Be Mine, Attorney

⚖️ CHAPTER XXIV ⚖️

Zoei's POV

Lakad takbo ang ginawa ko dahil talagang late na ako. I'm late for an hour already! Never pa akong nalate sa tanang buhay ko, ngayon pa lang. Hinihingal akong tumatakbo papasok sa WGC. Ni hindi ko na nga nagreet ang mga guards sa kakamadali. 

Hindi kasi ako nakatulog kagabi because Markian caught a cold. Okay naman na siya kaninang madaling araw kaya I decided to go to work. Iidlip lang sana ako ng konti pero hindi ko na namalayan ang oras. Ang sakit na nga ng tiyan ko dahil hindi na ako nakakain ng breakfast. I plan to just grab a coffee and biscuit later.

My phone keeps on vibrating in my pocket as I run pero hindi ko masagot dahil kailangan kong maabutan 'yong elevator. Nang tuluyan na akong makapasok sa elevator ay doon ko na lang nacheck ang phone ko. Tatcher sent me so many messages and missed calls!

Where are you? Why are you not here yet?

Come on attorney, you promised to have breakfast with me before work.

Why won't you reply to my texts? The coffee I prepared for you is now cold.

Are you really late or what?

I'll wait for you so that we can eat together.

Love  answer my damn calls. I'm worried.

Love did something happened? Where are you? Answer me.

A smile formed in my lips. How can he be this sweet? I just sent a reply to him explaining my situation.

I'm sorry. Late ako nagising and hindi ko namalayan ang oras. Can we just have lunch together instead?

After I sent my reply ay ibinalik ko ang phone ko sa bulsa ng aking coat tsaka ko tinignan ang sarili ko sa salamin ng elevator. Ni hindi man lang pala ako nakapag-ayos ng mukha ko. The bottom of my eyes are so dark and I do not even have a tint of makeup on my face dahil sa kakamadali. I look like a panda.

Mabilis akong naglakad when the elevator reached my floor. But while walking along the hallway towards my office ay napatigil ako dahil sa mga boses na narinig ko. I can sense that the voices are from the women's restroom kaya I headed towards there. Nilapit ko ang tenga ko sa pinto to be able the hear more of the conversation. Hindi sa chismosa ako but I have a bad feeling about this.

"Sir please, tama na po. Wag niyo po akong hawakan" saad ng isang boses na clearly galing sa isang babae.

"Mabilis lang to. Wag kang mag-alala miss Bautista, babayaran naman kita. I'll even suggest to promote you. " rinig kong sagot ng isang lalaki.

Why is a man in the restroom?

Napagpasyahan kong buksan ang pinto at tuluyang pumasok. Hindi ata nila ako napansin. I saw a man with a strong built kissing a girl's neck with his hands on her thighs and boobs. Nanlalaban ang babae habang umiiyak pero sadyang malakas itong hayop na to.

I clenched my fist. Nangyayari rin pala ang mga ganito sa isang malaking kompanya? Walang utak ang lalaking ito-puro libog.

"Hindi ba't sinabi na niyang wag mo siyang hawakan?! Bitawan mo siya or else ako mismo ang babalat sayo ng buhay!" I shouted at the man using the tone I have whenever I'm in court. Wala na akong pakialam kung rinig ba hanggang sa labas ang boses ko dahil ayaw kong nakakakita ng ganitong sitwasyon. Women are not toys na pwede mong gamitin whenever you need them to satisfy your sexual desires.

The man stopped at my statement and turned towards me. Nakabusiness attire pa man din- akala mo kagalang galang pero hayop lang din pala. This kind of person does not even deserve a bit of respect.