Walkie Talkie

Hoofdstuk 15

[A/N zoals ik al zei, je moet PainT hebben gelezen als je dit boek nog wil volgen. Het is niet zó belangrijk, maar als je PainT leest krijg je vaak al tips over het volgende hoofdstuk. Degene die het laatste hoofdstuk van PainT hebben gelezen weten nu al wat er gaat gebeuren! Als je allebei mijn boeken leest: shout out naar jou ! :)

Dit is een groot hoofdstuk vol met drama DrAmA dRaMa DRAMA !]

{point of view Luna}
Het is 6 dagen later, en ik zit zenuwachtiger dan ooit op het puntje van Cato's bed. "Ik heb gewoon niets leuks." Zucht ik. Ik kijk naar de tas vol spullen die ik van huis mee heb genomen. Drie dagen geleden heb ik met mijn ouders gebeld. Ze stemden in op het idee dat ik voor een tijdje bij Cato bleef. En ergens deed dat me best wel pijn, want ik hoopte dat ze me met open armen terug zouden nemen, en me zouden smeken om terug te komen. Well, no. Dat deden ze niet. Volgends mij vroeg mijn moeder twee keer of ik thuis wilde komen, maar meer ook niet.
"Wat dacht je van dit? Jeremy gaat dit vast leuk vinden." Cato houdt een wit jurkje omhoog, met een bijna open rug. De links- en rechtse stof worden bij elkaar gehouden met lieve strikjes.
Ik frons. "Hoe kom je daar aan? Die is niet van mij!"
Cato rolt met haar ogen. "Die is van mij, sukkeltje. Nou, wat dacht je er van?"
"Welke maat is het?"
"S."
Ik pruil. "Ik heb XS."
Cato kijkt even beteuterd, maar dan schiet er een glimlach over haar gezicht. "Ik heb nog een outfit die je aan kan doen! Wacht." Ze keert zich naar haar kast, en begint te zoeken.
Terwijl ik naar Cato kijk, haal ik vol gedachtes een hand door mijn haar. Morgen ga ik Jeremy zien. Voor het eerst. Zenuwen gieren door mijn buik, alsof ik in een achtbaan in dat eerste stukje omhoog ga. Het zijn zenuwen van angst, maar ook van blijheid. Eindelijk ga ik Jeremy zien. Hij stelde voor dat we niet eerst gingen skypen, omdat hij het leuker vond als we elkaar bij de eerste ontmoeting voor het eerst hoorden en zagen. En ik kan hem daar geen ongelijk in geven, ook al vind ik het echt super spannend. Telkens spookt die ene vraag door mijn hoofd "Wat nou als hij niet is wie hij zegt dat hij is?" stel dat hij een oude man was, of een meisje met een zware stem of- ik kan niet stoppen met denken aan dingen die fout kunnen gaan. Straks is hij wel wie hij zegt dat hij is, maar neemt hij een groep vrienden mee en slaat hij me in elkaar. Ik huiver bij het idee. Gelukkig heb ik Sharon gevraagd om mee te komen voor de eerste tien minuten. Daarna gaan zij en haar nicht winkelen in de stad. Eerst wilde ik Cato vragen, maar ik was vergeten dat Cato op zaterdagen naar haar pianoles moet.
Over Cato gesproken, ze is deze week echt ontzettend lief voor me geweest. Samen hebben we gekookt en de was gedaan, en elke avond keken we samen een aflevering van 'Faking it!', en daarna gingen we slapen. En 's ochtends fietsten we heel gezellig naar school.
Ik ben Cato zo dankbaar, ik weet echt niet hoe ik het haar kan vertellen.
"Hier!" roept Cato. Ze houdt een bordeaux rood high wasted rokje omhoog, met een simpel wit hemdje met zwaantjes. "Wat vind je hier van?"
"Super leuk!" zeg ik enthousiast.
"Denk je dat hij dit leuk vindt?"
Cato blijft even stil. "Eh. Misschien moet je het eens proberen?" opeens lijkt ze niet zo blij meer.
"Wat is er?" vraag ik bezorgd en ik loop naar Cato toe.
"Ik eh, ik bedacht me opeens dat ik een toets van Duits heb morgen, en ik moet nog veel leren." Ze lacht krampachtig naar me.
"Oh, dan! Ik kan je toch helpen met leren? Ik ben best goed in Duits!" ik sla een arm om Cato's middel. Cato glimlacht. "Is goed. Hier. Pas deze, en als ze je passen doe je het morgen aan."
"Thanks Caat. Dat je me zo helpt." Ik geef haar een knuffel, en Cato geeft me haar kleren aan. "Dat zit goed. Nou hop hop, kleren aan doen!"
Ik trek snel mijn broek en shirt uit, en kleed me om. Als ik me weer naar Cato omdraai, lacht ze. "Perfect! Je ziet er geweldig uit. Amy zo op je zijn gevallen." Zegt ze lachend. Amy is een karakter in Faking It, en ze is lesbisch.
Ik rol met mijn ogen en schiet in de lach. "Jammer voor haar dat ik op jongens val."
Cato glimlacht kort. "Oké, dus eh, doe je dit aan? Dan ga ik... koken. Tot zo." En ze glipt de kamer uit, voor ik met mijn ogen kan knipperen. Ik haal mijn schouders op, en doe snel mijn eigen kleren aan. Dan check ik mijn mobiel. Geen bericht van Jeremy. Hij zal het wel druk hebben.