Seven minutes in heaven | Seongsang [Translation PL] ✔

❤31❤

Gdy kontynuowaliśmy spacer po centrum handlowym patrząc na jakieś ubrania, mój żołądek zaczął dawać mi sygnały głodu.

- Hej, co powiecie na mrożony jogurt? Naprawdę muszę coś zjeść.

- Tak samo. - Powiedział San.
Wooyoung nie wyglądał na szczęśliwego.

- Nie, ja nie mogę! Wiesz, że jestem teraz na diecie…

- Och, chodź woo! Tylko jeden mrożony jogurt cię nie zabije i szczerze mówiąc, nie musisz tracić na wadzę.Masz piękne ciało -Brązowo włosy próbował przekonać młodszego, który rumienił się na jego słowa.

- Cóż. J-jeśli tak mówisz, chyba mogę sobie pozwolić na oszukiwanie. Ale tylko ten jeden raz!

Poszliśmy więc po mrożony jogurt.
Zamówiłem duży z małymi piankami
i posypką z białej czekolady. San wziął
karmelowy. Oczywiście również duży.
A Wooyoung zamówił mały z sosem czekoladowy i M&M's.

Kiedy jedliśmy, usiedliśmy we trójkę na
pustą ławkę.

Patrząc na zegar zauważyłem, że trzeba było już iść do domu, ponieważ zaczęło się ściemniać. To jedyna irytująca część w zimie. Robi się ciemno o wiele za wcześnie i po prostu wszystko zachęca do spania o 18:00. Mimo to jest lepiej niż w lato. Nie musisz się pocić jak świnia i możesz wtulić się w gruby koc mając na sobie sweter.

- W porządku. Czas się zbierać. - Powiedział najmłodszy. Po czym wszyscy wstaliśmy

- Było naprawdę fajnie dzisiaj - powiedział San jak podążaliśmy za Woo.

- Tak, to prawda. - Uśmiechnąłem się.

Dotarliśmy do wyjścia z galerii. Wooyoung właśnie chciał się pożegnać, ale brązowowłosy przerwał mu.

- Czekaj. Masz coś ważnego do zrobienia dzisiaj? - Zapytał mniejszego który potrząsnął głową. - Okej. Chcesz przyjść do mnie? I może obejrzeć film?

- Chodzi mi o to, że bardzo bym chciał. Ale miałem odprowadzić Yeosanga i…

- Nie martw się o mnie. - Mrugnąłem. - Wy dwaj bawcie się dobrze. I tak muszę się uczyć hiszpańskiego..

- Na pewno? - Blondyn zapytał. Skinęłam głową, zanim się pożegnałam - Ale napisz do mnie, zanim pójdziesz spać Sangie!! - Krzyczał za mną.

- Dobrze, mamo!

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆