Bo tak, a co?

-- < Wiadomość #9 > --

Dzień zapowiadał się jak zawsze całkowicie normalnie. Poszedł na wycieczkę do Oscorp, spotkał się z Gwen i Harry'm, popisał z panem Tony'm i resztą znajomych, odebrał Sally ze szkoły i wtedy wszystko nagle się zaczęło sypać...

Wiedział, że dzisiejszy dzień był jednym z cieplejszych, ale zimny pot, który spływał po karku i uczucie uścisku w klatce piersiowej były bardzo nieznośne. Miał nadzieje, że to tylko chwilowe boleści po zjedzeniu jedynie batona przez cały dzień, ale gdy tylko przekroczył wraz z Sally próg, poczuł ostry ból serca. Stracił na chwile oddech, a pokój zawirował. Zatoczył się, ledwie łapiąc pion.

- Peter?

Podniósł na wpół zamglone spojrzenie w kierunku ośmiolatki, ale widział jedynie wirującą kolorową masę. Pokręcił głową, chcąc odgonić dziwne wirowanie. Nabrał głęboko oddechu, z widocznym trudem. Nie wiedział, kiedy znalazł się na drewnianej posadzce, ale widział wirujący sufit i Sally. Krzyczała coś. Pytała, a może nie? Nie umiał zrozumieć słów, które wychodziły z jej gardła. Czuł, że traci poczucie rzeczywistości.

- ...er!

Myśli pojawiały się i znikały w jego głowie, nim jakąkolwiek uchwycił, żeby zrozumieć ich sens.

Umierał?

Zatruł się czymś?

Potrzebuje pomocy...

Sally nie może zostać sama...

Musi kogoś wezwać...

- Nie w...obić...!

Słyszał stłumiony szloch jak zza grubej szyby. Próbował z całych sił skupić się na chociaż jednej myśli. Ucisk w czaszce zaczął być niemiłosiernie bolesny.

Sally...

Pomoc...

Telefon...

Otworzył ciężkie powieki i ciężko oddychając, wymacał przez kieszeń telefon. Musi kogoś zawiadomić... 

Harry...

Gwen...

- G...en...

Nie wiedział, czy powiedział to na głos on, czy ktoś obok. Nie umiał rozróżnić głosów. Tracił poczucie czasu i rzeczywistości. Słyszał czyjeś szybkie kroki. Ktoś coś do niego mówi, a kiedy uchylił powieki, dostrzegł rozmytą postać o jasnych włosach. A może to była chusta?

- Pet...?

- ...obrze, zob...

- ...iem... Ma gor...ke...

- ...ry, przynieś ręc...!