Left Behind

👤 6 👤

Namgyeojin Herom P.O.V

Sometimes I want to be alone even though I'm really alone HAHAHAHAHA..

Ehem. Let me rephrase it. What I mean is the dark room + myself = peace of mind

Nahahanap ko yung comfort na gusto ko sa madilim kong kwarto, hinahayaan kong mag isip ng kung ano-ano yung utak ko, pwede akong umiyak, tumawa mag-isa, kahit anong gawin ko na dumating na sa puntong naisip ko na tila doon ko nailalabas ang karapatan kong maging malaya.

Mga emosyong pilit kumakawala, mga sakit na pilit iniintindi, mga hinanakit na pilit itinatago, at mga masasayang alaala na pilit sinasarili sa kadahilanang walang interesado.

Hindi ko talaga alam kung ano ang nararamdaman ko. Kanina excited ako kasi iniisip ko na yung mga magagandang mangyayari. Pero ngayon kinakabahan na ako, and I don't really understand myself.

Well, im an overthinker so what do you expect to me? Mas lamang pa nga ang negative thoughts ko kasi ayokong ma disappoint. Pero pag tama naman yung negative thoughts na iyon meron pa ring disappointment akong nararamdaman sa pinaka sulok-sulukan ng utak ko.

"Nandito na tayo, ine." Nagulat ako sa sinabi ni manong driver kaya dali-dali akong nagbayad at humingi ng pasensya.

Matapos ang sobrang nakakahiyang pangyayari na iyon ay dumiretso na ako sa classroom namin na parang walang nangyari.

Wearing my simple shirt and paired it with a skinny jeans I enter the room...

The room full of laughter,
The room full of memories,
The room full of student wearing their civilians,
The room full of creative christmas design,
Today we gather here to enjoy the remaining days of this year.

"Gyeojin tara dito! Picture!" Tawag sa akin ni Angel na hawak ang cellphone at yung isang kamay nya ay inaayos ang buhok. Umupo naman ako sa pagitan ni Angel at Loivy..

Matapos mag kuhaan ng litrato ay nag usap-usap naman kami hanggang sa dumating si ma'am wearing her civilian too.

Ang una naming ginawa ay nagpalaro pa kami, at nilamon ko na ang kahiyaan ko para sa 500 pesos, pero di pinalad kaya sobra-sobra ang hiya ko kahit na alam ko namang wala lang sa kanila yon. Pero mukhang wala na akong mukhang maihaharap huhu..

Pero I remain calm until the food is ready!

Ghad! This is the most exciting part!

This is the time when we should bid a goodbye for this year. The last time eating together. The last time seeing their faces 'cause I know they will definitely glow up after new year.

Hindi man nagsimula ng maganda itong school year ko, magtatapos naman ng MAAYOS.

I'm happy.

BUT!

Tomorrow is our Field Trip!

I am really excited at the same time kinakabahan, well, lagi naman akong kinakabahan hahaha. First time kong mag field trip na sila ang kasama.

Iniisip ko na naman yung mga mangyayari at lamang na naman ang negative thoughts. Argh! Think positive! THINK POSITIVE!!

Huminga ako ng malalim bago mag isip ng magagandang mangyayari.

Our destination are UpsideDown Museum,The Mind Museum,The Dessert Museum, at Enchanted Kingdom.

I hope that everything will be alright.

}}}

Maaga akong kumain ng hapunan para na rin ihanda ang mga dadalhin ko. Nauna akong kumain sa kanila and understandable naman ang reason ko kaya pinayagan nila akong kumain mag-isa.

"Mommy! Una na ako ah?" Kumaway pa ako at patakbong umakyat sa kwarto ko.

Nag inat pa ako ng isang beses bago damputin ang medyo may kalakihang bag na dadalhin ko para bukas.

I put my powerbank,earphone, money and ofcourse FOODSSS!

Nahirapan pa ako sa pag organize para madaming magkasya. The more foods the more na magsusuka sa bus hahahaha..

"What else?" Bulong ko sa sarili habang naka- pameywang at naghahanap pa ng pwedeng dalhin.

"Powder...Perfume...Comb...Ponytail...uhh liptint? Wag na siguro, paniguradong kompleto sila sa ganto bukas." Binitawan ko ang liptint at inilagay naman sa maliit na pouch ang mga nabanggit.

Namaywang ulit ako at inilibot ang tingin sa paligid. "Extra shirt!" Namili ako ng damit, since p.e shirt ang suot namin bukas hindi na ako nag abala pang magdala ng pang-ibaba.

"Uhh what else?... I think thats all." Isinara ko na ang bag at bumaba para samahan sila mommy kumain. Dessert na lang ang kinain ko since kakakain ko lang.

"Are you excited? May dala bang lunch sila Kathrien?" Tanong ni mommy.

"Yes,sabay-sabay kaming kakain bukas." Sagot ko naman habang nilalantakan ang cake na galing sa kapit-bahay.

"Good to hear. By the way, saan ang punta nyo?" Sinabi ko ang mga pupuntahan namin at nag kwentuhan pa hanggang sa matapos silang kumain.

Maaga naman akong natulog para maaga ring magising at hindi na sobrang antok pagdating sa bus.

}}}

Nagising ako sa tunog ng alarm clock at sa pagdilat ng aking mga mata mga pangyayaring maaaring mangyari mamaya ay umiikot na agad sa isip ko.

"Ki aga aga!" Sigaw ko habang nag iinat.

3 : 30 am ang alarm ko ngunit 5 am ang alis ko sa bahay at 5 : 30 am naman ang alis ng bus.

Tumayo ako at naglakad papuntang banyo.

Nagising ako sa pagkatok ng pinto, sabi ko nga napanaginipan ko lang ang pagtayo ko.

Hihikab-hikab akong tumayo at binuksan ang pinto.

"Ohh maligo ka na at kakain ka pa ng breakfast! Bilis!" Tila mas excited pa sa akin si mommy ah. Sya na lang kaya sumama? Antok pa ako eh.

Pinilit kong buhusan ang aking sarili ng malamig na tubig para buhay na buhay.

And I am wondering...

Sino ang katabi ko sa bus??

Enjoy!!

- Imaginary_Girl