Karanlığın Işığı (TAMAMLANDI)

Bölüm 12

Multi
Murat BOZ - Geç olmadan
Keyifli okumalar:)

Sabah odamı işgal eden bir sürü çocukla uyandım. Ben bu kapıyı kilitlememişmiydim?

Zorla gözlerimi açtım ve yatakta doğruldum. Odamın tam ortasında küçük kuzenlerim oyun oynuyorlardı. Yatağımdan indim ve başlarında dikildim.

"Oynayacak başka yer mi yoktu da buraya geldiniz ya uyuyacaktım ben daha." Hiçbiri beni dinlemeden oyunlarına devam ettiler. Sinirle banyoya girdim de işlerimi halledip çıktım. Hâlâ odamda olmaları sinirlerimi daha fazla geriyordu. Bugün akşama kadar uyumayı planlıyordum oysa ki.

Üzerime kıyafetlerimi giydim ve aşağıya indim. Babaannemler halamlar yengemler ve daha birsürü insan şu an bizim evdelerdi.  Her yaz tatili başlangıcında hepsi bizim eve gelirlerdi. Salona annemin yanına gittim.

"Anne kahvaltı yaptınız mi?" Herkes bana dikkat kesilmişti. Hepsinden nefret etmem normalmiydi?

"Evet kızım yaptık bir şeyler atıştır istersen." Başımla onu onaylayıp salondan çıkıyordum ki Mirayın konuşmasıyla durdum.

"Akşama kadar yatmayı planlıyordun herhalde dün de evde yoktun artık ne yaptıysan geceye kadar." Miray yengemin kızıydı. Benimle aynı yaştaydı. Sürekli benimle uğraşıp dururdu. Yine benimle uğraşmaya başlıyordu işte. Arkamı döndüm ve ona baktım.

"Dün ne yaptığım seni ilgilendirmez ama bil ki senin uğraştığın o işle meşgul değildim bebeğim." Gözlerini irileştirdi. Bu haline güldüm. Annesi şu an burda olmadığı için benimle bu kadar rahat konuşuyordu.

"Ne diyorsun sen be saçma saçma konuşma."  Gözlerimi devirdim.

"Ne dediğimi sen gayet iyi anladın bundan sonra benimle konuşmadan önce iki kere düşün gerizekalı."  Tam ağzını açıp bir şey söyleyecekti ki babaannem bizi susturdu.

"Yeter kavga etmeyi bırakın kuzensiniz siz."  Daha fazla burda durmayıp salondan çıktım. Mutfağa girip dolaptan ufak tefek bir şeyler atıştırıyordum ki Miray mutfağa girip karşımda durdu.

"Dün ki o seni eve bırakan çocuk kimdi?"  Onur beni eve bırakırken görmüş olmalıydı.

"Hayırdır ne zamandan beri beni takip eder oldun?"  Beni aklı sıra korkutmaya çalışıyordu.

"Seni takip etmedim sadece gördüklerimi söylüyorum. Kim o çocuk? Yoksa yeni uğraşın mi?"  Elimde ki çatalı hızla masaya koydum ve ayağa kalktım. Bu tepkime irkilmişti.

"Bana bak Miray. Benimle düzgün konuş. Ben senin amacının ne olduğunu gayet iyi biliyorum. Şimdi kes sesini ve defol şurdan."  Bir iki adım geriledi ve dikleşti. Şu an onun saçını yolmamak için kendimi zor tutuyordum.

"Sen beni hiç bir yerden kovamazsın istediğim yerde dururum."  Allah'ım sen aklıma mukayyet ol.

"Burası benim evim istersem çok güzel kovarım çık şu mutfaktan çabuk."  Oflayıp mutfaktan tam çıkıyordu ki durdu ve döndü.

"Ha bu arada senin ki sabah burdaydı babanla konuşuyorlardı."  Onurun babamla ne işi olduğunu merak etmiştim.

Miray mutfaktan çıktığında bende çıktım. Odama çıkıyordum ki vazgeçtim ve bahçeye çıktım.

Bahçede konuşan babam ve Onuru görmemle ufak bir şok yaşadım. Ne konuştuklarını iyice merak etmiştim. Daha fazla izlemeyi bırakıp yanlarına gittim.

"Ne konuşuyorsunuz burda." Onur bana bakmadan babama işle alakalı bir kaç dosya verdi.

"Kızım yarın şirketle bir geziye çıkıyoruz Onurların ailesi de bizimle geliyor doğal olarak onları konuşuyorduk."