KARANLIK TUTKUNUN HAKİMİYETİ

6. SİYAHIN LANETİ

" Kokun ilacımken, kendin katilim olmaya çalışıyorsun. "

                       🔥🔥🔥

İyice ağırlaşmış göz kapaklarım açılmayı reddederek bütün uğraşlarımı boşa çıkarıyordu. Zorlukla açtığım göz kapaklarım ilk önce kıpraştı ardından yavaş yavaş açılarak görüntüler sunmaya başladı. Etrafı süzerken neler olduğunu anlamaya çalıştım. Beynime film şeridi gibi yansıyan bayılma görüntüleri beynimde cirit atmaya başlarken göz kapaklarımı tekrardan örttüm ve derin bir nefes almaya çalıştım ama karnımda hissettiğim ağırlık yüzünden pekte başarılı olamadım.

Gözlerimle nefesimin kesilmesine neden olan ağırlığa baktığımda ağırlığın Savaş'ın koluna ait olduğunu görünce gözlerimi pörtletip yanımda uzanan çıplak bedenine bakmaya başladım. Uyuyordu sanırım. Çünkü nefes alış verişleri düzenliydi. Yakınlığından dolayı derince yutkunurken aklıma yıldırım gibi düşen düşünceyle hızla bakışlarımı kendi bedenime çevirdim.

Bütün belime sarılı olan kolunu yavaşça çektim ve yatakta doğruldum. Beni yatağa o getirmiş olmalıydı. Ayaklarımı yataktan sarkıtarak ayağa kalktım. Hemen üzerimi giyinmem gerekiyordu. Dolaptan bir pijama takımı çıkarırken bir yandanda uyanmışmı diye kontrol ediyordum.

Uyanmaması adına parmak uçlarımda yürüyorken nefes bile almamaya çalışıyordum. Aldığım pijamaları hiç kontrol etmeden kendimi banyo diye tahmin ettiğim kapıya yasladım ve yavaşça açtım. İçeri geçip, hemen üzerimi giyinirken bakmadan aldığım mini bir şort ve ince askılı, dantelli siyah bir pijama takımıydı.

Şansıma lanetler okurken banyo kapısını açarak odaya geçtim. Bakışlarımı ona çevirdiğimde ellerini yastığın altına koyup, kafasını yastığa gömmüş uyumaya devam ediyordu. Derin bir nefes alırken rahatlamaya çalıştım. Üzerime çöken uykuyla esnerken bakışlarımı saate çevirdim. Saat daha gecenin biriydi. Gözlerim tekrar onun çıplak sırtıyla buluşurken alt dudağımı dişlerimin arasına alarak nereye kadar kaçacağımı düşündüm. Sonuçta evliydik ve aynı yatakta uyumamız gayet doğaldı.

Ayaklarıma komutu veren beynim derin bir sessizliğe bürünürken yavaş ve temkinli attığım her adım gerilmeme sebep oluyordu. Yatağa yaklaşarak onu rahatsız etmeden yatağın sağ tarafına uzandım ve iri bedenine sırtımı döndüm. Ondan uzak durmak adına en uç kısma uzanmıştım.

Gözlerimi kapattığım an belime sardığı koluyla gözlerimi hemen açarak belime sardığı koluna baktım. Korkum kendini gösterirken vücuduma titrememesi için komut veriyordum. Derin bir nefes aldım ve belime sardığı kolunu yavaşça kendimden uzaklaştırmaya çalıştım ama uzaklaşmak yerine diğer kolunuda belimin altından geçirdi ve yatağın ucunda duran bedenimi çekerek kendi vücuduna yasladı.

Bedenlerimizin arasında tek bir milim mesafe yokken bu kadar yakınlık kalbi durdurur, beyni iflas ettirirdi. Ondan uzaklaşmak adına hafifçe kımıldandığımda kollarını daha fazla sıkılaştırdı. Yaptığı hareket kımıldamamı engellerken kafasını boynuma gömmesi sakinleştirmeye çalıştığım bedenimin ipini kopardı. Tüm vücudum titremeye başlarken sakinleşmek adına derin nefesler almaya çalışıyordum ama boynuma gömdüğü kafası yüzünden her nefes alışverişimde sert dudakları boynuma mührünü bırakıyordu. Kalbim deli gibi atarken utanç bütün hücremi ele geçirmişti ama anlamlandırmadığım bir duygu karmaşası sarmıştı bedenimi.

Bütün belime sardığı kollarını, tenime değen tenini ve boynumdaki dudaklarını zihnimin odasından kovdum. Beynimi tamamen soyutlamaya çalışarak kahve kokusunun rahatlatıcı etkisi ile gözlerimi sıkıca yumarak kendimi uykuya teslim ettim.

❦☽☾

Sabah göz kapaklarımı aralarken gece mışıl mışıl uyumamın etkisiyle kendimi çok iyi hissediyordum. Yatağın boş tarafından esen soğuk rüzgarla bakışlarımı kaldırdığım an bütün heybetiyle karşımda tekli koltukta oturmuş iri bedenin zifirileri yüzümde dolaşıyordu. Bakışlarım zifirilerine takılırken gözlerimi bir kaç kez kırpıştırdım. Ne zaman uyanmıştı? Aramızdaki gergin sessizliği bozmak istiyordum.