Zawgyi
"ကိုယ္ေဆာင္းဦးကိုေျပာစရာရွိတယ္"
"ဟုတ္ ေျပာေလ"
ေဆာင္းဦးကစကားလမ္းေၾကာင့္ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ထက္ဘုန္းကသူ႔နားကိုတိုးလာသည္။ထက္ဘုန္းရဲ႕ရင္ေတြတလွပ္လွပ္တုန္ေနၿပီး အသက္ရွဴမဝေတာင္ျဖစ္လာသည္။သူေၾကာက္ေနသည္္၊အကယ္၍မ်ားေဆာင္းဦးကသာ သူ႔ကိုမႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့ပုံစံနဲ႔ၾကည့္ရင္ သူခံႏိုင္ရည္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။
သူအသက္ကိုဝဝရွဴကာ ေဆာင္းဦးရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ေဆာင္းဦးကနည္းနည္းေၾကာင္သြား႐ုံကလြဲလို႔ လက္ကိုေတာ့ မ႐ုန္းေပ။
"ဟင္ ကိုထက္ရဲ႕လက္ေတြေအးေနတာလား"
"အာ အင္း နည္းနည္း။ေရေတြစိုထားလို႔ထင္တယ္"
"ကိုထက္ေျပာစရာရွိတာေျပာေလ"
"ဟို အဲ့ေတာ့ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကေလ......."
"........"
"အင္း ေဆာင္းဦး ေသခ်ာနားေထာင္ေနာ္။ကိုယ္အခုေျပာမယ့္ စကားက အရမ္းအရမ္းကိုအေရးႀကီးတယ္"
"ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္နားေထာင္ေနတယ္"
"ကိုယ္ေလ ေဆာင္းဦးကို......."
"ဟပ္ခ်ိဳး"
သူေျပာမလို႔ရွိေသး၊ေဆာင္းဦးကႏွာေခ်လိုက္ေသာေၾကာင့္ စကားကတစ္ဝက္တစ္ပ်က္မွာတင္ရပ္တန္႔သြားရသည္။အား ခုနကmoodသြင္းထားတာေတြ အကုန္ေပ်ာက္ၿပီး ျပန္ေၾကာက္လာျပန္ၿပီ။ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ေဆာင္းဦးကေတာ့ လင္းတမႈိင္းမႈိင္ေနေသာ ထက္ဘုန္း႐ုပ္ကိုမေတြ႕ဘဲ ႏွာဆက္တိုက္ေခ်ေနသည္။ထက္ဘုန္းလည္းမေနသာေတာ့ဘဲ ေဆာင္းဦးနားကိုကပ္ကာေမးရေတာ့သည္။
"ေဆာင္းဦး အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"ဟုတ္ အဆင္ေျပတယ္"
"ႏွာသံေပါက္ေနတာပဲ။အိမ္ေရာက္ရင္ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနေနာ္ ၾကားလား"
"ဟုတ္ သိပါတယ္။ဒါနဲ႔ကိုထက္ေျပာစရာရွိတာဆက္ေျပာေလ"
"အမ္ အဲ့ဒါက.....ထားပါ ေနာက္မွပဲေျပာေတာ့မယ္ အေရးႀကီးေပမယ့္လည္း"
"အေရးႀကီးရင္အခုေျပာေလ"
"အင္း ေျပာမယ္။အခုကားထဲသြားရေအာင္။ဒီမွာကေနပူေနေတာ့ အၾကာႀကီးထိုင္ေနရင္ဖ်ားလိမ့္မယ္ေလေနာ္"
YOU ARE READING
My Nerdy Boy
Lãng mạnYou're not my ideal type but still,you make my heart flutter uncontrollably. Note-This fiction is just my imagination.Thank you. Start date-1/11/2020 End date-21/2/2021
