NEFESİM

33.Bölüm||Bebek Bakıcıları

33.Bölüm||Bebek Bakıcıları

Dicle Abla'dan Beril'in eşyalarını aldıktan sonra kapıyı kapattım. İçeriye doğru ilerlerken, Beril'i olduğunca sıkı tutuyordum. Kerem, beni görünce gülümsedi ama kucağımda ki Beril'i görünce kaşları anında havaya kalktı.

"Zeynep?" dedi Kerem, soru soran bir şekilde.

"Kerem?" dedim.

"Bu ne?" diye sordu.

"Ney ne?"

"Bu kucağında ki ne?" diye saçma bir soru yöneltti.

"Aşkım bu kucağımda ki şeye biz bebek diyoruz. Sperm ve yumurtadan oluşuyor." dedim alayla.

"Tamam da ne işi var senin kucağında?"

"Üst kat komşumuz var ya, Dicle abla onun bebeği, Beril. İşi varmış da benden rica etti, Beril'e bakar mısın diye bende kıramadım. Bugünlük bebek bakacağız. Hepimiz."

"Zeynep, biz ne anlarız bebek bakmaktan?" dedi Kerem. Yanına doğru ilerledim. Çantayı koltuğa doğru bıraktıktan sonra, Beril'le koltuğa oturduk. Ah, sen ne güzel birşeysin böyle.

"Kerem, bu küçücük şeye bakmakta ne var ya? Bir zararı da olmaz bize." dedim Beril'i sevmeye başlarken.

"Versene benim kucağıma." diyen Kerem'e çeviriyorum bakışlarımı.

"Vıcığını çıkarma ama çocuğun," dedikten sonra Kerem'in ters bakışlarına maruz kalıyorum.

Yavaşça Kerem'in kucağına bıraktım, Beril'i. Kerem, çok dikkatli birşekilde tutuyor, Beril'i.

"Zeynep, bu gerçekten çok güzel."

Sıcak bir şekilde gülümsedim. "Bencede."

"Ulan ne ara yaptınız bunu!" diyen Can'a döndüm. Yağmur ve Can, Kerem'in kucağında ki Beril'e şaşkın bir şekilde bakıyorlardı.

"Biz yapmadık, canım." dedim alayla.

"Nereden çıktı bu?" diye sordu Can.

"Anasının.." diye başlayan cümlemi tamamlayamıyorum. Kusura bakmayın, tüm terbiyem bozuldu.

"Üst kattaki komşumuzun bebeği. İşi varmış da bize bıraktı, Beril'i." diye açıklamada bulundum.

Yağmur, yanıma geldi. Beril'i sevmeye başladı."Çok tatlı bu ya. Yerim ben seni ya."

Kaşlarımı çattım. "Aman Yağmur. Bebek senin fantezilerini kaldıramaz."

Yağmur, bozularak baktı. "Âşk olsun, Zeynep."

"Tamam, tamam şaka yaptım bebeğim." Beril'i kucağıma aldım. 

Beril kucağımda kıpırdanıyordu. Eli ayağını kaldırıp, duruyordu. Bebekler gerçekten çok güzel varlıklar. Hâttâ bu dünyada en güzel şeyler bile onlar olabilir. Beril'in kucağımda ki hareketlerini Yağmur'la beraber keyifle izliyoruz.

Kerem, Beril'e öyle bir bakıyor ki kıskanmadan edemiyorum. İşte o an Kerem'in ne kadar mükemmel bir baba olacağını anladım. Ondan bebeğimin olması düşüncesi bile harika hissettiriyordu. Ama bu düşüncenin gerçekleşmesi için bir teklif, bir yüzük bir de nikâh memuru lazımdı.

Beril, ağlamaya başlayınca, ne yapacağımı şaşırdım. "Ay, ağlıyor." diye cırladım resmen.

"Görüyoruz heralde Zeynep, ne yapacağız ki?" diye söylenen Yağmur'a öldürücü bakışlarımı yolluyorum. Beril kussun üzerine inşallah!