"Biliyor musun, gökyüzünü seyrederken bir yıldız kaydı. İlk kez bir yıldızın, kaydığını görüyorum." yazmıştı. "Sanırım aynı anda gökyüzüne bakmış olabiliriz." yazdım cevap vererek. "Kalp kalbe karşı he... Arıyayım mı Seni ?" yazmıştı. Nasıl arıyay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM1: MESAJ
"MERHABA MOR ŞEMSİYELİ KIZ"
"" Hayat çok küçük yaşta öğretti bize dik durmayı. Düşmemeyi, düşsen de düştüğünü göstermemeyi. Kalkmayı, sonra hemen kalkmayı... Böyle garip bir sorumluluk haline sarmalayıp büyüttü bizi . Acılarımızı , kaygılarımızı hep saklamayı öğretti. Dişlerimizi sıkmayı, tırnaklarımızı etimize geçirip, sabretmeyi ... Sonrada böyle devam etti işte. Ne zaman yıkılacak olsam , kulağımda bir sesyankılandı :Dik dur! ""
Gözlerimi açıp kapatırken, çok zorlanmaya başlamıştım artık. Nöbetimin bitmesine daha üç saat vardı . Sabah yedide anca çıkacaktım hastaneden. Bugün çok yorucu bir gün geçirmiştim ve bir an önce yatağıma kavuşup uyumak istiyordum. Hastane koridorları gece nöbetlerinde bomboş olurdu. Itır ve ferda ile aynı günde nöbette olmadığım için şükrediyordum halime. Bide onlar hiç çekilmezdi. Genelde hep Birgen ile nöbetlerimiz bir araya denk gelirdi. Canım arkadaşım.
Hatta şuan da atıştırmak için birkaç abur cubur almıştım ve hemşire odasına doğru ilerlemeye başlamıştım. Birgen ile boş boş sohbet etmek bile bana iyi gelebilirdi. Birgen anlatmayı severdi ve uykumu da açacağından emindim . Telefonuma gelen bildirim sesi ile irkilmiştim. Boynumda asılı olan telefonumun kilidini açarak gelen bildirimi okudum. Instagram'dan gelen tanımadığım gereksiz bir kişinin takip isteğiydi. Tanımadığım kişileri profilimde görmek istemiyordum ve kabul de etmiyordum haliyle. Aniden gelen böğ sesi ile olduğum yerde sıçrayıp irkilmiştim. Kimin olduğunu anladığım da karşımda sırıttığını fark ettim.
" ya medeni ne yapıyorsun olum gece gece insanın aklını alıyorsun". "ahaha azıcık bir korkutayım dedim fena mı yaptım kızım?""iyi yaptın iyi, allahım ya." Deyip gülümsedim. "işin yoksa gelsene yanımıza, otururuz. Sabaha az kaldı zaten." "Bir tane form doldurmam gerek sonra işim yok öyle gelirim olur mu ? "Tamam canım bekliyoruz"."Tamam geleceğim hemen".
Odaya girdiğim de Birge'ni koltuğa sırt üstü yatmış, bir ayağına koltuğun tepesine atmış , kafasını da telefonun içine sokmuş bir vaziyette görmüştüm. "ne yapıyorsun lan? " diye soru yöneltmiştim. Çok geçmeden cevap gelmişti. "ooo neler aldın bakayım sen? " "Tabiki dee sevdiğimiz şeyleri aldım .Birazdan medeni de gelecek .Ortamı kurarız sabaha kadar oh mis valla ".
...
"Hadi lan oradan ". "Gerçekten oğlum yalan mı söyleyeceğim Harbiden izin vermezdi annem küçükken .Ben gizli gizli bakardım o hayvanlara , anneme de çok kızardım küçükken neden sevmezdi ki diye ." söylemiştim Talata. "ah armağan sultan ah çekeceği var bu kızın senden." demişti talat.
O da sonradan katılmıştı aramıza .Onu medeni gibi bir anda karşımda görmediğim için çağırmak aklıma gelmemişti. Medeni gelince Birgen aradı, o da bize dahil olmuştu. Talat , Medeni, Birgen ve ben hemşire odasında oturmuş gece yarısı eskileri anlatıyorduk birbirimize. İyi oluyordu aslında böyle . Nöbet saatimizin bitmesine yakın hastanede fazla önemli hasta kalmazdı, kalanlar ise serviste yatan hastalardı . Onların ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra pek bir işimiz olmuyordu ve Bu hastane koridorlarında bizden başka ve diğer hemşirelerden başka kimse olmazdı .
