Chapter 04- Alon

337 44 36
                                    

Yeon

___4 months leter___

Teahyung අාවට පස්සේ ගොඩක් දේවල් වෙනස් වුණා. අපි දෙන්නා දැන ගොඩක් හොඳ යාළුවෝ. එ්ත් සමහර වෙලාවට මට හිතෙනවා එ්ක ඊටත් වඩා එහා ගිය ශක්තිමත් බැඳීමක් කියලා. තාත්තා නැති වුණාට පස්සේ මට නැති වුණ සතුට ගේන්න එයාට පුළුවන් වුණා. එ්ත් සමහර වෙලාවට නම් එයා මලම අැණයක්. යන යන තැන පස්සෙන් එනවා.

Teahyung කියන්නේ ගොඩක් විනෝදෙට බර කෙනෙක්. සමහර වෙලාවට පොඩි එකෙක් වගේ.එ්ත් හිටපු ගමන් එයා ගොඩක් serious වෙලා හෙන වගකීමෙන් වැඩ කරන වෙලාවලුත් තියෙනවා. එ් වෙලාවට මට මතක් වෙන්නෙම අම්මව. එ්ත් එයා එ් වගේ වෙලාවලට නම් හෙන වගකීමෙන් වැඩ කරාට අනිත් වෙලාවලට නම් වගකීම කියන්නේ මොකක් ද කියලවත් දන්නේ නැති පොඩි එකෙක් වගේ තමයි හැසිරෙන්නේ. සමහර වෙලාවට එයා ගොඩක් ලොකු දුකක් හිර කරන් ඉන්නවා කියලා මට ගොඩක් කල් ඉඳලා තේරුනත් මම එයාගෙන් අහන්න ගියේ නෑ.

තේහියුන්ග් මගේ වැඩවලට ගොඩක් උදව් කරනවා. එ්ත් අම්මා නම් දන්නේවත් නෑ එහෙම කෙනෙක් ඉන්නවද කියලවත්.

......................

වෙනදා වගේම මම අැඳට ගියේ මහන්සි දවසකට පස්සේ හොඳට අැඳට පැනලා නිදා ගන්න. එ්ත් කවුරු හරි එක දිගටම කාමරේ ජනේලෙට තට්ටු කරනවා. අන්තිමට බැරිම මම ගිහින් ජනේලේ අැරියේ මේ වෙලාවේ මගේ නින්ද කඩපු කෙනාව නම් ගම් එක්කම හොඳට මතක් කරන ගමන්. එ්ත් ජනේලේ අැරියට පස්සේ අැතුලට අාවේ වවුලෙක්. මම හොඳට ජනේලෙන් එලියේ තව කවුරුවත් නෑ කියලා හොඳටම තහවුරු කරගත්තට පස්සේ ජනේලේ වැහුවා.

"හොඳයි ඔයා දැන් මොනවද දැන් කියන්න තියෙන්නේ?" මම අත් දෙකත් ඉනට තියන් වවුලගෙන් අැහුවා. මොකද මම දන්නවා මේ ඉන්නේ කවුද කියලා. "කොහේද මේ සතියෙම ගිහින් හිටියේ ?"

"මට බඩගිනියි" තේහියුන්ග් එයාගේ සැබෑ ස්වරූපෙට එන ගමන් කිව්වා.

මම දන්නවා මෙයාට මොනවද ඕන කියලා. මම ළඟ තිබුණු වීදුරුව අරන් එ්කට අත කපලා ලේ වෑස්සෙන්න සැලැස්සුවා. එයා එ්ක දිහා බැලුවේ පුදුමය මුසු කෑදර කමකින්. එ්ත් එයා ඔලුව දෙපැත්තට ගැසුවේ එයාටම එපා කියාගන්න වගේ.

Unwritten Destiny ⛎On Hold🔱Where stories live. Discover now