Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç kadın karşısında oturan adama bakarken adam camdan dışarıya bakıyordu. Özlem korktuğunu hissediyordu. Kürşad'a haber vermeliydi. Ama bunu nasıl yapacağını bilmiyordu. Özlem düşünürken adam birden konuşmaya başladı. Kalbi korkuyla teklemişti. "Avukat Hanım dışarı bak." diyen Gürkan Bey ile o da camdan dışarıya bakmaya başladı.
Ama burası... burası kendi mahallesiydi. "Balkondaki annen ve baban değil mi?" dedi bu sefer adam. Özlem evlerinin balkonuna doğru baktığında annesini ve babasını gördü. Ne demek istiyordu? Annesini ve babasını nereden tanıyordu?
"Sana bir şey yapacağımdan korkuyorsan korkma avukat hanım."
Özlem camdan dışarıya bakan bakışlarını yeniden adama çevirmişti. "Ben sana değil, ailene yapacaklarımdan korkmanı istiyorum. Şimdi meselemize yeniden gelelim. Davayı geri çekiyor musun?"
Özlem yüzünü ekşittikten sonra konuşmaya başladı. "Yapamam. Dava bu hafta artık iptal edilemez. Sadece tek bir yolu var."
Adam soru soran gözlerle ona bakarken "Dava günü müvekkilim ve ben duruşmaya gelmezsek dava düşer." dedi Özlem. Aklına gelen ilk şeyi söylemişti. Böylelikle zaman kazanmış olacaktı. Kürşad'a her şeyi anlatıp bu adamdan kurtulacak vakti bulabilecekti.
Gürkan Bey biraz düşündü. "Yani dava günü duruşmaya gelecek misiniz gelmeyecek misiniz?"
Özlem ailesine doğru baktıktan sonra gözlerini sıkıca yumdu. "Gelmeyeceğiz."
Gürkan Bey arkasına yaslanıp sırıtırken "Anlaşacağımızı biliyordum. Gerçi senin gibi güzel bir kadınla anlaşacağımız başka yerlerde var fakat görüyorum ki nişanlısın." dedi.
Özlem adamın dedikleriyle sinirlenerek gözlerini büyüttü. Edepsiz, terbiyesiz adam! Ne demek istediğini gayet iyi anlamıştı. "Anlaştığımıza göre inmek istiyorum." diyerek sert tutumunu sürdürdü.
Adam kapıyı açmalarını işaret etti. "Polisi işin içine karıştırırsan olacakları zaten bilecek kadar zeki kadınsın değil mi?"
Özlem başını olumluca salladıktan sonra kapı açıldığı gibi Özlem dışarıya fırladı. Hala korksa da bunu hiç belli etmiyordu. Arabadan inip arabanın gitmesini bekledi. Siyah araba yavaş yavaş hareket ederek mahallesinden ayrılırken Özlem koşar adımlarla Kürşad'ın evine doğru ilerledi. En azından Kudret babası oradadır diye düşünmüştü. Anlatmalıydı. Ah, çok korkuyordu. Ailesine bir şey olursa kendini hiç affetmezdi. Fakat davadan da vazgeçemezdi. O hep adaleti savunurdu. Şimdi zorbalık gördüğü, tehdit edildiği için vazgeçerse de kendini affetmezdi. İki kararında ağır sonuçları vardı.
Bu yüzden Kudret babasına danışıp ne yapması gerektiğine karar vermeliydi. Aceleyle binaya yürüyen genç kadın sokağın iki başını kontrol ettikten sonra Kürşad'ın apartmanına girdi. Hızlı adımlarla merdivenleri çıkıp dairenin önüne geldi. Zili çaldıktan sonra beklemeye başladı. Birkaç saniye sonra Kudret babası kapıyı güler yüzüyle açtığında ise rahatladığını hissetmişti. Güvendeydi. Bu hissettiği huzur olmalıydı.
