KORSAN SERİSİ 3. KİTAP- CADI

Bölüm 6

İYİ OKUMALAR ARKADAŞLAR... YENİ BÖLÜMLER SİZLERİN YORUM VE BEĞENİLERİNİZE GÖRE GELİYOR... OTUZ YORUMUN ALTINA BÖLÜM GELMEYECEKTİR... BOL KEYİFLER...

Olesia, eski ama rahat yatakta gözlerini açtığında saat sabaha karşıydı. Güneş henüz yeni doğuyordu. Genç kadın gözlerini ovdu ve esneyerek yataktan kalktı. Nerede olduğunu ve neler olduğunu anlaması biraz zaman gerektirdi.

Ryan O'Cannor'un yatağında ve onun gemisindeydi. Genç kadın, küçük yatak odasına baktı. Hemen yatağın karşısında duran boy aynasına yürüdü. Göğüslerini kapatan bez kaymıştı. Eteği ters dönmüştü. Her zamanki gibi deli uyumuştu muhtemelen.

Üzerindekileri düzeltip elini yüzünü yıkadı ve gerinerek kamaradan çıktı. Ancak beklediği gibi açık sular yoktu. Olesia, kaşlarını çatarak durdu. Bir adaya demir atmışlardı. Tayfa ağır ağır iskeleye iniyordu. Olesia, kaşlarını çatarak başını kaldırdı ve Ryan'a baktı. Kollarını dümene dayamış çatık kaşlarla tayfasını izliyordu.

Olesia, hızla merdivenleri çıktı. "Burası da neresi?" diye sordu. "Yasemen Denizi'ne gittiğini sanıyordum"

Ryan, omuz silkti. "Oraya gideceğim" dedi. "Ama önce yapmam gereken bir şey var" Ardından kızın yanından geçti ve yavaşça merdivenlerden aşağı inmeye başladı. Ancak sonra durup kıza baktı. "Geliyor musun?"

Olesia, onun nereye gittiğini bilmiyordu. Bu adayı daha önce hiç görmemişti. Ancak çokta uzağında olmayan Korsanlar Adası'nı seçebiliyordu. Daha sabahın ilk ışıkları olmasına karşılık adadaki gürültü buraya kadar gelebiliyordu.

Ryan, iskele boyunca hiç sapmadan yürüdü ve ardından hemen deniz kenarında sakin iki katlı bir evin önünde durdu. Olesia, o anda zorlukla nefes alabildiğini fark etti. Ryan, onu anne ve babasının yanına getirmişti. Ryan, ona dikkat etmeden ileri doğru bir adım attı ama Olesia sertçe erkeğin koluna asıldı. "O kapıdan içeri giremem" dedi.

Genç adam kaşlarını çatarak ona döndü. "Ailen seni görmek istiyor" dedi sakince. "Hem o kadının onları da tehdit ettiğini biliyorsun"

Olesia, başını çılgınca iki yana salladı. "Onlar için koruma ve gizlenme gibi büyüler koyarım ama o kapıdan içeri giremem" dedi o kadar tuhaf bir şekilde korkmuş bir haldeydi ki genç adam bir an şaşkınlıkla durdu.

"Nedenmiş o?"

Genç kız, kocaman açılmış gözlerini ona dikti. "O ev annemle babamın evi" dedi. "Ben seni korumak için yanına geldiğimde seni işaretlemiş oldum. Annemle babamın yanına gidersem Slyvia'nın onları bulması sadece saniyelerini alır"

"Bunu daha önce söylemen gerekirdi" dedi Ryan. Bir elini saçlarının içinden geçirdi ve derin bir nefes aldı. "Bu evin önüne kadar gelmişken ancak bir gerizekalı onları başka bir yerde arar"

Ancak bu Olesia'yı ikna edememişti. Hala çılgın bir şekilde başını sallayıp onu geri çekiyordu. "Bu eve daha önce hiçbir cadı ya da rahibe adım atmamış" dedi. "Evin kutsallığı bozulmamış. Ben eve girmediğim sürece Slyvia bu evi bulamaz. Ben bir cadıyım. Eve girersem kutsallığını bozarım"

Ryan, sabır taşının çatlamaya başladığını hissetti. Bu kız onunla dalga geçiyordu. Genç kadına döndü tamamen ve omuzlarını tuttu. İçinden onu kendine gelene kadar sarsmak geliyordu. "Olesia" dedi tıslayarak. "Kendini içine soktuğun durumu da bizi içine soktuğun durumu da geçtim. Neden lanet olası bir cadı olmak zorundaydın diye sormak istiyorum artık. Madem hepimizi tehlikeye atacağını biliyordun ne halt etmeye o lanet olası kapıların ardına geçtin?"