Zawgyi
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လမ္းခြဲလိုက္ၾကမလား"
"ဘာ!"
႐ုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရေသာစကားေၾကာင့္ ထက္ဘုန္းသူ႔နားသူပင္ မယုံႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားရသည္။ေဆာင္းဦးကအခုသူ႔ကို ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။လမ္းခြဲၾကမယ္တဲ့လား။ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ အဲ့ဒီလိုစကားကိုလြယ္လြယ္ေျပာထြက္ႏိုင္ရတာလဲ။
ထိတ္လန္႔စြာႏွင့္ ေဆာင္းဦး၏ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ရင္ခြင္ထဲမွထုတ္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုစူးစိုက္စြာၾကည့္လာၿပီး ထိုစကားကိုေနာက္ထပ္တစ္ေခါက္ ဖြင့္ဟဖို႔လုပ္လာျပန္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာၾကားလား၊ကြၽန္ေတာ္တို႔လမ္းခြဲၾကမလားလို႔"
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။အဲ့စကားကိုထပ္မေျပာနဲ႔ေတာ့"
"ဒါေပမယ့္...အင့္"
ေဆာင္းဦးစကားထပ္ေျပာဖို႔ႀကိဳးစားစဥ္မွာတင္ ထက္ဘုန္းကသူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုၾကမ္းတမ္းစြာထိကပ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေျပာမည့္စကားမ်ားေပ်ာက္ရွသြားရသည္။တြန္းထုတ္ေလေလ၊ႏႈတ္ခမ္းကို ပို၍ကိုက္လာေသာသူ႔ေၾကာင့္ ေဆာင္းဦးႏႈတ္ခမ္းမ်ားပင္ ပူထူလာရသည္။
"ကိုထက္ အာ့ ေတာ္ေတာ့"
သူဘယ္ေလာက္တားတားနားမေထာင္ေသာေၾကာင့္ သူမ်က္စိမွိတ္၍သာ ၿငိမ္ခံေနလိုက္ေတာ့သည္။အေတာ္ေလးၾကာမွ ထက္ဘုန္းကသူ႔ကိုျပန္လႊတ္၍ ႏွဖူးကိုတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။ထက္ဘုန္းမ်က္ဝန္းမွာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြစိုစြတ္လို႔။
"မေျပာနဲ႔လို႔ေျပာတာကို ဘာျဖစ္လို႔အဲ့ဒါကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါေျပာေနရတာလဲ ဟမ္။အဲ့ဒါကကိုယ့္ကိုနာက်င္ေစတာမသိဘူးလား"
"ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္တို႔ကျဖစ္မွမျဖစ္ႏိုင္တာ"
"ဘာကိုမျဖစ္ႏိုင္တာလဲ။ေျပာပါဦး၊မင္းကဘာေတြျဖစ္ေနလို႔လဲ။ၿပီးေတာ့ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ခ်စ္တယ္ေလ"
"ကိုထက္ကရွင္ေႏွာင္းနဲ႔ပိုလိုက္တယ္။အဲ့ဒါေၾကာင့္..."
"ေဆာင္းဦးစက္၊မင္းကိုေတာ္လိုက္ေတာ့လို႔ေျပာေနတယ္ေလ!!!"
YOU ARE READING
My Nerdy Boy
RomanceYou're not my ideal type but still,you make my heart flutter uncontrollably. Note-This fiction is just my imagination.Thank you. Start date-1/11/2020 End date-21/2/2021
