TUTSAK/Düzenleniyor

4.Bölüm

Sabah alarmım çalmadan uyandım, gece de doğru düzgün uyuyamamıştım. Kendime gelmek için soğuk bi duş alıp üzerimi giyindim.

Masaya oturup kahvaltı yapmaya başladım. Kahvaltımı bitirip annemin yanağına öpücük kondurup, "anne ben çıkıyorum görüşürüz."

"Tamam kızım görüşürüz kendine dikkat et" kafamı sallayıp evden çıktım.

Sude'nin bana el salladığını görüp onun yanına gidip sarıldım.

"Sude okula gidince senle Emre'ye anlatmam gereken şeyler var."

"Bir şey mi oldu?"

"Gidince anlatırım"diyip kısa kestim. Ben bu olayı çok abartmamaya çalışıyordum ama Sudelere anlatsam telaşlanacaklardı.
Yapacak bir şey yok bilmeleri gerek.

Sınıfa girdiğim gibi gözlerim Emre'yi aradı. Kafasını sıraya koymuş uyuyordu.
Hemen yanına gidip onu uyandırmaya çalıştım.
"Emre uyan, Emre kalk hadi size anlatmam gereken önemli şeyler var."
Biraz homurdanarak kafasını kaldırdı.

"Hadi kantine gidelim." Arkamdan geldiklerini biliyordum.
Hepimiz kendimize kahve alıp boş bi masaya oturduk. Bana merakla bakan gözlerini görünce anlatmaya başladım.

Önce gördüğüm gölgeyi sonra ise gelen mesajları gösterdim. Emre biraz düşünüp konuşmaya başladı.

"Ada uğraşma, peşime düşmez dedin ama çoktan peşine düşmüş." Haklıydı benimle uğraşacağını düşünmemiştim

"Bilmiyorum Emre kafam çok karışık. Peşime düşen oysa sadece bu olan saçma şeyler yüzünden olduğunu sanmıyorum."

"Ben her zaman senin yanındayım biliyosun.
"Biliyordum Emre hep yanımda olmuştu ama bu durumda napabilirdi ki. Sude hemen lafa atlayıp.

"Biz yanındayız" diyip Emre'yi düzeltti.
Emre sadece baş sallamakla yetindi.

Telefonumu tam Emre'den alacaktım ki bildirim sesiyle herkes telefona baktı. Mesaj yine bilinmeyen bi numaradandı.
Mesaja basıp sesli bi şekilde okudum.

- Mesajları neden onlara gösterdin ah Ada ah:) buda bi sorun ama güzelliğin hatırına affediyorum.

Emre kaşlarını çatmış beni dinliyordu. Sude hâlâ olayları idrak etmeye çalışıyordu.

"Yine zırvalamış işte bişiler engelliyorum."

"Bırak kalsın nasılsa başka bir şekilde yine mesaj atar." Aslında haklıydı her türlü mesaj atabilirdi. Düşüncelerimi bölen yeni bi bildirim sesi oldu. Bunu da aynı şekilde sesli bi şekilde okudum.

- Yanıma gelmene çok az kaldı, o günleri iple çekiyorum.
Gerçekten artık sıkılmıştım bu durumdan. Hiç düşünmeden cevap yazdım.

- Bana hiç bişey yapamazsın. Senden korkmuyorum. Gerçekten artık bu durumdan çok sıkıldım benden uzak dur.
Çok geçmeden cevap geldi.

- Birşey yapıp yapamayacağımı görüceksin."

- Görelim bakalım.

Emrelere de mesajları okuttuktan sonra zil çaldı sınıfa çıktık. Okul bitince çantamı alıp çıktım. Sude alışverişe gideceğini söyleyip benden ayrılmıştı. Emre'yi ise zil çaldıktan sonra bulamamıştım.

Eve doğru yürürken arkamdan birinin ağzıma bi bez bastırmasıyla çırpınmaya başladım. Daha ne olduğunu anlamadan arkamdaki kişinin kollarına düştüm.

Gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladım. Başıma giren ağrıyla ağzımdan kısık bi inleme döküldü. Yattığım yerden doğrulup etrafıma baktım kendi odamdaydım. Beni bayıltıp buraya mı getirmişti.

Kafamı çevirdiğimde baş ucumda bi not vardı. Hemen alıp okudum.

Sana hiç bişi yapamazdım değil mi? O zaman bu yaptığım şeyi inanman için say. Sana öyle şeyler yapıcam ki ayaklarıma kapanıp bana yalvaracaksın.

Sen öyle san sana asla yalvarmayacağım. Artık onunda dediği gibi o günün gelmesini bekliyordum. Beni fazla hafife almış anlaşılan. Görücez bakalım neler yapabiliyormuş.

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın. 🌼🌼