"Babaaa ya annem ne zaman gelecek sıkıldım ben senden." Alya Kapıdan girdiğinde Onur ve Ankayı böyle görmeyi beklemiyordu. Bu hallerine güldü. Anahtarını bıraktı ve salona girdi.
"Geldim kızım geldim." Onur derin bir oh çekti.
"Sonunda hayatim ya bir gün erken geldim Kavga etmeye başladık valla." Alya kizinin ve kocasinin Bu hallerine güldü. Anka o sırada koşarak annesine sarıldı.
"Babanla kavga etmeyi tahminen ne zaman bırakırsınız?" Anka Elini başına götürüp düşünüyormuş gibi yaptı.
"Babam kıyafetlerime karışmayı bırakınca bende bırakacağım." Alya yine gülerken Onur göz devirdi. Ankanin en sevdiği giysisi etekleriydi. Ama bu durum babasının pek hoşuna gitmiyordu. Alya ise ikisinin bu hallerine bayılıyordu.
"Ya kızım sende sürekli etek giyiyorsun inadıma napim."
"Onur küçük o daha 3 yaşında." Onur karısına göz kırptı. Ankayi sinir etmek belli ki hoşuna gidiyordu.
Alya ikisini de salonda bırakıp üzerine rahat bir şeyler giymek için odasına çıktı.
Işlerini hakettiği sırada telefonu çaldı. Arayan Berfeydi.
"Efendim canım?"
"Müsaitseniz size gelelim diyoruz ufak bir suprizimiz var size." Alya merak etmişti. Onları kabul etti ve telefonu kapattı. Aşağıya inip yemek hazırlayacaktı ki baba kız çoktan sofrayı hazırlamışlardı. Alya gülümsedi. Içinden bir kez daha teşekkür etti Allah'a.
Hepbirlikte sofraya oturup yemeklerini yemeye koyuldular.
"Az sonra Berfeler geleceklermiş ufak bir süprizleri varmış bize."
"Hayırdır inşallah Berfe geleceğiz dediyse Çagataylar ve Aytaclar da geliyor demektir." Buna güldük.
Hı bu arada Çağatay ve Aytaç coktan evlenmişlerdi. Hatta Aytaçın çok tatlı bir oğlu vardı.
Çağatay ve Kaderin ise malesef çocukları olmuyordu. Herkes bu duruma çok üzülüyordu. Ama imkansız değilmiş yani her an aileye minik bir üye katılabilirdi.
"Anne Küçük Can da gelicek mi?" Onur kızının sorusuyla göz devirmişti. Bu Adam ilerde kızını nasıl evlendirecekti Alya çok merak ediyordu.
"Evet kuşum gelecek." Alya kızına isminden ötürü hep kuşum derdi. Küçüklükten beri Anka kuşuna olan hayranlığının ilerde kızının adı olacağını nereden bilebilirdi ki...
Yemekler yendikten sonra hepbirlikte sofrayı topladilar. O sırada misafirleri de gelmişti.
Hepberaber oturup sohbet ettiler.
"Ee sürpriziniz ne söyleyin bakalım."
Alyanin yönelttiği soruyla Çağatay ve Kader birbirlerine baktılar.
"Hamileyiz." Çağatayın bağırarak söylediği şeyle herkes hem mutluktan hemde Çağatayın heyecanından güldüler. Tek tek ikisini de tebrik ettiler. Alya mutfağa su içmeye gidip döndüğünde salonunda ki tabloya baktı.
Onur ve ikisi de çok mutlulardı. Mutlu bir ailesi vardı. Dostları da öyleydi. Resmen birlikte büyümüşlerdi. Birlikte de yaşlanıyorlardı. Salonunda ki huzurlu tabloya gözleri doldu.
Onur bunu fark edince birşey olduğunu sanıp hızla Alyanin yanına geldi.
"Güzelim iyi misin gözlerin dolmuş."
Alya gülümsedi ve kocasına sarıldı.
"Hayır hayır aklıma geçirdiğimiz zamanlar geldi de yani ne ara büyüdük diye düşündüm. Baksana ne güzel huzurluyuz. Bozulacak diye çok korkuyorum." Onur güzel karısının alnından öptü. Güzel yüreklim diye düşündü.
"Düşünme öyle şeyler güzelim hep böyle huzurumuz bozulmayacak inşallah." Alya gülümsedi. Yillar geçmişti evet ama değişmeyen tek şey sanırım ikisinin birbirine olan aşkıydı. Birde Onurun Alyaya hep güzelim diye hitap etmesiydi.
Bu düşüncesine güldü. Birlikte salona geçtiler.
Günler günleri kovaladı.
Onur ve Alya kendilerince olan bütün zorlukları atlatip mutlu bir aile olabilmeyi sonunda başarmışlardı. Tabi ki dostları ile birlikte...
SON
Mutlu son:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Işığı (TAMAMLANDI)
Dla nastolatkówYan evden gelen sesle kapattığım gözlerimi araladım. Kapı kapanma sesi oldukça yüksekti. Merak edip kulaklıklarımı çıkardım ve Oraya doğru ilerledim. Onur bahçede ki koltuklardan birisine oturmuş başını ellerinin arasına almış öylece yeri izliyordu...
