A Living Death | Drarry

Bölüm 7

Jack Savoretti
Things I Thought I'd Never Do (2019)

Bölüm 7

      Normal şartlarda bunu Draco'ya itiraf etmeyi asla düşünmezdi. Çünkü gerçeğin Draco'ya sadece yük olacağını biliyordu. Bunun bir çözümü yoktu, böyle yaşamak zorundalardı. Ancak Draco artık Harry'nin zarar gördüğünü biliyorken konunun peşini bırakmayacaktı. Harry, Draco'nun boş bir umudun peşinden gitmesine izin veremezdi. O yüzden gerçeği söylemenin en doğrusu olduğunu düşünmüştü. Bununla yüzleşmenin zor olacağını, Draco'nun tepki göstereceğini bilmesine rağmen itiraf etmesi bu yüzdendi. Harry'nin bir zamanlar yaptığı plana göre Draco'nun bu durumdan hiç haberi olmayacaktı. Keşke olmasaydı. Harry için bütün o lanetlerle ve acılarla baş etmek, Draco ile yüzleşmekten daha kolaydı.

      "Ne yaptım dedin?"

      Draco'nun şaşkınlığı farklı bir boyuttaydı. Doğru duyduğundan emin değildi; doğru duyduysa bile Harry'nin dalga geçtiğini düşünmeye çok yakındı.

      "Ben yaptım dedim," diye bir kez daha itiraf etti Harry. "Boşuna araştırmanı, bir çözümü olduğunu düşünerek vakit kaybetmeni istemiyorum. Yaptığım büyüyü biliyorum, iptal etmenin bir yolu yok."

      Kafası iyice karışan Draco, "Anlamıyorum- neden?" diye sordu. Sonra yüzüne yarım, saçma bir gülümseme yayıldı. "Dalga geçiyorsun, değil mi?"

      Harry başını iki yana salladı.

      "Ciddi misin sen?" diye sorarken yeniden ciddileşti. "Sen mi yaptın? Yani bu- lanet... senin eserin mi?"

      Harry cevap vermedi.

      "Neden?" diye sordu Draco. "Yani- neden yapasın ki? Neden- ha... Suçluluktan..." Draco aklına gelen düşüncelerle sinirlenmeye başlamıştı. "Suçluluktan yaptın, değil mi?"

      Harry sessizliğini korurken bakışlarını kaçırmıştı elinde olmadan. Şimdi ne derse desin Draco'nun tepki göstereceğini biliyordu.

      "Bana yaptığın büyü yüzünden... Vicdanını rahatlatmak için yaptın."

      Draco'nun öfkesi de hayal kırıklığı da sesine yansımaya başlamıştı. Harry'nin sessizliğini 'kabul' olarak gördüğü için artık açıklama bile beklemiyordu.

      "Senin yüzünden bu haldeyim yani," dedi kendine de açıklamaya çalışır gibi. "Savaşın iki tarafı da hakkımda saçma sapan dedikodular yayıyorlar, durup dururken lanetlemeye çalışıyorlar, anormal olduğumu düşünüyorlar ve bunların hepsi senin suçluluk duygun yüzünden."

      Kısa bir sessizlik...

      "Beni orada neredeyse öldürdüğün yetmiyormuş gibi bir de vicdanını rahatlatacaksın diye böyle bir yükün altına nasıl sokarsın, Potter?!"

      Sessizlik...

      "Senden böyle bir şey istedim mi? Yediğin haltın ağırlığını kaldıramıyorsun diye beni kendine bu şekilde nasıl bağlarsın?!"

      "Malfoy-"

      "Kes sesini! Bir de aptal gibi bana yardım edeceğini düşünüyordum! Bu hale geldiğin için kötü hissediyordum! Hak etmişsin, Potter."

      Draco, Harry'nin bir şey söylemesini beklemeden geriye doğru iki adım attı.

      "Yüzünü görmek bile istemiyorum, benden uzak dur."

      Sonra arkasını döndü ve hızlı adımlarla hastane kanadını terk etti. Gerçeği nasıl sindireceğinden, bunun ne kadar zaman alacağından emin değildi. Ancak Harry'yi görmek istemediğinden o kadar emindi ki uzaklaşırken arkasına bile bakmadı.