That Game Of Promise

CHAPTER 30

"DITO TAYO!" agad na sigaw ni Adrian habang nakahawak sa mapa.

"POTA- DITO NGA KASI! NAGBABASA KA BA?!" sigaw naman ni Cameron pabalik at nagbakbakan nanaman sila sa loob ng airport.

Napabuntong hininga nalang ako ng malalim habang hinihilot ang aking sentido, alas cinco ng tanghali ngayon sa airport at naglalabanan agad yung dalawa. Maraming tao ang nagsitingan sa amin at yung iba ay parang papatayin na kami sa titig.

Tumayo na ako sa harapan nilang dalawa at pinagbabatukan ko sila, "OKAY! THAT'S ENOUGH!" ani ko at kinuha nalang ang mapa, "Parehas ninyo tayong iwawala sa trip na ito, please don't ruin this to me kasi ngayon lang ulit ako makakalipad papuntang Palawan for 10 years," ani ko at isinilid ang mapa sa bag ko.

"Walang magma-map reading sa inyo," saad ko at hinila sila papunta sa grupo namin.

Nakita namin si Lumiere, Xamier, Andrew, Anna, Samantha at Marlie na nakatayo lang malapit doon sa gate namin, buti nahanap narin nila yung gate namin kasi halos isang oras na kaming umiikot dito sa airport dahil aksidente kong naibigay kay Andrew yung mapa dahil nakulangan ako sa tulog kanina, and that was the worst decision I have made so far.

"MORGAN! DITO OH!" sigaw na saad ni Anne habang kumakaway sa akin. She's really full of life as I can see.

Hinagis ko yung dalawa papunta sa harap ng gate at pinagpag ang mga kamay ko, "Bakit nga ba kayo andito in the first place? I didn't even asked you to come," tanong ko habang nakalagay yung dalawa kong braso saking mga bewang at nakatitig sa kanila.

"Well...ngayon nalang ulit kami makakapunta dito y'know! Ever since that Family Reunion 10 years ago." Mahinang saad ni Adrian habang may mga asong matang nakatitig sa akin.

"I was assigned to come to this island to inspect ONLY, we're just gonna stay there for 2 days and 2 nights anyway," I said then sighed.

"Anyways, pumasok na tayo sa gate at baka ma-late pa tayo sa flight," saad ni Marlie sa amin kaya pumasok na kaming lahat ng isa-isa. I'm going to the plane first before I burst into a headache because of the two.

Nakarating na kami sa loob at magkakatabi kaming umupo sa 1st class seats na andoon sa plane. Magkatabi kami ni Lumiere this time I'm at the aisle because I love that spot while she's on the window and she loved it, nilibre ko sya ng 1st class seat since 2 hours lang naman itong ride na ito kaya mura lang. Nakita kong magkatabing nagupo sila Adrian at Xamier and they look happy about it, they kinda fought on who'll sit on the window and Adrian won, but they peace each other when it's over. Pero nasa likuran nila si Cameron at Andrew, and Cameron will just randomly scoffed in their conversation I say. Habang niyakap lahat ni Anne yung dalawang malalaking seats kasi siya lang yung nakaupo dito.

I tucked my seat at nilagay na yung earphone sa aking tenga para manood na ng movie. "Ah shit, I remembered that I hate take offs," malakas kong saad at napatawa naman dito si Lumiere, "Well damn girl, I don't know how to handle you because I LOVE take offs," saad niya at tumingin sa bintana.

Nakita ko namang inabutan ako ni Xamier ng gum mula sa gilid, "Para saan naman yan?" tanong ko.

"Isn't it obvious? Chew this gum when you're nervous, it'll be your best stress reliever," saad niya at agad ko itong kinuha, "Thanks..." sagot ko sakanya ng may maliit na ngiti at ngumiti din siya sa akin.

"Forget about gums Morgan, try this almonds that I bought from Germany. It's a great stress reliever and also it tastes good," ani niya ay inabutan ako nito, pero umiling naman ako, "I'll go with the gum, since I'm irritated in chewing nuts," simple kong saad at narinig kong humalakhak dito si Adrian.

"Oh damn, Cameron, minsan talaga natatanga ka sa pagbasa ng isang sitwasyon, no?" saad ni Adrian at humalakhak ulit. "What the hell did you just say?!" galit na tanong ni Cameron at napatayo sa kanyang upuan.