Left Behind

👤 4 👤

Namgyeojin Herom P.O.V.

11 pm and I am still awake. Saturday naman bukas kaya wala kaming pasok.

I am having a deep thought..really really deep.

I am asking myself,what is wrong with me?

Why I am having a hard time finding a friend?

Am I bad before? Oh yes I am haha I remembered that I was actually a bitch kid.

Then slowly at the age of 10 I was all alone, no friends, just study and study and study.

So tell me why I ended up like this!

I am longing a love of a friend.

Is that supposed to be my wrong move? Or they are? I really don't know.

Late night talk is the best,they say. But late night thoughts is always as painful as hell.

}}}

After our intrams ofcourse sembreak and those days I spent my time for myself,to have piece of mind,for me to think clearly,but it wasn't enough, always not enough.

Ghad!

Parang pinipilit mo lang yung sarili mo na gawin yon kahit na ayaw mo naman gawin yung bagay na iyon. Kasi kailangan.

Sa totoo lang...that time I was scared to feel the feeling of not having a care anymore.

Pero desperada akong tao,sa katotohanang gusto ko ng kaibigan,sabi kasi nila ayos lang kahit walang kaibigan. Alone kumbaga, pero iba kasi kung may kaibigan ka talaga.

Sinasabi ko lagi sa sarili ko na 'okay lang ng walang kaibigan' 'paramdam mo sa kanila na okay ka lang ng walang kaibigan o tropa'. Pero my mind is always telling me na 'mas maganda ang may kaibigan' 'mas masaya kapag may kaibigan'.

At the end kahit piliin ko na magkaroon ng kaibigan sino bang may gusto? Sinong papatol? Sinong magtityaga? Haha..

Sinong magtityaga na palabasin yung totoong ako? Sa totoo lang ako sa sarili ko hindi ko kilala kapag nasa eskwelahan ako,parang ibang tao ako. Hindi ko kilala,sino ba ako?

}}}

Hindi ko na ikukwento ang nangyari ngayong araw, tutal eh magkaka parehas lang naman ang mga pangyayari.

Papasok,uupo,makikinig,magsasagot,kakain mag isa,uuwi ng lunch,babalik,uupo,makikinig, etsetera,etsetera,etsetera...

Blah blah blah

Ka boring ng buhay ko.

Kasing boring ko haha..

Kung siguro ay gagawing kwento ang buhay ko, walang magbabasa, walang magkakaroon ng interes, dahil sa unang pahina pa lang, mapapasara ka na agad ng libro.

Actually hindi lang ito ang katangiang meron ako, I am friendly woman hindi halata noh? hahaha.. friendly ako silently yung tipong nag usap lang tayo ng 5 minutes eh kaibigan na agad turing ko sa'yo kahit na ngayon lang tayo nagkakilala. Ganon ako ka friendly, ganon din ako kadaling masaktan,nag assume ako na sa ganoong kaiksing oras ay mag kaibigan na tayo.

Kasi ang alam ko hindi naman nasusukat kung gaano kayo katagal para masabing magkaibigan kayo. Kami nga ng mga kaklase ko 4 years na magkakakilala lang.

Maybe the wall I build was strong enough for them to break that, they put cracks to my wall 'cause I know sometimes I open myself freely but again they did not break that walls of mine, maybe because they're tired and just left me behind,crack.

}}}

The following days I am silently celebrating. Wanna know why? Eh kasi practice lang ng sayaw namin para sa halloween party. And I am not totally alone. Kasama ko barkada ko.

"Ano bibilhin nyo?" Nandito kami sa canteen at nakapila para bumili ng lunch.

"Carbonara lang sa'kin diet ako" nagdaingan sila sa sinabi ni Ash.

"So ganon nagbabagong buhay ka na?" Sarkastiko ngunit tumatawang sabi ni Kristy.

"Ito naman,minsan lang eh!" Hindi doon natatapos ang kwentuhan nila,hanggang sa kumakain na kami ay tuloy ang kwentuhan, sumasagot rin ako kapag tinatanong nila.

Sinusubukan kong makibagay, sinusubukan kong huwag silang ma-offend, iniisip ko kung ayos ba yung mga salitang bibigkasin ko,kasi ito na eh, ito na yung chance ko para mas makilala at mapalapit ako sa kanila.

}}}

Last day na namin mag pa practice ng kung ano- ano related sa halloween namin kaya ngayong umaga ay mag pasok kami,mamayang hapon yung practice.

Syempre maraming tumutol na may pasok ngayong umaga,sino bang hindi? Hahahahaha

Hindi rin kami pinayagang lumabas ng lunch dahil paniguradong wala ng babalik,kahit ako naman eh.

Kasama nila akong mag-lunch,so expect me to be happy. But I don't want to be happier. That scares me the most.

After spending time eating and casual conversation as q friend, we headed to bench around the academy just to continue the conversation.

That day I want to stop the time so I could capture the moment, having this view--seeing their smile that includes me, that I am inside the circle--makes me want to scream 'Thank God!'

After that day, iniready ko na ang costume ko for tomorrow which is manananggal hehehe..

"Gyeojin! May ginagawa ka pa?" Pumasok si mommy sa kwarto para tanungin iyon.

"Tapos na po,bakit po?" Magalang kong sagot matapos ilagay sa cabinet ang costume.

"Samahan mo ako." Sumunod ako ng hindi nag tatanong.

Napadpad kami sa palengke,6pm na kaya medyo madilim na rin sa daan. Nakamasid lang ako sa kalsada habang hinihintay si mommy na bumibili ng manok, hawak ko ang ibang pinamili namin.

Nilingon ko si mommy at tinignan kung tapos na mamili, tapos na pala at sabay na rin kaming naglakad pauwi. Muli akong tumingin sa kalsada ng marinig ang tunog ng motor,baka ako'y masagasaan pa dito,aber totoong magiging manananggal talaga ako nyan.

Ngunit sa pagtingin ko ay isa sa mga kaklase kong lalaki ang nasa motor. Nakatingin din sa akin at nakangiti. Ginantihan ko naman ito ng ngiti rin at nagpatuloy sa paglalakad.

We are really not close, that's why it is hard for me to forget his smile.

Myghad!

Enjoy!!

- Imaginary_Girl