Pewnego chłodnego wieczoru w Dolinie || Grindeldore

11. Natura

Siedzieli na łóżku w pokoju blondyna. Promienie słońca skąpo oświetlały nieduży pokój na poddaszu. Kufry leżały na podłodze. Dumbledore wstał i otworzył okno, oparł się plecami o biurko i wbił wzrok w chłopaka. 

- Czyś ty zwariował? - Zapytał zmartwionym, poważnym głosem nie dającym pozwolenia na sprzeciw.

- Hmm?

- Migreny? Ja rozumiem, że nie chcesz żeby twoja ciotka dowiedziała się o wizjach, ale na brodę Merlina Gellert! Nie pomożesz sobie w ten sposób. Ledwo wszedłeś tu po schodach. Musimy coś wymyśleć. 

- Uwierz mi, że migreny są i tak najbardziej prawdopodobną opcją. A ja kiedyś muszę się do nich przyzwyczaić. Wybacz, że Cię na tyle zatrzymałem. Pamiętam o umówionym spotkaniu na wzgórzu lecz nie sądzę bym podołał. 

- Nawet tego nie oczekiwałem. Połóż się, jak się obudzisz to napisz list - jak tylko starczy Ci sił. Mam nadzieję, że poczujesz się lepiej. Wtedy moglibyśmy jutro z samego rana iść na wzgórze bądź w inne ciekawe miejsce. Tyle chciałbym Ci pokazać!

- Obiecuję, że napiszę i postaram się być o dziewiątej trzydzieści pod twoim domem. A teraz idź już. Twoja matka i siostra na pewno się niecierpliwią. 

Albus pocałował go w skroń, zabrał kufer i zszedł na dół. Pożegnał się z panią Bagshot i wyszedł na ulicę. Przeklinał w duchu lejący się z nieba żar i obecność mugoli w tym miasteczku przez co nie mógł lewitować swojego bagażu. Droga do domu niesamowicie mu się dłużyła. Być może było to spowodowane zmęczeniem. 

Kiedy przekroczył próg przywitała go wesoła dziewczynka o włosach koloru słomy. Uklęknął i przytulił ją a z głębi doszedł go głos matki. Wziął siostrę za rączkę i zaprowadził do kuchni, gdzie kolację przygotowywała Kendra Dumbledore. Uśmiechnęła się na widok starszego syna. Poleciła mu usiąść po czym nalała pierworodnemu mrożonej herbaty, zapytała go o podróż i egzaminy. Nie zaczęła tematu spóźnienia za co był jej wdzięczny. Albus przekazał matce pozdrowienia od Bathildy co bardzo ją ucieszyło. Lubił rozmawiać z kobietą, była elokwentna i miała pojęcie o wielu tematach przez co wymiana myśli nigdy nie była nudna - zupełnie jak z Gellertem. Nie przedstawił jej wcześniej chłopaka, nawet nie przypominał sobie żeby wspomniał o nim coś więcej. 

Grindelwalda obudziło ciche pukanie do drzwi. Powoli zwlekł się z tapczanu czemu towarzyszyło skrzypnięcie sprężyn. Bathilda powiedziała mu, że kolacja jest już gotowa i żeby zszedł do jadalni. Dopiero teraz poczuł głód - nie jadł od śniadania a teraz była... nie był w stanie określić która godzina. Zegar nad kominkiem wskazywał siódmą, co oznaczało, że przespał prawie całe popołudnie. Pośpiesznie zjadł posiłek i podziękował. Musiał napisać list i przejrzeć kilka książek w których mógłby znaleźć coś, co pomogło by mu z problemem. Myślał o alchemii ale w tym zdecydowanie lepszy był Albus. 

Z kufra wygrzebał pióro i kałamarz. Pergaminy zalegały w szufladzie przy biurku od niepamiętnych czasów więc nie musiał ich szukać w stercie innych przedmiotów. Długo nie mógł skoncentrować się na treści pisanej wiadomości. W końcu udało mu się sklecić kilka sensownych zdań i użył sowy jarzębatej ciotki do dostarczenia pergaminu. Dumny ptak z pozoru obrażony, że ktoś inny niż jego pani śmie wykorzystywać go, ochoczo wystawił nóżkę i po przywiązaniu do niej koperty odleciał w kierunku domu Dumbledore'ów. 

Albus Dumbledore właśnie odkładał książkę na półkę z zamiarem wcześniejszego położenia się do łóżka kiedy coś zapukało w szybę. Domyślił się o co chodzi i już po chwili czytał list od chłopaka. Był krótki lecz treściwy. Gellert nigdy nie rozpisywał się bardziej niż było to konieczne. Teraz też pochyłym pismem skreślone zostało kilka zdań.