Seven minutes in heaven | Seongsang [Translation PL] ✔

❤4❤

Zbliżając się do szkoły można było usłyszeć głośną muzykę.

Samochody były zaparkowane wszędzie od frontu budynku.

Poczułem większe zdenerwowanie, gdy weszliśmy na teren szkoły. Poszliśmy prosto do dużej auli, która została zamieniona na scenę taneczną. Każdy tam tańczył, pił alkohol lub rozmawiał.

Po prawej stronie hali było wiele stołow
z różnymi słodyczami, przekąskami oraz napojami i shotami.

Było tam dużo skąpo ubranych dziewczyn które tańczyły na parkiecie. Impreza dopiero niedawno się zaczęła a już kilku chłopców było pijanych jak cholera.

- Nie rozumiem, dlaczego to jest niby fajne? - Powiedziałem siadając przy pustym stole.

- Bo nie trzeba się niczym martwić. Możesz po prostu tańczyć i dobrze się bawić - powiedział Wooyoung, przynosząc nam kubki z napojami. Dał mi jeden z nich.
Spojrzałem na to podejrzanie.

- Co to jest? Powiedziałem, że nie zamierzam pić alkoholu

- Ohh, Yeosang. Nie umrzesz od jednego kubeczka, a to cię trochę rozluźni. -powiedział, zanim wziął duży łyk.

Spojrzałem na swojego drinka
jeszcze raz wiedząc, że jutro będę tego żałować i też wypiłem łyk.

Może on ma rację. To mogłoby mnie rozluźnić. Rozejrzałem się po sali, regularnie popijając mój napój. Ani śladu Seonghwy ani jednego z jego przyjaciół

- Wiesz, może powinniśmy…

- Chodźmy tańczyć! - Wooyoung przerwał mi, gdy wziął moją rękę i wciągnął mnie w tłum.

Zapach potu i alkoholu stał się silniejszy, a ja nie byłem w stanie się ruszyć. Czułem się naprawdę sparaliżowany.

- Woo… czy nie możemy…? - Nie wydawał się mnie słuchać. Po prostu zaczął skakać i taniczyć.

Nienawidzę dużych tłumów. I nienawidzę być dotykany przez innych ludzi. Nienawidzę, kiedy jest za ciasno. I fakt, że te wszystkie rzeczy właśnie się dzieją doprowadzał mnie do szału.

Kiedy się rozejrzałem, znalazłem róg, który nie był tak zatłoczony, więc zdecydowałem przenieść się tam. Czułem się tak niewygodnie ściskając się przez tych półnagich ludzi, ale odetchłem z ulgą, gdy w końcu mogłem oprzeć się o ściane z wystarczającą przestrzenią wokół mnie.

- Może powinienem po prostu iść. Wooyoung jest wystarczająco dorosły, żeby o siebie zadbać - Właśnie miałem dostać się do drzwi, gdy coś zobaczyłem.

Seonghwa, który szedł w moim kierunku złapał ze mną kontakt wzrokowy.

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆