap bulacaktır. İyi okumalar..:)


Üzgün olmasının tek sebebi unutmuş olması değildi.  Ona göre öğrenilen şeylerin değeri öğreten kişiyle bağlantılıydı. Hatırlamaya çalıştıkça hissettiği yorgunluk artıyordu. Yaşadığı hafıza kaybının izlerini taşımak hoş değildi.
Merve neden bu kadar üzüldüğüne anlam veremezken Esila özür dileyerek bir hışımla ayağa kalktı. Kapıya yönelip çıkması bir olmuştu. Arkasında bıraktığı meraklı gözlerin sayısı beklediğinden fazlaydı.

Kapıyı anahtarla açıp içeri girdim. Anneme gözükmeden odama çıkacakken beni görmesiyle umduğum gibi gitmeyen bir an daha bana göz kırpmıştı.

- Kızım niye kapıyı çalmadın.

- Rahatsız etmek istemedim anne.

Annem asık suratımı fark edip elimi tuttu.

- Biraz konuşmak ister misin?

Sessizce kafa salladığımda salona geçtik. Belki de ihtiyacım olan şey annemin kalbinden bana doğru süzülecek olan sözcüklerdi. Yan yana olsak ta ben onu özlüyordum. Eskisi gibi değildik. Hayat telaşı annemi sarmıştı. Ona yardım edememekte beni…
Tüm sorun bundan ibaret değildi. Konuşmaya çekindiğimiz konular gün yüzüne çıkmak için çabalarken biz sessizliğe sığınıyorduk.

- Ben artık kaçmak istemiyorum ve senin de kalbinde sakladığın her şeyi dinlemek, bilmek istiyorum.

Elini kalbime koyarak söylediği sözlerle o anın geldiğini anladım. Gözlerinde duran endişe durumu izah etmeye yetiyordu. Bir sene öncesine yolculuk yapmak beklediğimiz kadar kolay olacak mıydı? Bilemiyordum.

GEÇMİŞİN İZLERİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin