𝑻𝒆𝒂𝒄𝒉𝒆𝒓, 𝑲𝒊𝒎 𝑻𝒂𝒆𝒉𝒚𝒖𝒏𝒈

47 affetmek

"Taehyung?"

"Hm?"

Yukardan sağa sola bakınırken nereye gittiğimizi çözmeye çalışıyordum.

"Nerdeyiz"

"Bilmem"

"Gerizekalı mısın?"diye sordum.Ama cevap gelmemişti.Ayağımın acısı bi gidip geliyordu.Ve şuan gitmişti.

"Elbet yol buluruz"sen öyle sen.Bizi burda çiğ çiğ yerler.
Kollarımı arkadan boynuna dolayıp daha sıkı sarıldım.Kokusu dehşetti.

"Affetin mi beni?"diye sordum.

"Seven affeder mi?"diye sordu.Eder miydi?

"Hm?"diye ekledi.

"Affetmedinse anları-"

"Sadece kalbimi kırmıştın o günleri.Geçen iki yılı hiç demiyorum.Resmen paramparçaydım."

"Üzgünüm.Senin sevgini göremedim.Çocukluk ettim."

"Seni sevdiğimi düşünüyordum.Aslında seviyordum ama bu bana takıntılı gibi geldi.Benden gittiğin günden bu güne takıntı değil de gerçekten deli gibi seni sevdiğim imiş.."

Kafamı boynuna gömdüm.Utanıyordum resmen.

"Bak yola geldik"

O kadar çabuk mu oldu.Yoksa onun konuşup benim düşüncelere dalmam mı oldu buna sebep.

"Indirebilirsin"dedim.Yavaşca indirirken koluna yapıştım.

"Yürüyebilecek misin?"

"Denerim"dedim adım atarak.Eh işte gidiyordum ama bastıkca acı veriyordu.Çok kötü.

.

bunu boş verin