Unicode
"မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ Boss..."
"နှုတ်ဆက်ဖို့လောက်ထိ အားယားနေရင်း ခုချက်ချင်း ဒီစာရင်းတွေ ပြန်တွက်!"
"ရှင်.."
"ပြောနေတာ မကြားဘူးလား ပြန်တွက်လို့!!"
"ဟုတ်ဟုတ်"
"Boss ဒီမှာ လက္မှတ်...."
"ထားခဲ့လိုက်"
"အခုထိုးမှ ဖြစ်...."
"ထားခဲ့လို့ ပြောနေတယ် နားမပါဘူးလား သွား!"
"ဟုတ်"
ကားသော့လေး လက္မှာဝေ့ရမ်းလို့ အလုပ်နောက်ကျတာတောင် လေတချွန်ချွန်နဲ့
မြောက်ကြွမြောက်ကြွဖြစ်နေသူက Wei Lay!
ဒီနေ့တွက် ဘာမှကြောက်စရာမလိုဘူးလေ သေချာပေါက် Xiao Zhan Geက ပျားရည်သကာရည်လို ချိုသာငြိမ့်ညောင်းနေမှာမလား။
သိတဲ့အတိုင်းဘဲ မနေ့ညက
Xiao Zhan Geနဲ့ သူ့ကောင်လေးက မွမွ!
ရုံးခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ အလုပ်သင်က ကျွန်တော်လာတဲ့ချိန်ကို ကြည့်ပြီး တအံ့တသြမေးရှာတယ်။
"ဟို Wei Ge Ge ခုမှလာတာလား"
"အေးလေ"
"အရမ်းနောက်ကျတယ်နော် ဟို Bossက..."
"အထိတ်တလန့်နဲ့ ဘာလဲ အထဲမှာရှိတယ်မလား"
"ရှိတယ် ဒါမဲ့ Bossက..."
"ရှိရင် ပြီးတာဘဲ!"
"ခန Wei Ge Ge! ပြောတာနားထောင်ပါဦးလား
ဟူး!"
ဒေါက် ဒေါက်!
"အဟေး Xiao Zhan Ge!"
"မင်းခုမှ အလုပ်လာတာလား"
"အမ် အဲ့တာ ခနထားပါ ညက Xiao Zhan Geတို့ ..."
Laptop ပေါ်က Xiao Zhan Geလက်တွေက
ပိုမြန်လာသလိုဘဲ တဂျောင်းဂျောင်းနဲ့အသံတွေတောင် ထွက်လာသလား ကြည့်ရတာ
ရှက်သွားတာထင်တယ်။
"ဟိုဟာလေ...Geတို့ ညက ဘာဖြစ်ကြ..."
ဘုန်း!!!
"ဒီမှာ Wei Lay! အလုပ်ကိုလဲ နောက်ကျမှလာတယ် ခုလဲ စပ်စုနေပြန်ပြီ ဘာလဲ ညီအစ်ကိုလိုခင်တဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတိုင်း ကုမ္ပဏီမှာမင်း နေချင်သလို နေလို့ရမယ်ထင်နေလား!!!"
