JÜLİDE'NİN HİROKO'SU

Beklenen Özür

    Manami de abisine kızgındı. Onun yüzünden Jülide de zor durumda kalmıştı. Odasının kapısına gelince Jülide'ye; "hadi Jülide. Sen biraz odada istirahat et, ben geleceğim" deyip Jülide'nin amasını dinlemeden odanın dışında abisinin geçmesini bekledi. Tam geçerken;

    -Abi bekle bir! deyip onu durdurmaya çalıştı. Durmayınca; "dur ben geliyorum" deyip ardına takıldı. Odasının kapısına gelince çok gergin olan Hiroko derin bir nefes alıp;

    -Evet Manami, neyiniz var? Çabuk söyle odama çekileceğim, başım ağrıyor... deyiverdi.

    -Daha beter ağrısın abi, kızı niye zor durumda bıraktın?

    -Ben mi zor durumda bırakmışım Jülide'yi?

    -Yok ben! Abi bizim odayı dinlemek ne demek yaaa?

    -Peki Müslüman olmayı istemek ne demek?

    -Önce ben sordum!

    -İyi madem, ben de Jülide'nin anlatacaklarını merak ettim belki. Şimdi de sen söyle...

    -Ben de İstanbul'dan beri merak ediyordum. Bunu kaç defa diyeceğim sana?

    -Unutmuşum... Neyse ya olay tatlıya bağlandı, gizli bir durum yok artık. Ne telaş ediyorsun ki?

    -Ya olay ters tepseydi? Babam Jülide'ye kızıp evden apar topar kovsaydı n'apardın?

    Hiroko bu ihtimali hiç düşünememişti.

    -Öyle bir şey yapmaz babam ama eğer yapmış olsaydı İstanbul'a peşinden giderdim.

    -Neee?

    -Aynen öyle... Onun yalnız ve kırgın bir şekilde ülkesine gitmesine gönlüm râzı olmazdı.

    -Sen cidden aşıksııın...

    -Manami! Şaka mı yapıyordum?

    -Yooo, ben bu kadarını tahmin edemedim de...

    -Ben de... Neyse konuyu kapat. Ben şu çıkan tartışmadan dolayı yorgunum. Başım ağrıyor, biraz uzanacağım. Çizimi akşama doğru yaparız.

    -İyi madem öyle. Ama bak, seni son kez uyarıyorum!

    -Tamaaam! Jülide'yi üzecek bir şey yapmam ben, korkma!

    -Yapma da zaten! O benim din kardeşim olacak.

    -Hah! Bir de din kardeşliği çıktı tam oldu.

    -Sen de Müslüman olsan sen de din kardeşim olursun.

    -Zaten kardeşimsin. Kafayı mı üşüttün?

    -Hayır yaaa! O öyle değil. Müslüman Müslümanın din kardeşidir. Babamla annem Müslüman olsa mesela, onlar da bizim din kardeşimiz oluyorlar. Ama babamız, annemiz sen de abimsin bu değişmiyor. Şimdi anlatabildim mi?

    -Eh, biraz... Neyse ben kaçıyorum...

    -İyi, kaç kaç...

    -Şey... Jülide'ye de onu zor durumda bırakmak istemediğimi ve özür dilediğimi söyler misin acaba?

    -Yooo, bir zahmet azıcık dinlendikten sonra sen söylesen mantıklı olmaz mı acabaaa?

    -Git yaaa! Pislik!

    -Gıcık!

    Hiroko koca bebek gibi kardeşine dil çıkarıp odasına girdi. Bugünki olanlar ve tartışmalar yüzünden başı çok fena ağrımaya başlamıştı. Hele Jülide'yi zor durumda bırakacağını bilseydi onun sohbetini dinler miydi hiç? Ama anlattıklarını dinlemeyi çok istiyordu. Jülide'den nasıl özür dileyecekti ki? Ne yüzle? Vereceği hediye de duruyordu. Acaba onu verse özür dilese... Yoo, yoo, hayııır kabul etmezdi şu halde. Başka zaman verecekti. Şimdi alır atardı ona da bir ton bağırırdı kimbilir... Yatağa yattı ama kafası hep bunlarla doluydu Hiroko'nun. Neyse ki biraz başının ağrısı hafifleyince biraz sonra tatlı bir uyku kendisini aldı götürdü...