ONİKİ

Gerçekler

⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️
DUYDUM Kİ BÖLÜM İÇİ NOTLARI OKUMUYORMUŞSUNUZ ⁉️⁉️OKUMALISINIZ,YOKSA KENDİMİ YALNIZ HİSSEDİYORUM..

Hazır mıyız ONİKİ severler ⁉️⁉️ Bu bölüm birazcık geçmişin tozlu sayfalarını karıştıracağız umarım hoşunuza giden bir bölüm olur.Şimdiden BÖLÜM KISA OLMUŞ isyanlarınızı duyabiliyorum ama benimde hayal gücüm bölümü bu kadar çıkartabildi..Şimdiden yorumlarınız için teşekkür ederim..

Ahhh bu arada yorumlarınıza dönebildiğim kadar dönmeye çalıştım,dönemediklerime çok özür ve onlara da çok teşekkür ❤️ Bir sonraki bölümde görüşmek üzere,hoşça kalınız 😇

★★★★★★★★★★★★★

-Ne zaman söylemeyi düşünüyordun bana?Ya da dur,söylemeyi hiç düşündün mü?

Alper Özdemir,öfkeli bakışlarını babasına yöneltmiş,bir cevap bekliyordu.Bu sefer esaslı bir açıklamaydı beklediği,ucundan kıyısından değil.Baştan sona her şeyi bilmek istiyordu..Yavuz Demir'in karşısında aptal durumuna düşmek canını yeterince sıkmıştı ve bu defa böyle bir şeye ihtimal vermeye tahammülü dahi yoktu.Yaşlı adam sıkıntıyla nefes aldı.Bu günün geleceğini,oğlunun karşısına geçip cevaplar isteyeceğini biliyordu fakat hep ertelemiş sanki bu gün hiç gelmeyecekmiş gibi yaşamaya devam etmişti.Kapadığı gözlerini açıp oğluna baktı yorgun gözlerle..

-Otur..

Babasının gösterdiği koltuğa ilerleyip oturdu genç adam.Sabırsız bakışlarını yaşlı adama dikip huzursuzca yerinde kıpırdandı.Bir yanı duymak istiyordu ama bir yanı duyacaklarından korkuyordu.Biraz daha dursa korkusu neredeyse ağır basacaktı fakat babası Alper'den önce davrandı..

-Yavuz'la beraber büyüdük..Öyle sıradan çocukluk arkadaşı gibi falan değil.Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi,beni gören Yavuz'u,Yavuz'u görenin gözleri beni arardı..

O günleri hatırlamak içindeki özlemi,eksikliği hatırlattı yaşlı adama.Yüzündeki buruk gülümsemeyle kendisini dikkatle dinleyen oğluna baktı.

-Aşık oldum..Öyle bir aşktı ki bir süre sonra ne kardeşim dediğim adamı gördü gözüm nede başka bir şeyi..Esma,Yavuz'un kardeşi,öyle bir bakıyordu ki sanki içimi görüyor,öyle bir gülümsüyordu ki gönlümde baharlar yaşanıyor çiçekler açıyordu..Biz 17 yaşındayız o sıralar,Esma'da 15..Okula gidiyor daha,ailenin tüm umutlarını taşıyor yani..Yavuz'da,diğerleri de üzerine titriyor,okuyacak diyor başka bir şey demiyor.Tabi hal böyle olunca gelen talipleri geri çevriliyor,bu da en çok benim işime yarıyordu..

Esma'yı hatırlamak -ki hiç unutmuyordu-içini titretti yaşlı adamın.Hala aynı aşkla seviyordu Esma'yı fakat imkansızdan da öteydi artık beraber olmaları.Bunu bilmek öfkelendirmiyordu artık.İçindeki tek öfke Yavuz'aydı,canından öte,kardeşine..

-Bir gün okul çıkışı tuttum kolundan Esma'yı sürükledim peşim sıra.Daha fazla gücüm kalmamıştı sessizce uzaktan bakmaya.Bilsin istedim,bilirse belki o da sever dedim..Sahil boyu peşimde sürükledim bende.Korktu,ağladı,onu bırakmamı sayıkladı devamlı.Ama bırakmadım,bırakamadım..Sahilde,kimselerin olmadığı bir yere gelince durdum..Ağlamaktan gözleri kızarmış,korkudan titriyordu.İstediğim tek şey kollarımın arasına almak,ömür boyu orada saklamaktı..

Sesi sonlara doğru kısılırken soluklanmak için bir süre sustu Sedat Özdemir.Hala ağır geliyordu yüreğine o gün olanlar.Yavuz'u affedemediği kadar kendini de affedemiyor,Esma'nın çığlıkları hala kulağında çınlarken kendisine nefretle bakan gözlerini aklından çıkartamıyordu..Derin bir nefes alıp önüne eğdiği başını kaldırıp oğluna baktı.Anlayış beklemiyordu elbet o gözlerde ama boş bakmasını da beklemiyordu elbet.Oysa o sırada Alper'in içinde fırtınalar kopuyordu..Annesine yapılan bunca yıllık ihaneti sindirmek,düşüncesi kadar kolay olmuyordu..