ONİKİ

Aile

Yavuz Demir, dışarıdan gelen seslere telaşla uyandı, sabahın altısında ne oluyordu da böyle kıyamet kopar gibi sesler geliyordu bir anlam veremediğinden,alelacele cama çıkan yaşlı adam gördükleri karşısında bi an şoka uğradı. Kızı da dahil yanındaki dört genç kadın, kendi emri altındaki beş adamla yumruk yumruğa kavga ediyorlardı. Hemde ne kavga! İşin en komik yanı da emrindeki adamlar kızlardan dayak yiyor,kaçacak yer arıyorlardı.

Daha fazla gördüklerine dayanamayan yaşlı adam kahkahalarla gülmeye başladı.Onun kahkahasını duyan bahçedekiler ise birden donup kaldı.

-Günaydın Yavuz Demir,uyandırdık mı?

Alayla gülen kızına sevgiyle gülümsedi yaşlı adam.

-Uyandırdınız uyandırmasına da, duyduğum seslerden böyle bir manzara beklemiyordum açıkçası.

Kahkahasına kaldığı yerden devam ederken, bir yandan da bahçede zarar görmüş kendi adamlarına bakıyordu.

-Sabah sporu Yavuz Demir..Biraz değişiklik olsun istedik, kalktık senin elemanlarla eşleştik..

Kafasını çevirip alayla canlarını çıkarttıkları korumalara baktı genç kadın.Her biri perişan halde bir yere oturmuş, utançla yüzlerini gizliyorlardı.

-Yalnız senin elemanlar fazla paslı Yavuz Demir.Bunlar bu evi nasıl koruyor anlamış değilim doğrusu.

Küçük hanımın bu dediğine alınan genç korumalar sanki daha çok mümkünmüş gibi kafalarını iyice önlerine eğdiler.Nede olsa genç kadın haklıydı,beş tane kadının hakkından gelememişti hiçbiri.İçlerinden bir tanesi mahçup ama bir okadar da sitemkar bir sesle söyleniverdi.

-Özür dileriz Yavuz Bey,Asi Hanım ve arkadaşlarına nazik olmak istemiştik ama sanırım çok büyük hata etmişiz.Tek damla ter dökmeden hakladılar bizi,ben böyle bir şeyle hiç karşılaşmadım bu zamana kadar..

Genç adamın bu itirafı Yavuz Beyi gururlandırdığı kadar güldürmüştü de.

Kabul ediyordu, genç adamda eğitimliydi ama Asi daha başkaydı.Kendini eğitmekten,öğrenmekten başka hiç bir şey yapmamıştı bu yaşına kadar.Daha ufacıkken öğrenmeye çabalıyordu her bir şeyi,şimdi böyle olması hiç de garip gelmiyordu yaşlı babasına..Dövüş sanatında bilmediği hiç bir şey yoktu genç kadının.Öyle ki bir ara gemiyi azıya almış kendini kanıtlamak için kafes dövüşleri yapmaya başlamıştı.Bunu duyduğu an yanar dağ gibi patlayan Yavuz Bey soluğu kızının yanında almış,gördüklerinden sonra kahkahalarına engel olamamıştı.

Kızının o an ki halini ömrü hayatı boyunca unutamazdı..Enine boyuna kendinden daha iri bir adamın üstüne tek ayağıyla basmış "hadi ama kalkmayacakmısın"diye alay ediyordu.

Kafes dövüşlerinde efsane olmuş,adından sıkça söz ettiriyordu genç kadın ve babası bir kez daha gurur duyuyordu soyadı gibi sağlam duran küçük kızıyla..

Kendisine bir şey olsa kızı her şekilde sağlam kalır,kendini koruyabilirdi.Kendisini her yönden geliştirmişti ve her iki iştede tökezlemeden ilerleyebilirdi.Şirket işleri için okulunu okumuş,diğer işler içinde kendini korumayı öğrenmişti..

Yüzyılın bombası olacaktı Asi.

Yer yerinden oynayacak,herkes şok geçirecekti.Oniki babanın oturduğu masada,babasının koltuğuna oturan ilk kadın varis olacak,babasının namının üstüne kendisi nam salacaktı.Oğlu olmadığı için hiçte üzülmüyordu Yavuz Demir, aksine Asi gibi bir kızı olduğu için gurur duyuyor, keyifleniyordu..