Chapter-2

1.7K 131 4
                                    

Zawgyi

ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ျဖတ္ကာ မ်က္ႏွာေပၚသို႔တည့္တည့္က်ေရာက္လာေသာ ေနေရာင္ေၾကာင့္ ထက္ဘုန္းအိပ္ေနရင္းႏွင့္ပင္မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္သည္။စိတ္ရႈပ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။သူဟိုဘက္ဒီဘက္လွိမ့္ေနရင္းနဲ႔မွ တစ္ခုခုကိုသတိရသြားဟန္ျဖင့္မ်က္လံုးမ်ားဖြင့္လိုက္သည္။

"ဒီေန႔တနလၤာေန႔ပဲ"

သူရုတ္တရက္ထထိုင္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းကမိုက္ခနဲမူးသြားသည္။ၾကည့္ရတာမေန႔ညက ရုပ္ရွင္ကိုညသံုးနာရီေလာက္ထိၾကည့္လိုက္တာ အခုအိပ္ေရးမဝလို႔ ၿငီးစီစီျဖစ္ေနသည္ထင္ပါသည္။စားပြဲအပုေလးေပၚတြင္တင္ထားေသာ ဖုန္းကိုယူကာ ပါဝါဖြင့္လိုက္ၿပီး အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ (၈)နာရီခြဲ။

အင္း (၈)နာရီခြဲပဲရွိေသး......ဘာ(၈)နာရီခြဲ ဟုတ္လား!!!

ထက္ဘုန္းမ်က္လံုးကိုပြတ္ကာ ဖုန္းကိုေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တကယ္ကို(၈)နာရီခြဲျဖစ္ေနသည္။ဒီေန႔သူတို႔testရွိတယ္ေလ။တစ္လတစ္ေခါက္testစစ္မယ္လို႔ ေျပာထားတာ ဒါကတတိယတစ္ေခါက္testစစ္ျခင္းပဲ။သာမန္လူဆိုရင္ေတာ့ မေျဖရင္ေတာင္ဘယ္သူမွဂရုစိုက္မွာမဟုတ္ေပမယ့္ သူကေက်ာင္းရဲ႕Top Tenေက်ာင္းသားေတြထဲကေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေလ!!

သူသြားမေျဖရင္ သူမ်ားေတြကထင္မွာေလ။ထက္ဘုန္းညီကစာမရလို႔လာမေျဖတာပါကြာ ဘာညာဆိုၿပီး သူ႔ကိုအထင္ေသးၾကရင္ သူ႔ရဲ႕စာေတာ္တဲ့imageႀကီးက ေျမာင္းထဲထိုးက်သလိုကို ပ်က္သြားမွာေပါ့။တကယ္လည္း စာတစ္လံုးေလးေတာင္မၾကည့္ရေသးေပ။Testရွိတာသိေပမယ့္ စာလုပ္ရမွာပ်င္းေသာေၾကာင့္ စာနည္းနည္းေလးေတာင္မၾကည့္ရေသးေပ။တကယ္ေခါင္းကိုဆင္နင္းတာပဲ။Mondayဆိုတာ ထက္ဘုန္းညီအတြက္ေတာ့ တကယ္ကိုunlucky dayပါပဲ။

သူေစာင္ထဲကေနခ်က္ခ်င္းေျပးထကာ အိပ္ရာပင္မသိမ္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲခ်က္ခ်င္းေျပးဝင္ရသည္။တစ္ေယာက္တည္းေနရတာျဖစ္သည့္အတြက္ အေနအထိုင္၊အစားအေသာက္က တစ္ခါတေလေတာ့ ခက္ခဲသည္။သူဘာလို႔မ်ားေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ စိတ္ကူးေတြေပါက္ၿပီးအိမ္ခြဲေနမယ္လို႔ေျပာခဲ့ရတာလဲ။ထက္ဘုန္းညီရယ္......ရူးႏွမ္းလိုက္တာကြာ။

My Nerdy BoyWhere stories live. Discover now