Chapter-9

960 96 4
                                    

Zawgyi

အဲ့ေန႔ကစၿပီး ထက္ဘုန္းတစ္ေယာက္ ေဆာင္းဦးကိုမသိမသာေရွာင္ေနမိသည္။ေဆာင္းဦးသူ႔အနားေရာက္လာတိုင္း အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုခုေပးကာ သူ႔ကိုထားခဲ့သည္။ေဆာင္းဦးကေတာ့ နဂိုကတည္းက အေကာင္လိုက္ျပရင္ေတာင္ ျမင္ခ်င္မွျမင္တတ္သူမို႔လို႔ ထက္ဘုန္းထိုကဲ့သို႔ သူ႔ကိုေရွာင္ေနတာကို သတိေတာင္ထားမိသည့္ပုံမေပၚေပ။

ထက္ဘုန္းတကယ့္ကိုစဥ္းစားလို႔မရေပ။သူကအဲ့လိုခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္၊ခပ္တုံးတုံးေကာင္ေလးေၾကာင့္ ရင္ခုန္တယ္သြားတဲ့လား။မျဖစ္ႏိုင္တာကို။သူ႔ကိုယ္သူအခုထိလုံးဝကိုမယုံႏိုင္ေသး။

မ်က္မွန္ကလည္းအထူႀကီး၊စာထဲကိုပဲေခါင္းကနစ္ေနၿပီး အျပင္ေလာကအေၾကာင္းလည္း ေသခ်ာေတာင္သိပုံမရ၊ဝတ္တဲ့ပုံစံကလည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ကိုမရွိ။အကုန္လုံးကထက္ဘုန္းသေဘာက်တဲ့ပုံစံနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတာကို ထက္ဘုန္းကသူ႔အေပၚရင္ခုန္မယ္တဲ့လား။တြဲခဲ့ဖူးတဲ့သူတစ္ေယာက္မွကိုေတာင္ ရင္မခုန္ဖူးတဲ့ထက္ဘုန္းညီကေလ။ဟက္.......တကယ္ကိုဟာသေတြပဲ။

ထက္ဘုန္းကေတာ့ သူေဆာင္းဦးရဲ႕သေဘာမက်တဲ့ အခ်က္ေတြကို အကုန္ျပန္ေတြးကာ သူ႔ခံစားခ်က္ကိုသူအတင္းျငင္းပယ္ေနမိသည္။သူသတိမထားမိတာက သူအဲ့လိုေတြးေလေလ၊သူေဆာင္းဦးအေပၚမွာထားတဲ့ ခံစားခ်က္ကပိုၿပီးႀကီးထြားလာမယ္ဆိုတာကိုေပါ့။

ထက္ဘုန္းတို႔မနက္ပိုင္း စာသင္ၿပီးေတာ့ ခါတိုင္းလိုပဲ cafeteria ကိုသြားကာ ေန႔လယ္စာစားၾကသည္။ထက္ဘုန္းကအဲ့ဒီကိုအရင္မသြားခင္ toiletကိုအရင္ဝင္လိုက္သည္။Toiletခဏဝင္ၿပီးေနာက္ လက္ေဆးသည့္ေနရာမွာ လက္ေဆးေနတုန္း toiletထဲကို ေဆာင္းဦးႏွင့္ၿဖိဳးဉာဏ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဝင္လာတာကို မ်က္လုံးေထာင့္ကေနေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင့္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္နည္းနည္းတန္႔သြားသည္။

ေဆာင္းဦးကေတာ့ ထက္ဘုန္းကိုေတြ႕ေတာ့ အေျပးလာႏႈတ္ဆက္သည္။အခုရက္ပိုင္းသူနဲ႔ကိုထက္စကား သိပ္မေျပာျဖစ္ၾကဘူး မဟုတ္လား။

"ကိုထက္"

"အင္း"

"ၿပီးရင္ cafeteria သြားမွာမလား။အတူတူသြားရေအာင္ေလ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔"

My Nerdy BoyWhere stories live. Discover now