"Bak-"
"Hayır."
"Ama ç-"
"Hayır."
"Sadece bir sef-"
"Hayır dedim."
"Zaten s-"
"Hayır Hyunjin!"
Seungmin sonunda kütüphaneyi umursamadan bağırdığında kendisine dönen bakışlarla kafasını eğdi. Masanın üzerinden bileğini tutan çocuğa sertçe baktı. "Hayırdan ne anlıyorsun sen?"
Hyunjin'in bakışları değişmeyip bileğini bırakmayınca kolunu kendine çekti Seungmin. "Bana dokunma."
"Lütfen... Bana yardım etmezsen bu sene mezun olamayacağım Seungmin. Lütfen..."
Seungmin derin ve biraz da kızgın bir nefes verip çatık kaşlarını bozmadan fısıldadı. "Hyunjin sana ders çalıştıramam. Bir kez olsun bencilliği bırak. Nasıl bir halde olduğumu en iyi sen biliyorsun! Seninle şurada konuşurken bile ne kadar iğrendiğimin farkında değil misin? Kelimeleri düzgün seçmeye çalışıyorum fakat o bile olmuyor. Kırılıyorsan da, pek umurumda değil. Kaç yıl geçti ama hâlâ bir bok anlamıyorsun. Beni, rahat, bırak! Git kendine ders çalıştıracak başka birini bul! Okulda bizim dönemden ben hariç 118 kişi var! Neden ben?!"
Hyunjin, karşısında hararetli bir şekilde konuşan çocuğu üzgünce dinledikten sonra bir şey demeden ayağa kalktı. Arkasını dönmeden önce kafasını sallayıp güldü. "Haklısın. Okulda bizim dönemden sen hariç 118 kişi var. Ama hiçbiri senin yanındayken olduğu kadar farklı hissettiremiyor bana."
Seungmin'e bakmadan hızlıca uzaklaşırken aklından geçen yüz ifadesini görme isteğini silmeye çalışıyordu.
Öte yandan Seungmin, daha önce hiç duymadığı kelimeler karşısında donuk şekilde bekliyordu. Hyunjin ne demek istemişti? Seungmin yanındayken ne hissedebilirdi ki..? Her zaman ondan iğrendiğini, yanında olmasını istemediğini, midesini bulandırdığını söyleyen birinin yanında ne hissedebilirdi?
Nefret.
Başka bir şey olması imkansızdı. Seungmin ne kadar insanlıktan nefret ediyorsa, Hyunjin de ondan o kadar nefret ediyordu.
Değil mi..?
××××
hwaaa99
kütüphanedeki konuşmanızı duydum_kimseungm
bu hesabı hâlâ silmemiş miyim ben?hwaaa99
burada olduğuna göre
hayır?_kimseungm
fazla zekisin gerçekten(!)hwaaa99
hyunjin'i gerçekten yanında istemiyor musun_kimseungm
seni ne ilgilendirir?hwaaa99
seungmin
kendini kandırıyorsun
senin sevmediğin tek şey bazı insanların
bazı davranışları o kadar
bunun için tüm insanlardan nefret etme_kimseungm
yine hiçbir şey bilmeden konuşan bir insan
tam da nefret ettiğim bir davranışhwaaa99
hayır
biliyorum
nasıl bir şey olduğunu_kimseungm
nereden bileceksin sanki?hwaaa99
çünkü eskiden ben de senin gibiydim_kimseungm
evet, tabii
bir yalan dahahwaaa99
niye inanmıyorsun?_kimseungm
bu tedavisi olan bir şey değil
eskiden diyemezsin
ya misantropsundur
ya da değilsindirhwaaa99
hayır, seungmin
bu tedavisi olan bir şey
ama kalbinde
eğer birine izin vermeye çalışırsan
inan bana geçiyor
insanların nefret edilesi şeylerini göz ardı etmek kolay değil
ama sevilesi şeylerini görmek de bu kadar zor olmamalı
değil mi?_kimseungm
değil.
neden seninle konuşuyorum onu bile bilmiyorum
defolhwaaa99
peki
ama şunu söyleyeyim
bugün hyunjin gerçekten
kırılmış görünüyordu
[görüldü, 22.46]
ŞİMDİ OKUDUĞUN
misanthrope, hyunmin ✓
Fanfic"Konuşmamaya yemin falan mı ettin?!" "Tek istediğim beni yalnız bırakman!" "Bu yüzden her gün rutin olarak sana geliyorum bebeğim." Seungmin karnının yamulduğunu hissederken yüzünü ekşitti. "Midemi bulandırıyorsun." "Sen de aklımı." "Ne?" "Dersim...