Zawgyi
ေဆာင္းဦးတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၿဖိဳးဥာဏ္ကကားေပၚက ျမန္ျမန္ဆင္းကာ ေဆာင္းဦးဖက္ကိုသြား၍ ကားတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ကုန္းဖို႔ေပးဖို႔လုပ္ေတာ့ အပိုးမခံဘဲ ကားေပၚကေနလွစ္ခနဲေျပးဆင္းသြားသည္။ၿဖိဳးဥာဏ္ကေတာ့ ကားထဲကသူ႔လြယ္အိတ္ကိုယူၿပီးေနာက္ ေျပးထြက္သြားေသာ ေဆာင္းဦးေနာက္ကို မွီေအာင္လိုက္ကာ လက္ေမာင္းမွကူတြဲေပးရသည္။
"ေဆာင္းဦး ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ေျပးေနတာလဲ။ေျခေထာက္နာေနတာကို"
"မင္းကငါ့ကိုအတင္းလိုက္ကုန္းပိုးေနတာကို။ငါလမ္းေလၽွာက္လို႔ရပါတယ္ဆိုေနမွ"
"ကုန္းပိုးမခံခ်င္ေတာ့ရင္လည္း ပါးစပ္နဲ႔ေျပာေလကြာ။မင္းအကိုေတြ႕ရင္ငါအဆူခံရမွာ"
"ကိုႀကီးကမင္းကိုဆူေနဦးမယ္။ငါ့ထက္ေတာင္ပိုၿပီးမင္းကိုဂရုစိုက္တာကို"
"ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ့။ေလၽွာက္မေျပာနဲ႔"
"မရွက္ပါနဲ႔ကြာ။မင္းကလည္း ငါ့အကိုကိုနည္းနည္းေလာက္စဥ္းစားေပးလိုက္ပါလား"
"ေဆာင္းဦးစက္ ငါမင္းကိုထိုးမွာေနာ္။မစပါနဲ႔ေတာ့ဆို"
သူတို႔ပြစိပြစိႏွင့္စကားမ်ားကာ အိမ္ထဲကိုဝင္လာတုန္း ေဆာင္းဦး၏အကိုေလျပည္ဦးကလည္း ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာတာႏွင့္ တိုက္ဆိုင္သြားသည္။ၿဖိဳးဥာဏ္ကသူ႔ကိုေတြ႕ေတာ့ ေျခလွမ္းမ်ားကတံု႔ခနဲရပ္သြားသည္။ေလျပည္ကေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ႏွင့္လမ္းေလၽွာက္လာေသာ သူ႔ညီကိုေတြ႕လိုက္ေသာေၾကာင့္ စိုးရိမ္တႀကီးႏွင့္ သူ႔နားကိုေျပးသြားသည္။
"ငယ္ေလး ဘာျဖစ္လာတာလဲ ေျခေထာက္က"
"အာ ဒီေန႔ကစားရင္ေျခေခ်ာ္ၿပီးလဲက်သြားတာ"
"ေမေမတို႔သိရင္စိတ္ပူရဦးမယ္ ငယ္ေလးရယ္"
"ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ကိုႀကီးရဲ႕။နည္းနည္းနာရံုပဲရွိတာပါ"
"အင္း အခန္းထဲမွာသြားနားလိုက္ဦး။ကိုႀကီးလိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"ဟုတ္"
ၿဖိဳးဥာဏ္နဲ႔ေလျပည္က ေဆာင္းဦးကိုတြဲကာ သူ႔အခန္းကိုပို႔ေပးၾကသည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေဆာင္းဦးကို အိပ္ရာေပၚမွာထိုင္ခိုင္းေစလိုက္သည္။
YOU ARE READING
My Nerdy Boy
RomanceYou're not my ideal type but still,you make my heart flutter uncontrollably. Note-This fiction is just my imagination.Thank you. Start date-1/11/2020 End date-21/2/2021
