misanthrope, hyunmin ✓

2.2

hwaaa99
çünkü sana aşığım

_kimseungm
hayır
aptal
aşık falan değilsin sen bana
o zamanlar nasıl aşık olabilirsin de bunu yapabilirsin
takıntılısın sen
korkunç

hwaaa99
seungmin
biz
öpüştük
nasıl böyle kolay geliyor sana böyle demek
böyle kenara itmek?
sen de biliyorsun
o zamandan beri seni aklımdan atamamışsam
bunun geri dönüşü yok
sana o kadar aşığım ki
acıtsan bile senin yanında durmak istiyorum
nolur beni itme
lütfen..

_kimseungm
hyunjin
hala anlamıyor musun
sen benim travmalarımın sebebisin
bununla nasıl yaşayayım?
sana her baktığımda bunları hatırlayacağım
bencil düşünüyorum
çünkü sen de öyle düşünüyorsun
senin yanında durmak bana zarar verir

hwaaa99
unutturabilirim
zamanın ve sevginin unutturmayacağı şey yoktur
bahsi geçsin istemiyorum ama sen de beni anla
ben yaptıklarımın bedelini annemin ölümüyle ödedim
ansızın kapıma gelip annenizi kaybettik demeleri
sence kolay mıydı?
ama ben de iyileştim
etrafımdaki insanlara izin verdim
chan hyung
ne dediğimi umursamadan yanımdan bir kez olsun ayrılmadı
hem zamana bıraktı hem de bana sevgi gösterdi
ben iyileştim
belki de eskiden senin yanında biri yoktu
ama dayanmalısın
o kişi illaki gelecek bir gün
biz birbirimizin kaderiyiz
buna rağmen beni neden itiyorsun
geldim işte sonunda
neden izin veremiyorsun?
bak
gerçekten böyle demek istemiyorum ama empati yapman için dile getireceğim
en azından senin ailen hâlâ yaşıyor
sen hâlâ istediğin zaman anneni görebilirsin
veya babanla görüşebilirsin
benim annemi görebildiğim tek yer
elimde bir demet çiçekle
soğuk bir mezarlık oluyor
anlıyor musun?
acıman için veya başka bir şey için söylemiyorum
yalnızca anlamanı istiyorum
sen zor zamanlar yaşadın
ben de zor zamanlar yaşadım
belki sen bunu bilmiyorsun ama
ben biliyorum
bizi tam anlamıyla iyileştirecek tek şey
birbirimiziz
ben seni iyileştirmek
ve kendi ellerimle açtığım yaralarını kendi öpücüklerimle sarmak istiyorum
sen de bunu bana yaparsan
biz birlikte iyileşiriz seung
[görüldü, 00.42]

××××

"A-abi?"

"Efendim Seungmin?"

Seungmin telefonunu kucağına koymuş, ufaktan titreyen elleriyle oynuyordu. Sangmin'e bakmamak için kafasını eğdi.

"Sence Hyunjin'i affetmeli miyim?"

Sangmin ufaktan gülümseyerek cılız çocuğun yanına oturdu. Bir kolunu kardeşinin omzuna attı ve kendine çekti. "Bilmem."

Seungmin hızlıca kafasını kaldırıp gülümseyen abisine baktı. "Nasıl bilmezsin?"

"Bu senin hayatın, affet veya affetme gibi bir şey söylemem. Ama bir tavsiye istiyorsan, verebilirim. İster misin?"

Seungmin yavaşça kafasını salladı. Abisi hayatta en güvendiği insandı. Onu dinleyeceği kesindi.

"Hyunjin hata yaptı, gerçekten büyük bir hata. Ama önemli olan bunu kabullenmesi, yıllarca unutamaması hatta yıllarca affedilmek için bir şeyler düşünmesi değil midir? Korktuğu için çıkıp sana 'Ben Jin'im' diyememiş. Açıkça söyleyeyim, böyle bir şey yaşasam ben de bunu diyebilir miydim bilemiyorum. Ama Hyunjin buna rağmen seninle başka biri olarak konuşmak, zamanı gelince de özür dilemek istemiş. Ben onun bunu sonsuza kadar saklamak gibi bir düşüncesi olduğunu sanmıyorum. O böyle biri değil. Bak, geç olmadan gelip söyledi üstelik. Ben olsam sonsuza kadar kaçabilirsin bile. Hyunjin cesur biri Seungmin. Üstelik senin için cesur biri. Ona bir şans daha vermek kimse için bir zarar ifade etmez."