Seven minutes in heaven | Seongsang [Translation PL] ✔

❤16❤

Moje płuca zaczęły boleć, gdy biegłem tak szybko jak tylko mógłem, bo czyjś alarm się nie włączył rano...

Ten Ktoś to ja i jestem bardzo spóźniony do szkoły. Pierwsza lekcja napewno już się zaczęła, była to lekcja matematyki...

Pewnie nie obudziłbym się, gdyby Wooyoung do mnie nie zadzwonił.

Wziąłem głęboki oddech, zanim otworzyłem drzwi do klasy. Wszedłem do klasy, skupiając na sobie wzrok wszystkich uczniów oraz nauczycielki.

- 20 minut spóźnienia panie Kang. Będę musiała to odnotować. A teraz proszę usiąść - powiedziała pani Ahn, moja nauczycielka matematyki.

Kiedy poszedłem do ławek, słychać było chichot „fajnych” dzieciaków usiadłem na swoim miejscu z tyłu.

Nie jestem najlepszy z matematyki, a pani Ahn nie uczyła dziś czegoś ważnego, więc spędziłem całe 2 godziny rysując małe Hehetmons. To były ludziki narysowane w moim stylu, który stworzyłem.

Oprocz siebie narysowałem też Seonghwe i Wooyounga. Zrobiłem też pozostałych 5 chłopców z grupy przyjaciół Seonghwy.

Kiedy skończyłem, spojrzałem na Hehetmons, które narysowałem.Wszyscy wyglądali naprawdę uroczo, co sprawiło, że się uśmiechnąłem

(To są Hehetmons dla tych, którzy tego nie wiedzieli)

Następną lekcją był WF. a Wooyoung był w tej samej grupie co ja.

Kiedy spotkałem blondyna on odrazu zaczął narzekać, że nigdy nie zaspałem i że jest mną naprawdę rozczarowany, ale teraz mi to naprawdę nie przeszkadzało, ponieważ moje myśli poszły gdzieś indziej.

Przerwa była coraz bliżej co oznaczało, że znowu zobaczę Seonghwe. Woo
zgodził się iść ze mną, ponieważ chciał ponownie zobaczyć Sana. Mogę przysiąc, że Wooyoung już pewnie zakochał się w tym całym Sanie.

Byłem bardziej zdenerwowany z sekundy na sekundę co sprawiło, że straciłem koncentrację podczas gry w kosza, przez co dostałem piłką co najmniej trzy razy w twarz.

- obudź się, Kang i przestań śnić! - wrzasnął pan Hwang.

Potrząsnąłem głową, żeby wrócić do gry i faktycznie udało mi się kilka razy rzucić piłkę, ale i tak nasza drużyna przegrała.

Gdy wróciliśmy do szatni, mój najlepszy przyjaciel również zaczął wykazywać oznaki zdenerwowania i podekscytowanie.

- Wiesz... San i ja pisaliśmy dużo SMS-ów ze sobą w weekend - zachichotał. ja rowniez sie zaśmiałem.

- Twoja mama zauważyła już malinkę? - Spytałem. Młodszy lekko się zarumienił.

- Nie, ukryłem ją pod makijażem. Chyba by mnie zabiła już jest na mnie wściekła za to, że się upiłem.

- Cóż, mówiłem ci żebyś nie pił alkoholu, ale mały Jung nie chcę słuchać swojego hyung. - Zaśmiałem się.

- Tak, kurwa może jeszcze miałem wode pić... - zaśmiał się - A co z twoją mamą? Zauważyła twoje malinki? - Wooyoung zapytał, pakując swoje sportowe ubrania do torby.

- nie wiem. Nie mówiła do mnie dużo, a tak naprawdę to jeszcze nie zapytała o nic co się wydarzyło na imprezie. Ale ja
myślę, że widziała je już.

Kiedy w końcu skończyliśmy, opuściliśmy szatnię i weszliśmy do głównego budynku szkoły idąc w stronę stołówki, która była już wypełniona studentami i było tam trochę głośno. Dlatego zwykle tu nie jem.

Wooyoung i ja jemy po prostu na zewnątrz pod drzewami, gdy było sucho, a kiedy padał deszcz lub śnieg, siedzieliśmy na końcu sali artystycznej, w której nikogo nie było na przerwie.

Na początku nie widziałem grupy Seonghwy. Ale jak rozejrzałem się po sali i zobaczyłem machającego do nas Yunho, gdy wstał był najwyższy ze wszystkich, więc ciężko było go nie zauwarzyć

Przedarliśmy się przez tych wszystkich studentów i w końcu dotarliśmy do ich stolika.

- Hej chłopaki! Jak się macie? - Przywitał nas Jongho.

Wooyoung natychmiast usiadł obok Sana. W międzyczasie Seonghwa poklepał miejsce obok siebie

- Chodź, usiądź obok mnie, Yeosang. - Powiedział z uśmiechem na jego twarzy.

Nie zajęło mi to dużo czasu, aby usiąść obok czarnwłosego.

- Więc. - Powiedział Seonghwa. - Co u ciebie?

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

Przetłumaczyłabym jakąś książkę o sanhwa albo woohwa, ale mało jest takich, chyba ze znacie jakąś to możecie mi napisać 💕