Zawgyi
ပိတ္ရက္မို႔လို႔ ထက္ဘုန္းလြတ္လပ္ေရးရေနသည္။ဒါေပမယ့္လည္း ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ကို ပ်င္းေနသည္။ဆိုဖာေပၚမွာ ပ်င္းတိပ်င္း႐ြဲထိုင္ေနရင္း ကိုလာကိုေသာက္ကာ တီဗီၾကည့္ေနသည္။တျဖည္းျဖည္းႏွင့္အိပ္ငိုက္လာေသာေၾကာင့္ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခုမွ မနက္ဆယ့္တစ္နာရီခြဲ။
႐ုပ္ရွင္ကိုလည္းၿငီးေငြ႕သလိုလိုရွိလာေသာေၾကာင့္ တီဗီကိုပိတ္လိုက္ကာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို ဝင္သြားလိုက္သည္။ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္လိုက္ၿပီးမွ ဟိုတစ္ေန႔က City Mart မွဝယ္လာေသာ ဟင္းတခ်ိဳ႕ကိုထုတ္ကာ စားပြဲေပၚသို႔တင္လိုက္သည္။ထမင္းအိုးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ထမင္းကလည္း မတည္ရေသးေသာေၾကာင့္ သူစိတ္ညစ္သြားသည္။ဘာမွလည္းစားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ ဧည့္ခန္းထဲကိုျပန္လာကာ ဆိုဖာေပၚမွာလွဲလိုက္သည္။
"အာ ေမေမ့ကိုဖုန္းဆက္ရမယ္"
အိပ္ခန္းထဲကိုျပန္ေျပးဝင္သြားကာ စားပြဲေပၚမွာ အထီးက်န္စြာရွိေနေသာ သူ႔ဖုန္းကိုယူၿပီး သူ႔အေမကိုဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
'တီ...တီ...တီ.....'
"ဟယ္လို ေမႀကီး ဟဲဟဲ"
"အံမယ္ ထက္ဘုန္းညီ၊အသံကဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ သားေလးရဲ႕"
"ေမႀကီး ဒီေန႔အိမ္မွာဘာဟင္းခ်က္လဲ"
"ငါးဖယ္၊ဆိတ္သားႏွပ္နဲ႔ကင္ပြန္းခ်ဥ္႐ြက္ဟင္းခ်ိဳ၊ထူးထူးဆန္းဆန္းဘာေတြေမးေနတာလဲ သားရဲ႕"
"ဪ ဟီးဟီး၊သားမွာစားစရာမရွိလို႔။အဲ့ဒါဖုန္းဆက္ေမးၾကည့္တာ။သား အခုလာခဲ့မယ္သိလား။သားအတြက္အမ်ားႀကီးခ်န္ထားဦးေနာ္"
"ဟုတ္ပါၿပီကြယ္၊သားသာျမန္ျမန္လာခဲ့။သားေရာက္ခါနီးဖုန္းဆက္လိုက္ေနာ္။ဟင္းေတြကိုပူေအာင္ျပန္ေႏႊးရမွာမို႔လို႔"
"ဟုတ္ ေမႀကီး၊ဒါပဲေနာ္။အမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္"
"အမေလး လာခြၽဲမေနနဲ႔။ဒါပဲ ဒါပဲ"
သူ႔ေမေမဖုန္းခ်သြားေတာ့ ထက္ဘုန္းဧည့္ခန္းကိုျပန္ေျပးလာကာ သူစားထားေသာ မုန္႔အခြံကို စုလိုက္ကာ အမႈိက္ပုံးထဲကို သြားထည့္လိုက္သည္။သတိရတုန္းေလးျမန္ျမန္ရွင္းထားမွေလ၊မဟုတ္ရင္ သူ႔အခန္းကလုံးဝကိုႂကြက္သိုက္ျဖစ္ေတာ့မွာ။
YOU ARE READING
My Nerdy Boy
Roman d'amourYou're not my ideal type but still,you make my heart flutter uncontrollably. Note-This fiction is just my imagination.Thank you. Start date-1/11/2020 End date-21/2/2021
