That Game Of Promise

CHAPTER 6

I woke up and I saw the shinning sun. But it's not orange, it's yellow.

Tinignan ko ang oras at nakitang ilang oras nalang malalate na ako, I hurriedly stand up and wash myself and get dressed in a casual t-shirt because I'm in no mood to wear a dress.

"Hija Morgan, eto na yung baon mo, oh," sabi ni Manang Amy at dali-dali ko naman itong kinuha at inilagay sa bag ko, I didn't saw mom and dad at the table. They must've gone to work, again.

Nagmadali akong lumabas sa pintuan and I didn't saw Xamier's van, "Kala ko magsasabay ulit kami?" ani ko saking isip.

Dumaan naman ang kotse ko at nakita si Manong Jeff, "Pasensya na po ma'am wala ako dito," nagsnap out naman ako sa aking iniisip at pumasok nalang sa kotse ko.

"Wag nyo napong alalahanin iyon, dalian nalang po natin," I politely said as we rode the car faster the usual.

"Dumaan po ba iyong van ni Xamier kanina?" tanong ko.

"Ay nako, hindi nga dumating akala ko panga siya iyong maghahatid sa iyo ngayong araw kaya akala ko magde-day off ulit ako," paliwanag ni manong Jeff, hindi na ba siya nautusan ulit nung nanay niya para kuhain ako every morning?

NARINIG KO ANG bell na ibig sabihin ay magsisimula na ang klase pagkababa ko sa kotse, dali-dali naman akong pumasok sa aming kuwarto at hindi ko nakita si Xamier at wala pa rin si Lumiere.

That's unusual...absent iyong dalawa?

Mukhang ngayon lang ang time na wala akong kasama sa buong klase, since sila lang iyong kilala ko sa klase namin.

Magisa akong pumunta sa cafeteria at magisan ring umupo sa table. Wala naman akong gana ngayon at mas nahihiya ako lalo na't wala akong kasama kumain ngayon, ewan ko kung bakit.

"Morgan!" narinig ko ang pamilyar na sigaw at lumingon ako para makita si Lumiere na hinihingal at mukhang tumakbo ng limang kilometro at umupo sa tabi ko.

"Pasensya kana hindi kita na-company kaninang pagpasok, ha, late kasi iyong kotse ko dumating," paumanhin niya habang hinihingal pa rin.

"Wag kang magalala, late nadin naman ako," simple kong sabi at kinain ang baon kong salad, pero masaya ako at kasama kona ngayon si Lumiere sa pagkain.

"Nakita moba si Xamier ngayon?" tanong ni Lumiere at umiling ako.

"Kaya pala parang walang gana lahat ng babae sa klase naten, pati na rin ikaw,"

"HA?!" sabi ko at dinabog ang table at tumayo saking upuan, "W-wala lang akong g-gana dahil pagod ako kahapon no!" defensive kong sabi at tumahimik ang buong paligid at bumalik ulit sa normal.

"Girl, calm down, wala naman akong sinasabing ganon," sabi niya at narealize ko na I just suddenly jump to conclusion. Shame on me!

"I'm sorry, I'm just startled," sabi ko at bumalik sa pagupo, at kumain ng tahimik habang nakatitig sya sakin.

"What?" I asked calmly while I look at her.

"Are you worried about him?" I almost spit ng food at pinunasan ko ang aking bibig.

"A-anong ibig mong sabihin?!" ani ko habang namumula ng kaunti ang mukha ko. "It's obvious, don't try to hide it you're bad at lying. What happened?" tanong niya at napabuntong hininga na lamang ako.

"Earlier today, I didn't see his van in front of my house...And he didn't bother texting me why, kami ngang dalawa ang dapat mag-partner-- against sa arrange marriage namin-- I mean kaya natural lang na ini-inform niya ako," I said and I averted my eyes away from Lumiere.

"Bakit ayaw mo syang i-text?"

"Ha?! I-text sya? I won't lower my pride para lang i-text sya!"

"At ayan nanaman tayo sa pride mong kasing taas nang company building niyo at self-esteem mong mas mababa pa sa kanal..." Bulong ni Lumiere as she sighed at me. Those are some weird comparison.

"Babaan mo ang pride mo, teh, ite-text mo lang naman yung tao, walang mawawala sa iyo!" sabi ni Lumiere, kinuha ko ang phone ko at binuksan ang message para I-text si Xamier.

Then suddenly the bell rang, I sighed and stand up. "T-teka, hindi mo pa sya natetext-,"

"Baka mamaya nalang," sabi ko at umalis papuntang klase habang humabol sa akin si Lumiere.

UMUWI NA KAMI at nakahiga lang ako sa kama habang nakatitig saking phone.

"Should I text him? Or nah? Because he's fine....But what if he talked to his parents about withdrawing our marri- no, that's not gonna happen...he should've done that in the beginning is ever" I thought as I stared at the phone with a blank face.

Huminga ako ng malalim at nachat ko narin sya:

How are you?
You didn't attend school
by: Morgan

Lamang ang aking tinaype at binaba ko ang phone ko. Am I really worried about him?

"Are you worried about him?"

I remember what Lumiere said and at iniling ko lang ang aking ulo. At hinawakan ang aking ulo.

"Let's just say I'm worried....but not in that kind of way!" tapos naalala ko yung no-falling-in-love agreement namin ni Xamier at huminga ako ng malalim.

Sana okay lang sya.