Oyuncu

Önündeyiz

Polisler Pars'ı polis aracına bindirip götürmüştü. Büyük olasılıkla zorluk çıkardığı için karakolda birkaç imza atması gerekecekti.

Telefonumun çalması ile arayana baktım. Sudenaz arıyordu. Telefonu açıp kulağıma götürdüm.

"Efendim Sudenaz."

"Aylin Hanım ile kapının önündeyiz. Gelir misin?" diye sordu.

"Hemen geliyorum." dedim ve telefonu kapattım.

"Aylin Hanım ve Sudenaz beni bekliyormuş. Onların yanına iniyorum." dedim Tuana'ya ve ceketimi alıp evden çıktım.

Kapının önünde duran Aylin Hanım'ın arabasının arka koltuğuna oturdum.

Aylin Hanım arabayı sürmeye başladı ve  "Pars Bey ile aranızda ne oldu tek tek anlat bakalım." dedi. Hiçbir şeyi atlamadan onlara olanları anlattım.

"Üç buçuk saat evinin önünde senin için bağırdı. Doğru duydum değil mi?" diye sordu Aylin Hanım.

"Evet öyle. Zaten aynı üniversitede okumuşuz. O son yılını okurken ben birinci sınıfmışım." dedim.

"Bunu Pars Bey mi söyledi?" diye sordu Sudenaz.

"Evet. Beni birkaç kez görmüş." dedim.

"Şahsen ben birkaç kez gördüğüm bir insanı üç, dört yıl sonra görsem tanımam." dedi Aylin Hanım.

"Anlamadım." dedim.

"Bu Pars Bey diyoruz ki sana vurulmuş, vurulmuş! Hemde ta ne zaman. Üç dört yıl önce." dedi Sudenaz.

"Yok bizim aramızda öyle bir şey yok." dedim.

"Bu sizi ilgilendiren bir konu. Şimdi karakola gidiyoruz." dedi Aylin Hanım.

"Niye?" diye sordum.

"Abimin müdür olduğu karakola götürülmüş Pars Bey. Hem orada ikinizin arasını düzeltiriz." dedi Aylin Hanım.

"İşlem falan yapılmış mı? Pars yani Pars Bey için." dedim.

"Abim yapmamış. Durumu bu seferlik görmezden gelecekmiş." dedi Aylin Hanım. Buna sevinmiştim.

Tamam, heriften nefret ediyorum ama bu yüzden sorun yaşayabilirdi.