misanthrope, hyunmin ✓

2.3

4 ay sonra

"Bir daha karşıma çıkma, hayırsız evlat! Ablan gibi bir işe yarasaydın ne olurdu sanki?! Aklın hep başka yerlerde! Kendi kendine yaşamayı öğren. Artık anneni de babanı da unut!"

Neredeyse yüzüne atılan kocaman bavulla sertçe yere düştü. Reşit olduğunda ailesinin onu dışarıya atacağını biliyordu ama bu kadar hızlı bir şekilde olmasını beklememişti. Daha lisesi bile bitmemişti ki...

Kıkırdayarak ayağa kalktı, bazı küçük taşlar eline batsa da acıtmamıştı bile. Kalbinde daha ağır ve sivri taşlar vardı çünkü. Alışmıştı bu acıya.

Bir eliyle koca bavulu çekiştirirken 'evinden' uzaklaşmaya başladı. İnsanlar böyle diyordu tabii. 'Ev.' Changbin'in hiç evi olmamıştı ki. Hep ablasının gölgesinde ezilmişti. Ablasını çok sevse ve ona hiçbir zaman nefret beslemese de aralarında ayrımcılık yapan ailesi için bir şey söyleyemezdi.

Yüzündeki gülümsemeyi dudaklarında tuzlu sular hissetse bile bozmadı. Acıtsa da rahatlamış hissediyordu. Artık üstünde bir yük yoktu sanki. Tek endişesi ablasıyla artık görüşüp görüşemeyeceği üzerineydi.

En azından telefonu yanındaydı. İletişime geçebileceği arkadaşları vardı. Sert düşüşten dolayı bir sorun olmamasını umarak telefonunu çıkardı cebinden.

Rehberinde gördüğü ilk numarayı tuşladı.

"Alo?"

"Evden atıldım."

"..."

"..."

"Ne sikim diyorsun lan sen?"

"Bir boka yaramadığım için."

"Cidden attılar mı seni amk? Daha dur bir okul bitseydi."

"Ne yalan söyleyeyim ben de biliyordum atılacağımı da bu kadar erken beklemedim. Neyse abi sonuç olarak şuan cebinde 50 lira, %36 şarjlı bir telefon ve elinde kafam kadar bavul olan bir şero olarak dolanıyorum."

"..."

"..."

"..."

"Şarjım 35 oldu."

"Changbin ben marketteyim daha. Sen benim yanıma gel öyle dolanma, mal olursun."

"Bana ev bul amk Minho'su, ne yapayım ben marketi?"

"Ben emlakçı mıyım gerizekalı, nereden bulayım evi puf diye? Belki bir hayırsever buluruz."

"Ya sıçacağım esprine şimdi kapat amk kapat, bir boka yaramıyorsun."

"Tamam lan dur. Annemlerle konuşurum konuşmasına da bizim eve gelirsen ikimizden biri farelerle yaşayacak çünkü yer yok."

"Fareleri kov o zaman, onu da ben mi söyleyeyim?"

"Boşver senin beyinle fareninki aynı zaten bir şey olmaz yaşayıp gidersin onlarla."

"Çok güldüm a-"

"Yeter, için dışın küfür olmuş. Önce bizim markete gel sen buluruz bir şeyler."

"İyi."

Telefonu kapatıp önündeki taşı tekmeledi. Maçtan beri Minho ile yakınlaşmışlardı. Birkaç kez buluşmuşlardı hatta. Felix ve Minho arkadaş oldukları için onunla da oldukça görüşmüştü buluşmalarda fakat Felix ona soğuk davranıp duruyordu. İlk tanışmaları yüzündendi herhalde. Yine de Felix'in bu nazlı tavırları Changbin'in kalbinin hızına engel değildi.