"ညီညီ ကိုကိုသြားဝယ္လိုက္မယ္..."
"ျဖစ္ပါ့မလား...
လမ္းကူးရမွာေလ..."
"ရပါတယ္...ကိုကိုသြားလိုက္မယ္..."
ေမေမ့အတြက္ ေဆးဝယ္ရမွာျဖစ္တာမို႔..တစ္ဖက္လမ္းမွာရွိတဲ့ေဆးဆိုင္ကို လမ္းကူးၿပီး သြားဝယ္ရမည္ျဖစ္သည္..။ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ေလးလည္း..ကားေပၚကဆင္းၿပီး လမ္းတစ္ဖက္ကို ကူးလိုက္သည္..။
ေဆးဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့..လိုအပ္တဲ့ေဆးေတြကိုဝယ္ၿပီး..ေလးလည္း ကားလမ္းကူးဖို႔အတြက္ ကားရွင္းမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနလိုက္သည္..။ ေဆးေတြစံုရဲ႕လားလို႔ အိတ္ထဲကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး..ေဘးဘီၾကည့္လိုက္ေတာ့..ကားရွင္းေနတာမို႔..ေလးလည္း ကားလမ္းကုိကူးလိုက္သည္..။
"တီ!...တီ!..."
ေလွ်ာက္လာရင္း..အျမန္ေမာင္းလာတဲ့ ကုန္တင္ကားႀကီးေၾကာင့္..ေလးမ်က္လံုးျပဴးၿပီး မလႈပ္မယွက္သာ ရပ္ၿပီၾကည့္ေနမိသည္..။ ေလ်ွာက္လိုက္ရင္ရတာကို..ေလးက ဆက္မေလွ်ာက္ဘဲရပ္ၿပီး ၾကည့္ေနေလသည္..။ ကားလည္း အနားေရာက္ခါနီးေရာ..မ်က္လံုးကိုမိွတ္ထားလိုက္သည္..။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေသၿပီလို႔သာ ေတြးၿပီး မ်က္လံုးကိုမွိတ္ထားမိသည္..။ ကားနားေရာက္လာေလေလ..မ်က္လံုးကိုတင္းတင္းမွိတ္ထားေလျဖစ္သည္..။
ရုတ္တရက္ႀကီး ေလထဲမွာလြင့္သြားသလိုလြင့္သြားၿပီး..ေဘးကိုျပဳတ္က်သြားသလိုခံစားရသည္..။ ကားတိုက္မိလို႔လြင့္ၿပီး..က်တာျဖစ္မယ္..။ ကြၽန္ေတာ္အသိစိတ္ရွိေသးတာပဲ...အဲ့တာဆို ကြၽန္ေတာ္ အရိုးေတြႀကိဳးၿပီး ကုိမာဝင္ေတာ့မွာလားမသိဘူး...။
"ေလး...ေလး...ေလး!...
က်စ္...ေလး...မ်က္လံုးကိုဖြင့္ ပိတ္မထားနဲ႔ေလ..."
တစ္စံုတစ္ေယာက္က ပါးကိုရုိက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကိုေခၚေနတာေၾကာင့္..မ်က္လံုးကိုအသာဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့..ျမင္လိုက္ရတာက ေရာင္ဝါ့မ်က္နွာျဖစ္ေနသည္..။ ကားတိုက္မိၿပီး..ေသေတာ့မလိုျဖစ္ေနတာေတာင္ ေရာင္ဝါ့မ်က္နွာေလးကို ျမင္ခြင့္ရခဲ့တာပဲ..။
ငါ့ရဲ႕ေနာက္ဆံုးခ်ိန္အထိ ရွိေနေပးခဲ့လို႔...ေက်းဇူးတင္ပါမယ္ ေမာင္...ဆိုၿပီး စိတ္ထဲကေနသာ ေျပာလိုက္ၿပီး မ်က္လံုးကိုျပန္မွိတ္လိုက္သည္..။
YOU ARE READING
Lay (ေလး) (completed)
Fantasyအရာအားလံုးဟာ..အက်ိဳးရွိလို႔အေၾကာင္းျဖစ္လာတဲ့အတြက္..ငါဘာကိုမွစိတ္ထဲမထားပါဘူးေမာင္.......
