Walkie Talkie

Final chapter

Ik draai mijn gezicht, en laat de wind in mijn haren wapperen. De zoute lucht koelt mijn verhitte wangen een beetje. Genietend sluit ik mijn ogen, en voel hoe mijn haren tegen de huid van mijn gezicht klapperen. Het is oké, vertel ik mezelf, laat de wind alles maar meenemen. Laat iedereen maar achter, ik zit hier op een enorme zee en niemand gaat dit verpesten. Ik ga naar Texel, het is oké. Het is oké.
Ik leun over de reling van de veerboot die Sharon, haar ouders en mij naar Texel brengt en kijk naar het donkere water, dat onder me kolkt. Schuim spat weg, vormt kleine druppels en mengt zich met de golven van de zee. Ik beeld me in dat ik zeehonden zie zwemmen, in het donkere water onder de boot. Het lijkt alsof ik hun snorharen zie bewegen, hun vacht zie glimmen in het licht van de waterige schemerzon.
Sharons moeder zei dat er een kans was dat we zeehonden zouden zien deze week, dus misschien verbeeld ik het me niet maar was er echt een grote groep zeehonden.
Tussen het water drijven kleine stukjes donkergroen zeewier, dat zich mee laten trekken door de stroming. Terwijl ik naar dat alles kijk, schieten de beelden van Jeremy door mijn hoofd. Zijn donkere haren, zijn lach, zijn aanraking. Zijn sms. Ik zucht diep en pers mijn lippen op elkaar. Hij is niet de moeite waard. Toch voel ik me verdrietig en bedrogen. Hij heeft me gewoon gedumpt via een sms. Niet dat iets hadden, maar toch. En er klopt iets niet. Het voelt alsof ik een puzzel maak en een puzzelstukje mis. Peinzend kijk ik voor me uit, naar vaste land dat steeds kleiner wordt. Bomen worden stipjes, huizen zijn haast niet meer zichtbaar.
"Wil je chips?" Sharon duikt vanuit het niets naast op. Haar wangen zijn rood gekleurd door de snijdende wind en haar haren wapperen alle kanten op.
"Neh," ik schud mijn hoofd. "Geen trek."
"Dan heb ik lekker veel voor mezelf," Sharon grijnst en stopt een hele hand vol met kaasflips in haar mond. "Heb je nog wat van Cato of Jeremy gehoord?"
Ik grimas. "Nope."
"Vage actie. Van allebei. Maar dat van Cato valt me wel heel erg tegen. Denk je dat iemand hen iets heeft verteld?"
"Hoe bedoel je? Over mij?" kleine, koude handjes grijpen zich om mijn hart. Heeft Tiara hier soms iets mee te maken?
"Ja," er verdwijnt weer een hand chips in haar mond. De geur maakt me misselijk. Maar dat kunnen ook de zenuwen zijn. "Dat zou wel echt een kut-actie zijn. Zoiets zou ze niet doen. En ze heeft Caat of Jeremy's nummer of adres niet eens. Tenzij ze een stalker is, maar ze is niet echt snugger. Dus ik denk niet dat Tiaar hier achter zit."
"Het zou best kunnen.. Ze is best wel een bitch," murmel ik. Ik stop een lok haar achter mijn oren, maar het waait meteen weer weg. Ik grimas.
"Hé! We hebben het hier wel over mijn nicht. Ze is een bitch tegen jou, maar ze is best aardig!" verdedigd Sharon haar nicht.
Ik rol met mijn ogen. "Hitler was zeker weten ook een aardige man."
Sharon fronst. "Daar moet je geen grapjes over maken, Luun."
Ik voel me meteen schuldig. "Sorry," zeg ik. "Ik ben gewoon in een rot bui."
Sharon gooit haar lege zak chips weg en wrijft haar handen tegen elkaar zodat de chips kruimels van haar handen vliegen. Meeuwen duiken er meteen op af.
"Misschien was Cato gewoon verdrietig, en kwam ik op het verkeerde moment binnen."
"We hebben nog nooit ruzie gehad," zegt Sharon. "En dit was geen ruzie. Ze had niet echt het recht om je buiten te sluiten. Dat is een kinderachtige actie. Ze had er over moeten praten met je."
Ik haal mijn schouders op. "Ik ben de laatste tijd ook niet echt actief in onze vriendschap geweest. Ik had meer met haar om moeten gaan."
"Misschien. Maar ze heeft niet het recht om je buiten te sluiten als je er zo uitziet," als Sharon mijn blik ziet houdt ze haar handen omhoog. "Rustig, tijger, ik zeg alleen de waarheid. Je zag er een beetje afgepeigerd uit."
Ik rol met mijn ogen en leun dan weer tegen de reling aan. Een rilling trekt over mijn rug. De wind is ijskoud.
Sharon komt iets dichterbij staan en ook zij huivert. "Wat heb je eigenlijk tegen hem gezegd? Heb je hem opgebeld?"

Ik schud mijn hoofd. "Ik heb hem een sms gestuurd," zeg ik. Ik pak mijn mobiel en laat de berichtjes zien.
Sharon pakt mijn mobiel over en leest mijn berichtje, en daarna die van Jeremy. Dan kijkt ze me peinzend aan. Haar wilde, bruine krullen dansen in de zoute zeelucht.
"Kan die Jeremy van jou goed overweg met zijn mobiel?" vraagt ze dan.
Ik wiebel mijn hoofd heen en weer. "Hij kan bellen, maar voor de rest niet. Over het algemeen doet Joost.." ik val stil. Sharon en ik kijken elkaar met grote ogen aan.
"Jeremy is blind..." realiseer ik me dan. Mijn adem stokt ik mijn keel en dan draai ik me om. Met grote passen ren ik naar de andere kant van het schip. "Stop!" roept Sharon. "Luna! Blijf hier!"
Tranen lopen over mijn wangen terwijl ik met een wild bonkend hart naar de achterkant van de boot ren. Ik klap tegen de reling aan . Tranen druipen op de grond. Het vaste land is minuscuul geworden. Ik zak in elkaar op de grond en kijk naar het kleine strookje land waar Jeremy op zit. Sharon laat zich naast me neer vallen en slaat haar armen om me heen. "Hé, Luun, het komt wel goed. We bellen hem straks op en dan.." Sharon blijft door praten op een zachte toon maar ik hoor het niet. Ik kijk met doffe ogen naar de zee terwijl ik me hulpeloos voel. Er is iets met hem gebeurt. Als hij het bericht niet heeft gestuurd, wie wel?

[a/n en dat dames en heren, was het laatste hoofdstuk van walkie talkie. Er komt een deel 2, ik zet het proloog er zo snel mogelijk op.
Ik heb nog geen cover en ook nog geen titel voor het deel 2, maar het verhaal is al bedacht!
Bedankt voor het blijven commenten en het blijven voten en het blijven in het algemeen. Door de tijden dat ik niet kon updaten, door de tijden dat ik dom bezig was, door alles. Jullie zijn geweldig, allemaal. Het is misschien handig om me te volgen, dan blijf je op de hoogte wanneer ik het nieuwe boek online zet.

Allemaal super erg bedankt, voor alles. Jullie zijn gewoon echt geweldig, en ik hou van jullie! Als jullie nog een titel weten voor het tweede deel; gooi ze in de comments! Het wordt een samenvoeging met PainT, dus houdt daar rekening mee! Tot deel 2! Xx]