𝑻𝒆𝒂𝒄𝒉𝒆𝒓, 𝑲𝒊𝒎 𝑻𝒂𝒆𝒉𝒚𝒖𝒏𝒈

42 nefret?

Biraz bekleticem sizi kusuruma bakmayın lütfen

.

Uyandığından bu yana ne sesini çıkarmıştı ne de ki yerinden kalkmıştı.Büyük olan salonda bahçeyi izliyordum.Neler döndüyüne dair bir fikrim yoktu.Her şeyin sadece bir oyundan ibaret olduğunu düşünüyordum.Ona dönüp konuştum.Artık hiçbirşeyin anlamı kalmamıştı.Değiştiyimi artık bilmeliydi."Gidiyorum!"deyip kapıya ilerledim.Açıp dışarı çıktığımda ormanlıktan başka birşey gözükmediğine kanaat getirdim.

Arabada yoktu.Zaten buraya gelen yol berbattı.Kaybolma ihtimalim yüksekti.

Geriye dönüp salona girdim.Öylece yerinde durup kıpırdamadan bir noktaya bakıyordu."Iyi değilsin galiba"sırıtarak devam etmiştim."Çocukların bir oyunu olduğunu bilmiyordun değil mi?"

"Merak etm- ya da et bende bilmiyordum.Derdlerini ikimizde iyi biliyoruz.Ama ben bişey yapmayacağım."

"Gözüm seni bir daha görmesin!"dedim net olarak.Şaşkın bakışları hemen beni bulmuştu."Benden bu kadar mı nefret ediyorsun?"

Nefret mi?

"Anlayamazsın sen"

Ordan ayrılıp üst kata ilerledim.Sinirleniyordum.Yakınımda olup ama benim olmaması beni sinirlendiriyordu.Canımı yakıyordu.Artık eski Taehyung olmayacaktı karşısında.

Geçen dakikaların ardından bulunduğum odadan aşağı inmiştim.Saat bi hayli geç olduğundan açmıştım.Mutfak diye bildiyim yere ilerlemiştim.Umarım dolapta birşeyler olurdu.Adımlarım mutfağın girişine geldiğinde durmuştu.

Tezgahta bişeyler yapıyordu sakince.Derin nefes alıp dolaba yönelmiştim.Onu görmemezlikten gelicektim.Ilk adımımı böyle atacaktım.Dolabın içi dolup taşıyordu.Gayeon bir elime geçsin onuda bunun içine sokup saklayacağım.Bizimle oyun oynamak mı?

Delilik resmen.

Arkamı dönüp bardak alacak iken burun buruna geldik.Hemen harelerine kapılırken kendimi tuttum.Buni yapmamalıydım.Kendimi tutmalıydım.Omzumla itip yanından geçtim.Elime aldığım bi kaç atıştırmalığı boş bir tabağa yerleştirip salona geçmiştim.

Koltuğa oturup ayağımı öndeki sehpaya koyup önümede tabağı yerleştirip yemeğe başlamıştım.

Aera

Gözümü açtığımdan ve bir türlü uzaklaşamadığım o sima ile beraberdim.Yukarı o yol alırken bende koltukta uyuduğuma lanet ediyodum.Hepsi oyun muydu ya?
Ayağa kalkıp tanımadığım eve göz gezdirdim.Mutfağa benzer yere girip inceledim.Evet mutfaktı.

Acıktığımı hissettiğimde elim karnıma gitmişti.Sonraysa bakışlarım yukarı çıkan merdivelere kaydı.

Onada yapsa mıydım?

Aman bana ne ondan.Boş verip kendime bişeyler bulmaya başladım.Bildiğiniz dolap ağzına kadar doluydu.Bizi bu evde kaç gün tutmayı düşünüyorlardı acaba.

Arkamda hissettiğim ayak seslerine dönmeyip işime devam ettim.Yanımdan geçip dolaba yöneldi.Dolaptan bişey almak gerekti.O tarafa dönerken onunda bu tarafa dönmesiyle burun buruna gelmiştik.Neden sol tarafımdaki çırpınıyo?Derin nefes alıp ilerleyecek iken omzumdan itip ilerlemişti.

Benden o kadar mı nefret ediyordu.Yine boş verip işime döndüm.Bir beş dakika sonra elimdeki tabakla salona gittim.Koltukta oturmuş ayakları sehpahada tıkanıyodu.

Masaya oturup tabağı önüme bıraktım ve yemeğe başladım.Sonra ise sesi gelmişti.

"Dea"dedi.Kaşlarımı çatıp ona döndüm.Yutkunarak devam etti "Şu seninkinin kardeşi çıktı." Duyduklarıma önce inanmak gelmedi demiyelimde anlam veremedim.Ne diyordu bu.

"Ölmüştü ya.Yani öyle deniliyodu ya.Ama ölmemiş işte"

"Ne saçmalıyorsun?"

"Lim Dea..okuduğun lisenin sahibin kızı Lim Dea
" şaşkınlık tüm bedenimi ele geçirirken ne diyeceğimi bilemiyordum."Lim Junseo'nun öz kardeşi..hani şu öldü diye durup diyorlar ya o"

Kardeşinin öldüğünü duymuştumda kardeşinin liseden Dea olduğu hiç aklıma gelmezdi.Masadan kalkıp yanına geçip devam etmesi için işaret verdim.O sıra ayaklarını aşağı indirip ben tarafa döndü.Yakın mıyız? Belki biraz.

"Ne?"

"Anlat"

"Anlattım işte.Daha ne istiyorsun.Sen git şu Junseo'dan öğren ne olup bittiğini.O iyi bilir"dedi.Gözleri bir an olsun gözlerimi bulmamış etrafını seyrediyordu.Onun ciddi olduğunu nasıl anlayacaktım ben."Bana bak ve öyle konuş!"emir verir gibi olmuştu ama öyle olması gerekti.O an gözleri beni bulduğunda dayanmış yutkunmuştu.Yine sol tarafım çırpınmaya başlamıştı.Ama neden? Ondan hoşlanmıyorum bile.Ama bu hisste neyin nesiydi?

"Dea ve Junseo kardeşler anladın mı?"alaylı biçimde sorduğunda gözlerimi devirmek zorunda kaldım."Bu konuyu etraflıca Junseo'yla konuşucam"ayağa kalkarak masama doğru gittim.