Left Behind

👤 9 👤

(Warning : short update✌)

Namgyeojin Herom P.O.V

My nightmare!

You know what is it, no need to mention.

Its been 5 minutes since I started to meditate. I need to focus, I need to calm myself!

What if I made a very embarrasment thing in my whole exsistence? What if I fall on the stair and they saw? What if the teacher calls me and I didn't know the answer?! What if---

*breath heavily*

I need to calm...

Pero--

*breath*

I need to calm. Don't think too much, you might kill yourself,motherfvcker.

Iminulat ko ang mata ko at ganadong tumakbo pababa,para pumasok na sa unang araw ng klase ngayong taon. Yep, Papasok lang ako sa school.

Sumabay ako kila mommy sa kotse para bawas pamasahe, ang lamig sa kotse pero pinagpapawisan pa rin ako.

"Bye!" Paalam ko at nagsisimula na ngang dumagundong ang puso ko.

Mahal na mahal ko ba ang school na ito at ganto na lang kalakas ang tibok ng puso ko??weird.

Seriously, I'm very worried about later. What will happen? What should I do in times like this, like that? Or is it the right word to say, what if I offend them?

Saklap.

Kaya ayon I usually alone 'cause I don't want to suffer people because of me.

Im so bait hehe..

Palapit na ako ng palapit sa pinto ng room namin, palakas ng palakas na rin ang mga boses na aking naririnig. Puso ko rin ay gusto ng kumawala sa aking katawan.

Iba't-ibang pangyayaring gumugulo sa utak ko,sinisira ang bawat imahinasyon kong nagbibigay ng ligaya sa akin.

Pigil ang hiningang pumasok ako sa room namin. Nakahinga ako ng maluwag nang maka-upo sa dating upuan na walang pumapansin. Ghad! The most breath taking moment of my life!

Hanggang dumating si ma'am ay walang kumausap sa akin,which is good and a little bit disappointed.

Ang gulo ko talaga, good kasi hindi ako mapapahiya in case na mali yung nasabi ko or nakaka-offend sa kanila, disappointed naman kasi wala bang naka-miss sa akin? Ay oo nga pala,wala akong halaga sa kanila pano nila ako mamimiss. Wala namang kamiss-miss sa akin, wala silang aabangan sa akin, wala! Kaya as much as possible eh,wala lang sa kanila.

Breaktime hindi nila ako inaya,dapat hindi na ako nag-expect pa na aayain nila ako,pero masyado ko silang pinapahalagahan to the point na,okay lang masaktan ako ng paulit-ulit,na ako rin naman ang gumagawa ng ikasasakit ko.

I wonder if they know about my exsistance today, ang sakit,ang sakit sakit.

Pag-uwi ko ay latang-lata akong bumaksak sa higaan ko. Hayyyy dapat sanay na ako.

Matagal na sila ganto sa'kin,bakit kahit kailan hindi ako masanay? Dahil ba nag-eexpect pa rin ako na may pagkakataon pa? Na baka may pag-asa pa? Na baka sakaling pwede pang ma belong..

Dati sabi ko 'di ba sanay na ako, wala na akong paki alam, pero at the end, umaasa na naman akong.. sana.. may pag asa pa, sana hindi pa huli ang lahat.

Sad girl ang peg ko ngayon.

Ay lagi pala HAHAHAHAHAHA.

}}}

First week straight.

Ganoon ang nangyari.

Papasok,uupo,hihintayin ayain na hindi naman nangyayari,makikinig,uuwi ng lunch,babalik,uupo, makikinig,uuwi then repeat.

Hindi ba dapat ay matuwa ako dahil makakapag- focus ako sa pag-aaral ko? Walang iniintinding kaibigan, problema ng kaibigan, issue ng kung sino-sino.

Pero tila iyon pa ang humadlang sa pag-aaral ko dahil iniintindi ko pa kung sino ang makakasama ko sa breaktime,kung may mag-aaya ba sa akin? Kung matatanggap ba nila ako bilang ka grupo? Kung pwede ko ba sila tawagin kapag sinabi ni ma'am na 'call a friend'?

Papagod na ko.

Sasabihin ko ulit ito.

Napapagod na akong ipagsiksikan ang sarili ko pero at the end, ito ako at pinagpipilitan pa rin.

Walang susuko.

Minsan naisip ko. Hindi sila yung pinangarap kong grupo o maging tropa noong pumasok ako dito sa NorthZy,pero bakit ganto? Bakit gusto ko silang maging bahagi ng buhay ko? Bakit?

Is it because...my teachers are presuring me? plus my parents,they want me to have friends..yes they are.

Naguguluhan ako. Hanggang ngayon naguguluhan ako.

Hindi ko alam kung may patutunguhan pa ba ang istoryang ito kung ako mismo na bida ay hindi matukoy kung magiging masaya pa ba sa huli.

Pero hangga't kaya ko,aayusin ko ang sarili ko, i oorganize ko yung mga information na nasa utak ko at yung mga papasok pa lang, then I will apply it.

I hope everything will be fine.

My mind is a mess.

Pero kahit ganto kagulo ang utak ko, hindi naaapektuhan ang pag-aaral ko.

Sana makaya ko.

Enjoy!!

- Imaginary_Girl