"လႊာ...ေနာက္က်လွခ်ည္လား..."
"ေအး...ဒီေန႔က ကိုႀကီးဆံုးတာ၅နွစ္ျပည့္ေလ...
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုဆြမ္းသြားပို႔ေနလို႔.."
"ေၾသာ္..ဟုတ္လား..."
"ေအး...ဒါနဲ႔ ဆက္ေရာမေတြ႕ပါလား...
မလာေသးဘူးလား..."
"မိလႊာတို႔ကေတာ့ လုပ္ၿပီ...
နင္မ်က္လံုးထဲမွာ လင္းဆက္တစ္ေယာက္ပဲျမင္တာလားဟယ္...
ငါတို႔ကပဲ မရွိသင့္တဲ့လူေတြက်ေနတာပဲ.."
"အဟက္...မဟုတ္ပါဘူးဟာ...
ငါက မေတြ႕လို႔ေမးတဲ့ဟာကို..."
"မိလႊာရာ နင့္အေၾကာင္းကိုငါတို႔ကမသိရွာဘူးဆိုေတာ့..."
"ဟုတ္ပါ့...နင္တို႔၂ေယာက္တြဲရင္တြဲလိုက္ၾကေတာ့....
ငါတို႔မ်က္စိေနာက္ေနၿပီ..."
"အဟက္...ရွင္တို႔လူကမွ ကြၽန္မကိုမဖြင့္ေျပာတာကို..."
"အံမယ္...အံမယ္...
အဲ့တာဆို..ရွင္က ဟိုကဖြင့္ေျပာရင္ လက္ခံမယ္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့..."
"အင္း....ဟီးဟီး...
မေျပာနဲ႔ေတာ့ဟာ...ငါရွက္တယ္...
ဟာ....ဟိုမွာ လာေနၿပီ...
နင္တို႔ဘာမွမေျပာနဲ႔ေတာ့ေနာ္..."
"အခုမွ လာရွက္ေနေသးတယ္...
ခုနကေတာ့ သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ..."
"ေတာ္ေတာ့ဟာ...မေျပာနဲ႔ေတာ့..."
သူငယ္ခ်င္းေတြကရယ္ေနၾကေပမဲ့..ပန္းဝတ္လႊာလႊမ္းမွာေတာ့ မ်က္နွာႀကီးနီရဲကာ အရွက္ပိုေနသည္..။
"ဘာေတြရယ္ေနၾကတာလဲ?..."
သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္ေနၾကတာမို႔..ထိုင္ခံုမွာမထိုင္ရေသးခင္ လင္းဆက္သြင္ေမးလိုက္သည္..။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့..."
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဟာ...
သူတို႔သိတဲ့အတိုင္း အၿမဲရယ္ေနၾကတာ..."
"ေၾသာ္....ဒါနဲ႔ ဇင္ေမာင္ေရာ မလာေသးဘူးလား..."
"ေအး...မလာေသးဘူး...
ငါ့ကိုေနာက္က်မယ္လို႔ေျပာတယ္..."
"ေၾသာ္..."
"ဒါနဲ႔ နင္ကေရာ ဘာလို႔ေနာက္က်ေနတာလဲ?..."
"ေၾသာ္...အဲ့တာက ကိုကိုေလ...
ဘုရားသြားမယ္ဆိုလို႔ ငါလည္းအတူလိုက္သြားလိုက္တာ...
အခုလည္း သူလိုက္ပို႔တာေလ..."
YOU ARE READING
Lay (ေလး) (completed)
Fantasyအရာအားလံုးဟာ..အက်ိဳးရွိလို႔အေၾကာင္းျဖစ္လာတဲ့အတြက္..ငါဘာကိုမွစိတ္ထဲမထားပါဘူးေမာင္.......
