Czekając na Ciebie Texas Hot Blood 2.

Rozdział 5.

Avery

Było południe. Siedziałam nad dokumentami cały poranek. Nikt mi nie przeszkadzał, chyba wystraszyłam swoich nowych kolegów. Postanowiłam zrobić sobie krótką przerwę, podgłośniłam muzykę i zaczęłam tańczyć po gabinecie do piosenki Lucka Combsa "Hurricane". Nie żałuję, że odeszłam z mojej posady tancerki w "Hot Affair". Kocham tańczyć, a w moim nowym zawodzie ruch powinien być zalecany. Większość księgowych wykańcza się siedząc cały dniami przy komputerach.

Ruszyłam tanecznym krokiem w stronę okien, rozciągałam ramiona i nogi. Twarde i zimne drewno nie było najprzyjemniejsze, ale dopóki nie położę tu dywanu to musi być tak jak jest. Muzyka mnie porwała, wciągnęła, a moje ciało poddało się temu. Piosenka się skończyła i w następnej kolejności był Keith Urban z "Blue Ain't Your Colour". Odwróciłam się z szerokim uśmiechem. Potrzebowałam tego rozluźnienia i ucieczki od liczb. Zatkało mnie, kiedy w otwartych drzwiach stała Anna z Prestonem. Czułam jak rumieniec oblewa moje policzki. Podeszłam do stacji i ściszyłam muzykę. Anna utrzymała poważny wyraz twarzy mimo iskierek rozbawienia w oczach.

- Pani Staint, dzwoniłam i pukałam, ale nikt nie odbierał i nie otworzył, a że wiedziałam, że nie ma pani żadnych spotkań na dzisiaj, pozwoliłam sobie wprowadzić pana Valdon. 

Preston powstrzymywał się od śmiechu oparty o futrynę.

- Tak, dziękuję Anno i proszę mów mi po imieniu, dobrze?

Anna kiwnęła głową na zgodę, a po chwili za tą dwójką, w progu stanął Jackson.

- O! Już jesteś Pres? Myślałem, że pierwszy się rozmówię z Avery.

Anna odeszła pytając czy podać kawę. Chłopcy poprosili o kawę, a ja o butelkę wody. Jakoś tak miałam wrażenie, że temperatura w pomieszczeniu podskoczyła o dwadzieścia stopni.

-Siadaj Pres. - rzucił Jax i spojrzał na mnie. - Avery? Stało się coś? - zjechał spojrzeniem na moje stopy i skrzywił usta. - Zgubiłaś buty? - zapytał podnosząc zaczepnie brew.

Ruszyłam w ich stronę na bosaka, bo przecież nie będę udawać wielkiej pani przed Jacksonem.

- Nie. Wygodniej mi bez nich. Lepiej mi się myśli... Podobno miałam nadgonić robotę, a ruch tutaj jak na Times Square... - wyburczałam.

- A ten taniec? Od tego też Ci się lepiej myśli? - zagaił wesoło Pres.

- Taniec? - zwrócił uwagę Jax. - Jaki taniec?

- Kiedy Anna mnie wpuściła, Avery właśnie się relaksowała podczas tańca. - spojrzał na mnie z błyskiem w oku. - To było bardzo seksowne...

- Tańczyłaś w biurze? - zapytał Jax.

- Yyy... - A co mi tam! W końcu i tak wie. - Tak. Musiałam na chwilę się oderwać od pracy i akurat leciała ta piosenka i jakoś tak mnie porwało. - Spojrzałam na niego groźnie. - A co, nie mogę?!

Pomyślałam, że atak jest lepszy niż nic. Podparłam dłonie na biodrach i obrzucałam ich groźnym wzrokiem na zmianę. Jax się roześmiał, a Preston wręcz ryczał ze śmiechu. 

- Och, rety... Avery... Jesteś najlepsza! 

- No co? Nie mogę? Jeśli jest w umowie...

- Nie! - przerwał mi Jax. - Nie mam nic przeciwko. Jeśli tylko jesteś efektywna to jak dla mnie na środku Twojego gabinetu może stać różowy słoń.

- Czyli nie będziesz robił problemów jeśli coś zmienię w biurze swoim i moich współpracowników?

- Skąd! Nie będę się wpieprzał w nie swoje sprawy. Dopóki godnie reprezentujesz swoje stanowisko i firmę, to nie mam nic przeciwko zainstalowaniu Ci rury w gabinecie. - rzucił mi szelmowskim spojrzeniem.