"Biliyor musun, gökyüzünü seyrederken bir yıldız kaydı. İlk kez bir yıldızın, kaydığını görüyorum." yazmıştı. "Sanırım aynı anda gökyüzüne bakmış olabiliriz." yazdım cevap vererek. "Kalp kalbe karşı he... Arıyayım mı Seni ?" yazmıştı. Nasıl arıyay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 6
"KEŞKE KUŞ OLSAM..."
"RUHUM HEP BİRŞEYLERİN ARAYIŞI İÇİNDE. KEŞKE KUŞ OLSAM... İLK KONACAĞIM YER, SENİN YANIN OLURDU."
Kalp atışlarım hızla atmaya devam ederken, bir yandan nefesim kesilmeye başlamıştı. Korkudan, heyecandan, stresten ne yapacağımı bilemez hale gelmiştim sanırım. Sağ elimde telefon çalıyordu. Diğer elim boşta fakat nereye koyacağımı bilmiyordum. Yanımdakilere nefes nefese bakıyordum. İçten içe yardım istiyordum. Evet sanırım istediğim olmuştu. Herkesin dikkatini üstümde toplamayı başarmıştım. "Arın ne oluyor?, iyimisin?, Arın?" bu şekilde sesler yankılanıyordu. Fakat ben sesin kimden geldiğini kestiremiyordum şu an.
Açsam mı?, Ama hiç sesini duymadım. O da benim sesimi hiç duymadı. Ya beğenmezse? Ya sesimi itici bulursa? , Ama benim sesim kalın da değildiki. Normal bir ses tonuna sahiptim. Ama açamam fakat açmazsam ayıp olur. Ne yapacağım ben???
Kafamın içinde bir sürü senaryo yazmıştım ve telefon o kadar süreye dayanmadı ve kapandı. Şimdi ben bilerek cevap vermemiş mi olmuştum. Of neden açmadım telefonu?? Kesin üzülmüştür şimdi. Hay kafama sokayım ya! "ARIN kızım iyimisin?" dedi ogünün yanında oturan birgen. Herkes bana merak içinde cevap bekliyorlarmışçasına bakıyordu. Derin bir iç çektim ve oflayıp kafamı, koltuğun başlığına dayadım. İki elimle de yüzümü kapattım. Gözlerimi de sıkı bir şekilde yummuştum.
" Arın bir cevap vericen mi artık yani ne yaşıyorsun kızım?" dedi gazel. Ellerimi yüzümden çektim ve gözlerimi açtım. Kızardığımı hissedebiliyordum. "tamam". Dedim nefesimi dışarıya vererek. "birşey yok heyecan yaptım biraz sanırım." dedim. "neyin heyecanı arın?, düzgün açıklasana be!, belli zaten heyecan yaptığın iki cümle kuramıyorsun ya." dedi sinirlenmiş bir şekilde ajlan. "ay tamam ya tamam söylüyorum." dedim ve anlatmaya başladım.
"Öktemle mesajlaşıyorduk. So-sonra bir anda aradı bende stres yaptım. Ne yapacağımı bilemedim. İlk kez aradı ve biz hiç o yönde konuşmadık. Yani aniden aradı. Beklemiyordum." Diye anlattım. "Öktem kim be? "dedi medeni. Ben zaten aklımda kurduğum senaryolardan dolayı bişey düşünemez hale gelmiştim. O yüzden medeniye açıklayacağım cümleyi kuramazdım ve bilmiyordum ne söyleyeceğimi.
"kızlar anlatsın madem. Gizlimiz saklımız yok nasıl olsa." dedim ve onları kendi haline bıraktım. Oturduğum yerden kalkıp tekrar pencereye doğru ilerledim. Açtım ve havayı içime çektim. Sonra ne yapacağımı bilemedim kapattım camı. Acaba çok fazla mı abartmıştım. Alt tarafı sesli bir şekilde konuşacaktın Arın. Görüntülü arasaydı afedersin ama ne bok yiyecektin kızım diyen iç sesimle büyük Bir savaş veriyordum. Kızlar şu an beni anlatıyordu ama ben onları duymuyor gibi birşeydim.
Olduğum yerde ne yaptığımı bilemeden yürümeye başladım. Ellerimi sıkmaya başladım. O sırada mesaj sesi geldi koltuktaki telefondan. Koltuğa doğru ateş saçan gözlerle baktıktan sonra direkt atladım koltuğa zaten. Kilidi açtım ve whatshapp bölümüne girdim. Gelen mesajları büyük korku içinde okumaya başladım.
