Zawgyi
ေဆာင္းဦးေျပးထြက္သြားတာေတြ႕ေတာ့ တစ္ကြင္းလုံးရွိသူမ်ား အသံတိတ္ကုန္ၿပီး သူတို႔သုံးေယာက္ကိုစူးစမ္းၾကည့္ေနၾကသည္။ထက္ဘုန္းကသူ႔နားကိုေျပးလာေသာ ေဆာင္းဦးကိုေတြ႕ေတာ့ အထင္လြဲမွာစိုးေသာေၾကာင့္ သူ႔လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း ေျဖရွင္းဖို႔ႀကိဳးစားမိသည္။
"ေဆာင္းဦး ကိုယ္ရွင္းျပ..."
"ကိုထက္၊ၿငိမ္ၿငိမ္ေန"
"ဟင္ အင္းပါ"
"ရွင္ေႏွာင္း"
"ဘာလဲ"
"စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ ကိုထက္ကမင္းကို ဘယ္ေတာ့မွျပန္ခ်စ္လာမွာမဟုတ္ဘူး"
"ဟက္ ဘာလို႔မခ်စ္ႏိုင္ရမွာလဲ။ေျပာၾကည့္ပါဦး"
"ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုထက္ကငါတစ္ေယာက္တည္းရဲ႕အပိုင္ျဖစ္ေနလို႔"
မခံခ်င္ေအာင္ေျပာၿပီးတာႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ထက္ဘုန္းဘက္သို႔လွည့္လိုက္သည္။ထက္ဘုန္းမ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ကိုင္ရင္း အသက္ကိုျပင္းျပင္းရွဴလိုက္ကာ မ်က္လုံးစုံမွိတ္လ်က္ပင္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းကိုထိကပ္လိုက္သည္။လူအုပ္ႀကီးထံမွ အာေမဍိတ္သံမ်ားေပၚထြက္လာသလို ထက္ဘုန္းကလည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနသည္။ရွင္ေႏွာင္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ေတြကိုျဖစ္လို႔။
ဆယ္စကၠန္႔ေလာက္ၾကာေတာ့ ေဆာင္းဦးကထက္ဘုန္းနားမွခြါဖို႔လုပ္လိုက္ေသာ္လည္း ထက္ဘုန္းကသူ႔ခါးကိုျပန္ဆြဲထားေသာေၾကာင့္ ႐ုန္းထြက္၍မရ။
"အင့္ ကိုထက္၊လူေတြနဲ႔ေလ"
"ဪ အခုမွက်မွရွက္တယ္ေပါ့။ခုဏတုန္းက ဘယ္ေကာင္ေလးကလူၾကားထဲမွာ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကိုလာနမ္းတာပါလိမ့္ေနာ္"
"မ...မသိဘူး၊ဘယ္သူလဲ"
"မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာပဲ ကိုယ့္ေကာင္ေလးက"
ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီးေလွ်ာက္ေျပာေနေသာ ထိုေကာင္ေလး၏ႏွဖူးကို ျမတ္ႏိုးစြာနမ္းရႈိက္လိုက္ေတာ့ ေအာ္ဟစ္သဲံမ်ားကခုဏကထက္ပင္ ပို၍က်ယ္ေလာင္လာသည္။လူၾကားထဲမွာ ခ်စ္ၾကည္ႏူးေနၾကေသာ ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္၍ ရွင္ေႏွာင္းလက္သီးကိုတင္းတင္းဆုပ္ကာ မ်က္လုံးကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္။အခုသူကလူၾကားထဲမွာ အရွက္ခြဲခံလိုက္ရတာလား။
YOU ARE READING
My Nerdy Boy
RomanceYou're not my ideal type but still,you make my heart flutter uncontrollably. Note-This fiction is just my imagination.Thank you. Start date-1/11/2020 End date-21/2/2021
